Vraag
Aan dhr. Slurink. Onze kinderen zitten op een christelijke school waar ook veel niet-christenen op zitten. Nu komt het regelmatig voor dat er een uitnodiging komt voor disco-zwemmen of disco-bowlen. We willen onze kids niet aan discotheken en discofeestjes laten wennen, dus zouden zelf nooit voor deze dingen kiezen. Nu een dilemma... moeten ze thuisblijven, want het is toch disco-achtig, of gewoon gaan want ze gaan om te zwemmen/bowlen en die muziek is maar bijzaak, net zoals in veel winkels waar je boodschappen doet en de muziek ook behoorlijk hard staat.
Antwoord
Beste ouders,
Dank u voor uw vraag. Ik begrijp uw dilemma. Als ouders van inmiddels jong-volwassenen hebben mijn vrouw en ik ook regelmatig met dergelijke dingen te maken gehad. Wij zijn zelf hierin vaak terughoudend geweest. Voornamelijk dankzij mijn vrouw, want ik moet bekennen dat zij vaak alerter was dan ik. Onze dochters zijn niet naar alles toe geweest waar hun klasgenoten wel naartoe gingen. We hebben niet alles verboden, maar wel veel dingen afgeremd en dat ging niet altijd zonder tegenstribbelen van hun kant. Tegelijkertijd hebben we ook alternatieven geboden, zodat ze een betere tijdsbesteding hadden met dingen waar ze ook plezier in hadden. Ik geloof niet dat het mijn dochters schade heeft gedaan, maar eerder voordeel heeft gebracht.
Ik meen dat het laatste wat u noemt, een wat andere kwestie is. Inderdaad is er op veel plaatsen muziek te horen dat je moeilijk kunt ontlopen. Dat zal mogelijk ook zijn als je 'gewoon' gaat bowlen of zwemmen. Als ik ga zwemmen om wat baantjes te trekken, gebeurt het wel dat er een aquarobicsgroep bezig is met luide muziek. Alhoewel ik er de voorkeur aan geef dat te ontlopen, is het voor mij geen reden om niet meer te gaan zwemmen. Ik meen echter dat het disco-zwemmen en disco-bowlen toch een paar stappen verder gaat. Het is naar wat ik zie niet gewoon zwemmen of bowlen waar muziek aanstaat, maar er wordt met opzet een discotheek-achtige sfeer gemaakt met muziek, licht en effecten. Hoe het precies wordt ingevuld zal mogelijk per plaats verschillen. Maar ik krijg niet de indruk dat de muziek hier een bijzaak is. Het probleem hier is mijns inziens niet zozeer dat deze muziek hier klinkt, maar de sfeer die doelbewust wordt gecreëerd. Een sfeer die volop werelds is en weinig anders is dan in het uitgaansleven. Ik denk dat door hier regelmatig heen te gaan er toch op zijn minst een gewenning wordt opgebouwd. Vooral bij iemand die hier ontvankelijk voor is -wat bij mij het geval was- wakkert dit een verlangen aan naar meer. Bovendien worden er vaak op schermen allerlei videoclips getoond waar u uw kinderen vermoedelijk niet naar zou willen laten kijken. En niet zelden wordt er nog een uurtje dansen aan geplakt. Ik zie hier dus wel degelijk een gevaar van gewenning aan discotheken en discofeestjes.
Ik zou zelf dan ook mijn kinderen niet laten gaan, zeker niet als gewoonte of zonder expliciete waarschuwing. Ik meen dat het beter is op de rem te gaan staan. De eerste keer, op lagere schoolleeftijd, is het misschien nog relatief onschuldig. Maar door iets toe te laten gaat het elke keer een stapje verder, simpelweg omdat het oude bekend en saai wordt en er na verloop van tijd weer iets nieuws nodig is. En na een gewoonte van ja-zeggen wordt het steeds moeilijker nog “nee” te zeggen, helemaal als ze in de puberjaren zijn. Mijns inziens helpt het enorm als de kinderen er bijtijds aan leren wennen dat ze aan bepaalde dingen niet meedoen.
Bovendien is dat ook de weg van een christen. De Bijbel staat vol van oproepen aan christenen om niet mee te doen met de wereld. Dat is niet zomaar, niet om het ons moeilijk te maken of om ons genoegens te ontnemen. Integendeel. Maar een christen staat anders in de wereld en heeft een ander perspectief: de wetenschap een kind te zijn van de levende God die zorgt, de Schepper van alle dingen, verzoend te zijn met Hem door de Heere Jezus Christus, zeker van een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare erfenis die in de hemelen bewaard wordt voor ons, een uitzicht op een heerlijke toekomst. Zo iemand hoeft niet achter de pleziertjes van de wereld aan te lopen. Het is juist door achter ons vlees en deze pleziertjes aan te lopen dat we het zicht vertroebelen op de werkelijke rijkdom in Christus. En dat brengt uiteindelijk geen geluk maar ongeluk. Er is een constante strijd tussen wat Paulus noemt het vlees en de geest. Het is goed dat ook kinderen hier al iets van meekrijgen, ook al zullen ze het maar beperkt begrijpen. Uiteraard hoort daarbij dat u zelf het voorbeeld geeft en de kinderen toont dat u ook zelf daar naar leven wil.
Ik zou dan ook de nadruk proberen te leggen te wijzen op de rijkdom die we hebben door de Heere Jezus, net zoals Paulus keer op keer schrijft aan de gemeenten. Zie bijvoorbeeld de hoofdstukken 1-3 in de brief aan Efeze over deze rijkdom en dan de hoofdstukken 4-6 over de uitwerking die dat behoort te hebben in onze wandel. Ik denk dat als u iets van die boodschap aan uw kinderen kunt overbrengen het hun vroeger of later zal helpen te leren anders in het leven te staan.
Tegelijkertijd moeten we het niet zoeken in een ascese, zoals Paulus voor waarschuwt in Kol 2:20-23. Onze verzoening is door Christus en niet uit iets dat we zelf doen of laten. Ik heb geen problemen met bowlen of iets dergelijks op zich, voor de gezelligheid, als een vorm van gemeenschap, het liefste samen met andere christenen. En als er niet-christenen bij zijn dient er een zekere getuigenis van uit te gaan zoals bij de eerste christenen in Hand 2: 44-47. Mits in een goede atmosfeer zie ik met een dergelijk vermaak geen probleem. U zou misschien als alternatief een uurtje 'gewoon' bowlen of zwemmen kunnen voorstellen, zonder deze discosfeer, indien mogelijk samen met andere gelijkgezinde ouders als die er zijn. Of wellicht zijn er andere alternatieven te bedenken.
Ten slotte, wellicht ten overvloede, maar ik wil het toch noemen. Als christenen staan we niet alleen en mogen we alles brengen in gebed voor God. Wij kunnen onze kinderen proberen het goede voor te houden, maar op een bepaald moment kunnen ze wegen gaan die we als ouders liever niet hadden gewild. Ik ben er zeker van dat het gebed van mijn ouders mij voor veel gevaar heeft bewaard, ook in de tijd dat ik niets van God wilde weten. Evenzo ben ik er zeker van dat het gebed van mijn vrouw en mij voor onze kinderen hen voor veel heeft bewaard. We blijven gebrekkige mensen, maar als we ons door Christus verzoend weten met de levende God, kunnen we Hem alles voorleggen en er op vertrouwen dat Hij genadig en getrouw is. “Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, zo ontfermt de Heere Zich over wie Hem vrezen” (Ps 103:13) . Dus bij dit alles blijft volharden in gebed een noodzaak en een voorrecht.
Ik hoop dat dit antwoord u helpt.
Een hartelijke groet,
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
