Vraag
Ik vind de gelijkenis van de verloren zoon erg bemoedigend. Iemand die zijn vader op het hart heeft getrapt en hem ten schande heeft gemaakt, wordt ontvangen op deze manier. Een eerbiedwaardige man in de joodse cultuur hoort namelijk niet te rennen! En dat is dan een beeld van God de Vader en van ons zondaars. Bemoedigend voor ons zondaren. Maar deze zoon trapte zijn vader één keer op het hart en daarna werd hij zo liefdevol ontvangen. Maar wat als hij na deze ontvangst weer was vertrokken? Had zijn vader hem dan weer opgewacht? Wat als God je liefdevol ontvangen heeft ondanks alle zonden en je daarna wegloopt? En als dit niet één keer, maar veel vaker is gebeurd? Zijn liefde eens gevoeld en nu koud? Ik weet het niet meer!
Een Ger. Gem.-jongere.
Antwoord
Beste jongere,
Hopelijk herken jij je zelf in de betekenisvolle gelijkenis van de verloren zoon, die de Heere Jezus uitspreekt. Mag je, door Gods genade, weten dat je als de verloren zoon of dochter om Jezus ’ wil teruggebracht bent bij de Vader? Weet je wat er dan over blijft? Verwondering, diep buigen onder Gods goedertierenheid. En de verwondering wordt steeds groter, al naar gelang jij je zelf leert kennen. Want dat wordt er niet beter op, toch? Jij blijkt (in de praktijk van elke dag) een wegloper te zijn, dagelijks. Niet een keer maar keer op keer dwaal je weg, wat ben je hardleers. Wat denk je van David, Petrus en andere kinderen van God? Ze stemmen in: “Als een schaap heb ik gedwaald in het rond, dat, onbedacht, zijn herder heeft verloren”... Toch blijf je dagelijks welkom aan de troon van Gods genade.
Het antwoord op je vraag of de Heere opnieuw op je wacht, als jij wegloopt, is: ja. Eeuwig wonder: ja. Waarom? Omdat op Goede Vrijdag, de grote betaal- en verzoendag van het Nieuwe Testament, Gods Zoon als de verloren Zoon hangt aan het vloekhout van de schande op Golgotha. Hij wordt van Zijn Vader verlaten opdat Godverlaters en Godvergeters, doorbrengers en albedervers voor het eerst en opnieuw tot God genomen, door Hem ontvangen en nooit meer van Hem verlaten zullen worden. Welk een rijke evangelieboodschap. Luther zei daarvan: Als ik dit wonder vatten wil, staat mijn verstand vol eerbied stil. Dat bid ik je van harte toe.
Ds. D. W. Tuinier
Lees ook:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Lucas 15: 20
SV:
"En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem."
NBV:
"Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader.
Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem."
Wat wij ook doen, GOD is trouw. Hij zal altijd naar ons uitkijken en wij mogen altijd bij hem terug komen.
Ook voor Petrus die op het ene moment met zijn zwaard een oor afsloeg omdat hij Jezus wilde verdedigen en het andere moment Hem driemaal verloochende...
Ook voor David die steeds weer afdwaalde en zelfs overspel en moord pleegde...
Ook voor jou en mij. Soli Deo Gloria!
Vraag God maar of Hij je hart weer vol wil maken van Zijn liefde en genade.
Toch is geloven niet hetzelfde als voelen, hè? Het begint soms bij een verstandelijke keus. God ik wil U dienen, al voel ik het niet. Ik belijd mijn zonden, ook al ervaar ik ze niet. Het gevoel kan weg zijn. God is Dezelfde als toen je Zijn liefde wel voelde. Hij verandert nooit!
Gods zegen toegewenst!
Wij zijn in het paradijs bij God weggelopen en we doen niet anders. God zocht Adam op. We moeten het iedere keer weer van Zijn opzoekende zondaarsliefde hebben. Van Zijn verbondstrouw. Maar dat kun je niet bekijken, als je weer bij Hem weggelopen bent. Dan denk je: God is me moe geworden. Zijn geduld met me is op. Maar als je eenmaal iets van Zijn liefde hebt ervaren, dan kun je het buiten en zonder Hem toch niet meer uithouden. Als Hij dan lieflijk nodigt: "Gij nu hebt met vele boeleerders gehoereerd, keer nochtans weder tot Mij, spreekt de HEERE", dan verbreekt dat het hart en je zegt:" dat U mij nog terug wilt hebben, zo'n wegloper". En als er bij vernieuwing op het Bloed van Jezus gezien mag worden, dat Hij niet is weggelopen, maar volhardt heeft tot het einde en dat Hij de Zijnen heeft liefgehad tot het einde toe, dan mag de verbroken gemeenschap met God weer hersteld worden. "Mijn duive, Mijn volmaakte". Een wegloper, een volmaakte? Niet in zichzelf, maar in Christus wel. Houdt moed, Hij is getrouw de Bron van alle goed.
Heb. 10: 26 Want als wij willens en wetens zondigen, nadat wij de kennis van de waarheid ontvangen hebben, blijft er geen slachtoffer voor de zonden meer over, 27 maar slechts een verschrikkelijke verwachting van oordeel en verzengend vuur, dat de tegenstanders zal verslinden.
Het is belangrijk niet te denken: God vergeeft toch wel weer, alsof God een goedige Opa is, die het wel weer door de vingers ziet.
Er staat ook in Heb 6: 4 Want het is onmogelijk om hen die eens verlicht zijn geweest, die de hemelse gave geproefd hebben en deelgenoot zijn geworden van de Heilige Geest, 5 en die het goede Woord van God geproefd hebben en de krachten van de komende wereld, 6 en die daarna afvallig worden, weer opnieuw tot bekering te brengen, omdat zij voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigen en openlijk te schande maken.
Men kan niet met God spotten.
Ik wil daarmee niet zeggen dat ik geen hoop meer voor je heb, maar ik zie een gevaar weer lichtvaardig naar God te gaan. Je moet strijden om werkelijk diep berouw. Het is niet vanzelfsprekend, dat God dat geeft. hij zegt ook:
Richteren 10: 13 En toch hebt u Mij verlaten en andere goden gediend. Daarom zal Ik u niet meer verlossen. 14 Ga weg en roep tot de goden die u verkozen hebt. Laten die u verlossen ten tijde dat u in nood verkeert! 15 Maar de Israëlieten zeiden tegen de HEERE: Wij hebben gezondigd. Doet u maar met ons naar alles wat goed is in Uw ogen; alleen, red ons toch op deze dag! 16 En zij deden de vreemde goden uit hun midden weg en dienden de HEERE. Toen kon Zijn ziel de moeite van Israël niet langer verdragen.
Ze deden er alles voor en ze deden bovenal alle zonden en afgoden weg uit hun leven en bleven smeken. Toen wilde God toch nog luisteren.
Neem het serieus. Ik communiceer er graag over. Schrijf gerust: emaildfj1@gmail.com
