Vraag
Ds. Tuinier heeft me een mooi antwoord gegeven op mijn vraag. Toch blijf ik met de vraag zitten wat de Bijbel zegt over jezelf vergeven. Hij vergeet dat in zijn antwoord mee te nemen, terwijl dat wel mijn vraag is. Hoewel ik het eerdere antwoord zeker wel waardeer, stel ik de vraag graag nogmaals: “Ik heb in het verleden veel schuld gemaakt op het terrein van seksualiteit. Sinds Jezus in mijn leven is gekomen voer ik een heftige strijd tegen al die zonden, om ze nu niet meer toe te laten. De Heere Jezus geeft me daar de kracht ook voor. Omdat er veel beschadigd is door mijn losbandig leven bezoek ik ook een hulpverlener. Hij vertelde mij dat ik mezelf moet vergeven, anders komt het proces van genezing niet op gang. Hij zegt dat het belangrijk is dat ik mezelf zie, zoals God me ziet in Christus, vgl. bijv. Rom.8:1. Daarover heb ik een vraag, bij voorkeur aan iemand uit de Gereformeerde Gemeenten. Ik worstel juist nog zo vaak met die vraag of mijn zonden vergeven zijn. En bovendien lijkt me dat nog iets anders dan mezelf vergeven. Ik twijfel of dat laatste wel bijbels is. Heeft David zichzelf vergeven? Of Paulus? Wat zegt de Bijbel over jezelf vergeven?
Antwoord
De Bijbel gaat niet speciaal in op het vergeven van jezelf. Toch geloof ik dat Gods Geest, Die je geloof schenkt, de vrede en blijdschap van de vergeving van de zonde, ook schenkt dat je dan niet meer aan je zondige verleden denkt. Al neem je dit heel je leven mee. Je noemt David en Paulus. Zij hebben hun leven lang hun zonden betreurd. Toch, als Gods genade, Zijn liefde en geloof hun hart vervult, is er hier geen plaats voor.
Dan is er ook de acceptatie in het geloof, het kinderlijk vertrouwen en overgave dat de Heere in gunst en genade in Christus op je neer ziet. Hiskia bidt uit de diepte van zijn nood maar hij dankt en looft God ook voor de verlossing: “Maar Gij hebt mijn ziel lieflijk omhelsd, dat zij in de groeve der vertering niet kwame; want Gij hebt al mijn zonden achter Uw rug geworpen” (Jes. 38: 17).
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De zonden van de gelovigen werpt Hij in de zee van eeuwige vergetelheid, Hij zal ze nooit meer gedenken.
En Corrie ten Boom zei daarvan: in die zee wordt niet gevist.
Kun je me zeggen waar dat in de Bijbel staat?
Micha 7:19 Hij zal onze ongerechtigheden dempen; ja, Gij zult al hun zonden in de diepten der zee werpen.
Jer. 31:34 Want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en aan hun zonde niet meer denken.
Heb. 8:12 Want Ik zal wat hun ongerechtigheden betreft genadig zijn en aan hun zonden en hun wetteloos gedrag beslist niet meer denken.
Er staat niet dat de Heere de zonden vergeet, maar: Hij gedenkt ze niet meer!
Laten we maar geen termen gebruiken die niet in de Bijbel staan.
Ik vraag me met @Rinn af of jezelf vergeven wel bijbels is. Ik las eens in een oudvader: 'De Heere gedenkt onze zonde niet meer, maar wíj gedenken ze tot onze ootmoed'.
Verder vind ik de tekst uit Fil.3:14 die @evantorisch citeerde een helder en bijbels antwoord op deze vraag.
Inhoudelijk kun je het nl. helemaal terugvinden.
Het is duidelijk dat vergeten niet betekent 'niet meer herinneren' maar 'niet meer mee rekenen'.
Vergeten en alwetendheid sluiten elkaar uit, daar kan geen misverstand over zijn.
Als Paulus zegt dat hij vergeet wat achter hem ligt Fil. 3:14 dan bedoelt hij ook niet dat hij het zich niet meer herinnert.
Hij haalt het zelf weer aan o.a. als hij zegt dat hij de grootste van alle zondaren is, en dat hij het in onwetendheid gedaan heeft.
Vergeten of niet meer gedenken houdt in dat er niet meer mee gerekend wordt, het achter je laten.
Zelf zal ik mezelf nooit een zonde kunnen vergeven,omdat ze tegen een Heilig God zijn misdreven.
aan het einde van de strijd het lichaam der zonde af te leggen,lijkt mij en verademing.
