Schepping van licht en vallende sterren

Ik vraag me twee dingen af. In Genesis 1 staat eerst dat God het licht schiep. Toen dat gedaan had staat er “en God zag het licht dat het goed was”, en daarna staat er dat hij scheiding maakte tussen licht en duisternis. Maar eigenlijk kon Hij dat niet maken, omdat het er simpelweg al was. Als je een bolvormige aarde hebt is er automatisch één kant licht en één kant donker en is er dus direct op het moment dat er licht is een scheiding tussen licht en duisternis.

Mijn andere vraag gaat over het einde van de wereld. In Mattheus 24 staan er allerlei verschijnselen die er dan op zullen treden, de zon zal verduisterd worden, etc. Er staat echter ook dat de sterren van de hemel zullen vallen (vers 29), maar zoiets kan alleen in een wereldbeeld waarbij de sterren heel dicht bij de aarde staan (wat men vroeger ook dacht). Inmiddels weten we natuurlijk een stuk meer over het heelal en daarbij zouden sterren eigenlijk niet naar beneden kunnen vallen. Als je hier op aarde iets loslaat valt het naar beneden door de zwaartekracht, maar dat heeft op de sterren natuurlijk geen betrekking. In het heelal is ook geen boven of beneden, dus hoe kunnen sterren vallen?

Beste vragensteller,

Dank voor je twee vragen.

1. Duisternis is inderdaad de afwezigheid van licht. De scheiding van licht en duisternis gaat echter over iets anders: over het verschil tussen de periode van de dag en van de nacht. Zo vervolgt immers het gedeelte: God maakt scheiding tussen dag en nacht.

2. De sterren, vermeld in Matth. 24:29, kunnen wellicht duiden op meteoren die op de aarde vallen. Andere verklaarders zien het als een figuurlijke beschrijving van de radicale veranderingen die de wederkomst van Christus met zich meebrengt.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink