Vraag
Ik heb in het verleden veel schuld gemaakt op het terrein van seksualiteit. Sinds Jezus in mijn leven is gekomen voer ik een heftige strijd tegen al die zonden, om ze nu niet meer toe te laten. De Heere Jezus geeft me daar de kracht ook voor. Omdat er veel beschadigd is door mijn losbandig leven bezoek ik ook een hulpverlener. Hij vertelde mij dat ik mezelf moet vergeven, anders komt het proces van genezing niet op gang. Hij zegt dat het belangrijk is dat ik mezelf zie, zoals God me ziet in Christus, vgl. bijv. Rom.8:1. Daarover heb ik een vraag, bij voorkeur aan iemand uit de Gereformeerde Gemeenten. Ik worstel juist nog zo vaak met die vraag of mijn zonden vergeven zijn. En bovendien lijkt me dat nog iets anders dan mezelf vergeven. Ik twijfel of dat laatste wel bijbels is. Heeft David zichzelf vergeven? Of Paulus? Wat zegt de Bijbel over jezelf vergeven?
Antwoord
Verstandig dat je hulp hebt gezocht bij een deskundige hulpverlener. Zijn raad wat betreft Rom. 8:1 is waar. Daar doe ik niets van af. Toch moet dit voor jou persoonlijk waarheid worden/zijn. Geen mens kan je dat geven. Mensen helpen je, wijzen je de weg en begeleiden je in het genezingsproces. Maar het is Gods Geest, Die jou de onuitsprekelijk troost van de vergeving van zonden leert. Je worstelt daar nog mee, begrijp ik.
Ik denk, nu ik je vraag beantwoord, aan de geschiedenis van de lamme man die door zijn vrienden voor de voeten van Jezus gelegd wordt. (Mark. 2:1-12). Zie je het voor je? Als de Zaligmaker preekt gaat het dak open en wordt er een matras met een hulpbehoevend mens voor Zijn voeten neergelegd. Zijn ogen gaan omhoog en zien in de ogen van de vier vrienden maar Hij kijkt ook naar hem, die zonder iets te zeggen aan zijn voeten Hem smekend aanziet. Er komt geen woord, geen zucht uit zijn mond. En toch... zoals hij daar ligt, zijn ogen spreken boekdelen. Het is een gebed, een zucht zonder woorden. Het geloof van de vijf vrienden. Hij weet alles. Hier ligt er één, een verloren mens. Hij is geraakt, verlamd. Hij kan zich niet bewegen. Maar hij weet ook van zijn zonden en schuld. Want Jezus zegt tegen hem: Zoon..., kind, Uw zonden zijn u vergeven. Ja, dat is het eerste. Dat blijft het eerste. De vergeving van zijn zonden gaat voorop. De Heere Jezus is niet in de eerste plaats op aarde gekomen om lamme benen te genezen. Hij komt om geraakte zielen voor Zijn rekening te nemen. Hij komt om in hun plaats te lijden en te sterven. Hij komt om hun schuld te betalen, hun straf te dragen en voor hen het eeuwige, zalige leven aan te brengen. Dat is alles, de vergeving van de zonden in het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon. En daar is plaats voor in het hart van deze man. Daar heeft Gods Geest plaats voor gemaakt. En dat doet Hij nog, ook vandaag.
Als God jouw zonden om het bloed van Christus vergeeft, geeft dat een niet uit te spreken vreugde en blijdschap in je ziel. Dat neemt niet weg dat je nog wel je zonden van je eertijds blijft betreuren. Je kunt er nooit een groot mens mee worden. De apostel Paulus spreekt groot en goed van Gods genade aan hem, de grootste van de zondaren, bewezen. Juist tegenover de zwarte achtergrond van zijn zonden en eertijds schittert Gods genade in Christus des te meer. Ik bid dat jij het ook zo zien zal. Gode bevolen.
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Verder is het goed om Romeinen 7 en 9 erbij te lezen. Een bijbelgedeelte staat in een bepaalde context. Als je die erbij leest komt hoofdstuk 8 ineens in een ander daglicht te staan. Ik ga hier verder geen invulling aangeven, omdat ik dan wellicht ds. Tuinier afval, die op zichzelf genomen een prachtig antwoord geeft. Echter voor mij persoonlijk krijgt hoofdstuk 8 dan een nog veel diepere lading en wordt het evangelie des te mate groter. Maar... dat hangt samen met zondekennis waar hoofdstuk 7 over spreekt.
Alhoewel ik niet aan zaligsprekingen doe en me daar verre van houd, lees ik in je antwoord dat je een strijd voert tegen deze zonden. Als je strijd voert tegen de zonden, dan is er bij jou in ieder geval al een wissel/knop omgegaan. In die zin mag je God ook danken dat Hij dat heeft willen geven. Die strijd voer je zoals je zegt niet alleen, maar alleen uit kracht die Hij verlenen wilt. Vraag echter naast de kracht om ertegen te strijden, ook of hij Zijn gerechtigheid wil wegschenken aan jou. Je kan strijden tegen de zonden, wat vaak nog heel goed lukt ook, maar als je Zijn gerechtigheid niet ontvangt kom je geen stap verder.
N.B. Ik heb zelf ook last van een seks/porno verslaving gehad. Af en toe heb ik nog weleens dat ik terugval erin. En ja, dat is nu juist als ik denk het allemaal zelf wel weer te kunnen, Hem niet nodig te hebben. Echter heb ik nu juist moeten leren dat Zijn kracht in zwakheid wordt volbracht. Echt een afhankelijk leven van Hem, omdat je zonder Hem weer in oude patronen valt is oneindig veel beter. Tot slot wil ik je graag aanraden om 1 Johannes eens te lezen. Het mooiste/beste is als je dan gewoon van vooraf aan begint. Is dat teveel, lees dan op in ieder geval 1 Johannes 2. Veel sterkte in de strijd!
t,is Gods Geest die jou de onuitsprekelijke troost van de vergeving van zonde leert.
Ja Die Geest Alleen .Wens ook ik, vragensteller toe.
dan kan het niet uitblijven,net als Paulus, mij de grootste der zondaren,Genade bewezen.
Met
wat voor zonde iemand ook te worstelen heeft,
persoonlijk word je Altijd de grootste der zondaren.
zie je vragensteller,weer zo,n persoonlijke beleving !
n wonder, wie het gebeurd.toch?
in dit antwoord van de ds. zit echt Alles in,vragensteller
wees maar blij met zo,n eerlijk antwoord.
Juist Romeinen 8:1 zegt nadrukkelijk dat er geen verdoemenis is die in Christus Jezus zijn. Dat lijkt me duidelijk taal. Zolang we ons niet geborgen weten in Christus, moeten we niet rusten.
Seksueel heb ik rust, in het gezin ook, maar ik drink te veel......, God komt het dan nooit goed met ons refo's?
Nooit rust.
