Bang voor verkrachting

Je leest zo ontzettend vaak in de krant e.d. over verkrachtingen. Daardoor ben ik heel erg bang dat ik eens verkracht ga worden, misschien wel binnenkort. Ik moet hier heel vaak aan denken en ben heel de tijd bezig te proberen mijn angst minder te maken. Ik probeer wel om niet 's avonds laat buiten te zijn, maar wie zegt dat iemand wacht tot het ‘s avonds laat is of niet inbreekt in mijn huis als hij ziet dat ik alleen woon? Ik vind niet echt troost in het geloof, omdat er toch ook gelovige meisjes worden verkracht. Ik zou hierin juist wel graag op God vertrouwen, omdat Hij die verstikkende angst weg kan nemen, dat weet ik zeker. Wat me dus tegenhoudt om hem te vertrouwen is het feit dat dat vertrouwen me niet beschermt. Misschien goed om te zeggen dat God ook al een stuk van mijn angst heeft weggenomen, nadat ik gebeden heb hiervoor, maar toch blijft er angst omdat ik God dus niet helemaal vertrouwen kan.

Beste meid,

Ooit van de RET-methode gehoord? Ik val maar met de deur in huis, daar heb je waarschijnlijk het meeste aan. De RET-methode leert, dat je je gedachten en gevoelens zèlf in de hand hebt. Wat gebeurt er bij jou? Jij dénkt aan verkrachting, máákt jezelf banger en banger, vervolgens durf je bijna de straat niet meer op. Een gevoel van angst gaat je leven beheersen. En je denkt waarschijnlijk nog dat je gedachten allemaal wáár zijn ook! Dat je dus wel doodsbenauwd móét zijn voor al die griezels die je tegen kunt komen. Als je dit zo leest, zie je dan dat je gedachten en je gevoelens met je op de loop gaan? Dat ze irreëel zijn? Zet daar dan eens reële gedachten tegenover. Nuchtere feiten. Hoe vaak is “zo ontzettend vaak”, zoals jij in je eerste regel suggereert? “Af en toe” lijkt me beter op z’n plaats. Ík lees het echt niet iedere dag, of zelfs maar iedere week in de krant. En zet daar dan tegenover ál die meisjes die dagelijks alleen over straat gaan naar hun werk, school of waar heen dan ook maar. Zou je aan een honderdste procent van verkrachte meisjes komen?

Goed, we gaan verder. Ik ga je brief langs: “héél erg bang”? Ben je mal, meid. Bang mag best, maar niet doorlopend! Dreiging is er echt niet steeds en overal. “Misschien wel binnenkort”  is dus absoluut geen reële gedachte. “Heel vaak, heel de tijd..., niet echt, toch ook..., juist wel graag, verstikkende angst..., niet helemaal...”. Merk je de overdrijving? Hoe word je nu die angst te baas? Wat is voor jou een reële gedachte? Oké, je bent bang om alleen te gaan: vraag aan een vriendin of zo, of ze je wil komen halen als je ergens naar toe gaat. Dan ben je niet alleen. Of laat iemand weten waar je naar toe gaat, hoe lang je onderweg denkt te zijn en je vraagt of je bij (veilige) aankomst even mag bellen ter bevestiging. Dat stelt jou gerust. Bovendien kun je afspreken, dat alarm geslagen wordt als je binnen de afgesproken tijd níét hebt gebeld, zodat er snel naar je gezocht gaat worden wanneer ècht de nood aan de man komt.

Wanneer je goede voorzorgsmaatregelen hebt genomen -reële gedachten, die je omzet in reële daden- zul je merken dat je gevoelens meegaan. Je wordt zekerder, dus minder angstig. Probeer het, je zult zien dat het werkt. Maak voor jezelf een schema, schrijf het maar op: a. gedachte, die je ‘overvalt’, b. gevoel dat je erbij hebt, c. vervang je irreële gedachte door daarvoor in de plaats nuchtere, reële waarheden te bedenken en je zult zien, dat je een zucht van verlichting kunt slaken. Misschien niet direct de eerste keer, blijf het dan in ieder geval proberen. Met kleine stapjes! Haal bijvoorbeeld eerst alle overdrijving uit je gedachten. Zoals ik voor je deed (héél veel, verstikkende angst i.p.v. -slechts gewoon- bang, enzovoort).

Nu nog een ander punt. Je vindt dat je God niet helemaal vertrouwen kunt omdat Hij die angst niet wegneemt. Terwijl je ook schrijft dat je zeker weet dat Hij het wel kán. Door deze brief te schrijven heb je gezocht naar een weg om een antwoord te krijgen op je probleem. Heeft dit antwoord bijgedragen aan een oplossing? Ik hoop, dat ik dan hier en nu een instrument in Gods hand voor je mocht zijn zodat je hebt leren inzien dat jezélf het vertrouwen op Hem in de weg stond!       

Ja, er kan gelovige meisjes ook van alles overkomen. Maar juist het vertrouwen op hun hemelse Vader kan troost geven bij moeilijkheden. Hij wil immers een Schuilplaats zijn voor ieder die bij Hem komt?
 
“‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer, mijn God, want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot. Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand. Moedig sla ik dus de ogen, naar het onbekende land.”

Beste meid, ik hoop dat ik je handvatten heb kunnen geven. Sterkte en alle goeds toegewenst!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1500 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven