Levendig voorstellingsvermogen

Ik ben een jonge vrouw van 21 jaar, die een levendig voorstellingsvermogen heeft. Dat laatste kan weleens handig zijn, maar is voor mij ook vaak heel lastig. Wanneer mensen mij iets minder fijns vertellen, verhalen over operaties e.d. zie ik alles voor me. Maar dat gaat vaak gepaard met angst. Wanneer ik in de auto rijd en ik een auto voor me zie remmen, dan zie ik in gedachten al mijn auto over de kop gaan, zo niet nog ernstiger. Zo kan ik tijdens een autorit mij zo tien keer bedenken welke ernstige dingen ik al mee zou kunnen maken. Dit is wel versterkt door een botsing met alleen materiële schade in het afgelopen jaar. Ook wanneer bijvoorbeeld mijn vriend zich ergens bevindt, kan ik mij al helemaal voorstellen dat hem iets overkomt. In mijn voorstelling zie ik dan al heel de begrafenis e.d. voor mij. Ik probeer die 'angstgedachten' te stoppen, maar vaak zijn ze er al voordat ik ze door heb. Ik kan me herinneren dat ik dat vroeger al had. Dan stelde ik mij voor dat mijn vader stierf. Of iets anders overkwam. Dan moest ik soms zelfs huilen, zo erg ervaarde ik dat het 'echt was'. Zelf vind ik dat echt heel vervelend. Is hier (h)erkenning voor, hoe moet ik daar mee om gaan?

Wat je beschrijft is een talent en ik hoop dat je er gebruik van kunt maken in je beroep of studie. Tegelijk beschrijf je het als een last. En dat snap ik. Het is zwaar om allerlei ellende te zien en te voorzien. Het is wel realistisch. Je kunt je afvragen of mensen die zich nooit zorgen maken, wel realistisch zijn. Tegelijk heeft het geen zin om je steeds allerlei erge dingen voor te stellen. De Heere Jezus weet er van. Je mag deze zorg bij Hem brengen. Hij sprak er over dat je met bezorgd zijn geen ‘el tot je lengte toedoet’.

Je beschrijft dat je de gedachten probeert te stoppen. Dat is ingewikkeld, want als je tegen jezelf zegt dat je ergens niet aan mag denken, dan ben je er nog meer mee bezig. Probeer maar eens niet te denken aan een oliebol. Lukt het al? Hoe meer je het probeert, hoe meer je er mee bezig bent.

Wat wel kan is afleiding zoeken. Zorgen dat je op tijd herkent dat je weer aan het piekeren bent en dan bewust iets anders gaan doen. Vecht niet tegen je gepieker, maar doe iets wat niet te combineren is met piekeren. Bijvoorbeeld gaan zingen, met iemand in gesprek gaan of iets doen wat je aandacht vraagt.

Je kunt overwegen om psychologische hulp te zoeken. Hulp waarbij je leert om helpende gedachten te ontwerpen. En steun om dingen als autorijden niet te gaan vermijden. Anders raak je ingeperkt in je mogelijkheden.

Zoals je in onderstaand vers ziet, wist Beets ook van piekeren.

Bemoediging

Een mens lijdt dikwijls het meest
door 't lijden dat hij vreest
doch dat nooit op zal dagen.
Zo heeft men meer te dragen
Dan God te dragen geeft.

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
als vrees voor allerlei gevaar.
Maar komt het eens in huis,
dan helpt God altijd weer
en geeft Hij kracht naar kruis.

Nic. Beets

Met vriendelijke groet,
Rien Geluk