Liever naar andere gemeente

Ik ben een jonge man van 21 jaar, woon nog thuis en ben lid van een Gereformeerde Gemeente. Al jaren ‘vind’ ik het hier niet en ga ik er alleen maar naar toe omdat mijn ouders mij dit verplichten en ik ze daarin wil gehoorzamen. Ruim twee jaar geleden heb ik mijn vriendin leren kennen, een ongelovig meisje. Eigenlijk heb ik ook bewust voor een meisje gekozen wat niet uit de geloofsgemeenschap komt waar ik opgegroeid ben. Wel heb ik na een jaar aangegeven aan mijn vriendin dat ik het fijn zou vinden als wij samen een kerk gaan zoeken. Hoewel met enig tegenzin, heeft mijn vriendin hier gehoor aangegeven. We zijn bij een aantal verschillende kerken wezen kijken en gaan nu met grote regelmaat naar een evangeliegemeente, waar we het beide fijn vinden. U begrijpt dat dit voor mijn ouders erg moeilijk is en met moeite hebben we kunnen afspraken dat het ene weekend ik naar mijn ouderlijke kerk ga (twee keer), het andere weekend ga ik samen met mijn vriendin naar de evangeliegemeente. Samen zouden wij het fijn vinden hier ons te settelen en contacten op te bouwen en hier verder te gaan, maar dat is lastig als je om de andere week daar komt. In hoeverre kunnen mijn ouders mij verplichten om ook naar mijn ‘eigen’ kerk te blijven gaan terwijl ik daar mijn tijd uitzit en ik veel liever naar die andere gemeente ga? Op zich ben ik bezig om op mijzelf te gaan wonen, maar dat lukt nog niet zomaar. De kans dat ik dus nog een jaar of langer thuis blijf wonen is reëel.

Beste vriend,

Jouw probleem is wel bijzonder persoonlijk. En voor mij ook zeer teer, als ik in de schoenen van jouw ouders ga staan. Je wordt verplicht om naar de kerk van je ouders te gaan en jij wil gehoorzamen, maar niet van harte. Dat komt helaas meer voor. Aan wie e.e.a. ligt laat ik in het midden, maar het vijfde gebod is niet aan een kerkverband gebonden. Jouw ouders zijn door God aangesteld als gezagsdragers. Lees de catechismuszondag hier maar eens op na: zondag 39 vraag en antwoord 104: aangezien het Gode belieft ons door hun hand te regeren.

En met de volgende zin uit jouw vraag heb ik grote moeite: “Eigenlijk heb ik bewust voor een meisje gekozen niet uit de geloofsgemeenschap waar ik opgegroeid ben.” Nu wil je dat ik deze stap goed praat of jouw gelijk ga geven. Het is jouw bewuste keus geweest. En dan kom je er achter, dat het toch wel fijn is om naar een kerk te gaan.

Waarom? Wat zoek je daar dan? Is een kerkelijke keus gebaseerd om het er fijn te vinden. Dat is wel heel erg mager, mijns  inziens. Trouwens ik heb geen zin om welke kerk dan ook te gaan bekritiseren. En als jij denkt dat de evangeliegemeente de juiste plaats is waar jij naar toe wilt gaan, dan kan ik jou niet tegenhouden. Maar wel wil ik je wijzen op de belofte die je ouders hebben gegeven bij de doop. Daar zijn zij verantwoordelijk voor. En ik begrijp dat zij daar ernst mee maken, terecht.

Nu heb jij de leeftijd om belijdenis te doen, want je bent al 21 jaar. Dat jullie naar de kerk van je ouders, als je daar bent, vind ik niet meer dan normaal en fatsoenlijk. Jij hebt al een keus gemaakt, maar je kunt je om praktische redenen nog niet settelen, zoals je dat noemt.

Beste vriend, ik ga jou niet tegen je ouders uitspelen, dat zou ik als vader van zes kinderen ook niet prettig hebben gevonden. Als het dan zo moeilijk is om je aan te passen, dan zullen jullie dit met je ouders moeten bespreken.
 
Er blijven voor mij nog enkele vragen over, die ik niet kan beantwoorden:

• Waarom zit jij je tijd uit in de kerk van je ouders? Ligt dit aan jou of aan de prediking of aan bijkomstige zaken?
• Je bent nog bij je ouders; ze zorgen voor eten, drinken, was etc. en jij kan het niet opbrengen om ook voor hen iets terug te doen?
• Waarom is de kans reëel dan je nog een jaar of langer thuis moet blijven?
• Is het niet uit te houden of is het enkel de zondag?
• Natuurlijk kunnen je ouders je niet verplichten om ’s zondags naar je ‘eigen’ kerk te gaan, maar wil jij in zo’n sfeer leven?
• Zijn je ouders niet goed voor je?
• En... ik heb geen enkele inhoudelijk basis in je vraag gevonden om niet meer naar de Geref. Gem. te gaan.
• Het is slechts een kwestie van “ik vind, ik voel, het is niet fijn.” Zijn dat redenen om zomaar te breken?

Beste vriend, ik heb geprobeerd met de gegevens die jij mij aanreikt antwoorden te geven, maar er zijn nog meer vragen bij gekomen.

Mijn laatste opmerking is deze: kun je dit voor de Heere verantwoorden? Is dit echt een gebedszaak geweest? Of een opwelling? De oude schippers zeiden altijd: bij mist niet uitvaren. Is alles voor jou echt duidelijk, helder, bijbels onderbouwd? Ik proef een zekere antipathie en dat kan/mag nooit de reden zijn om van kerk te veranderen. Als in de evangelische gemeenten de liefde centraal staat, dan mis ik die bij jou t.o.v. je ouders toch wel een klein beetje.

Nogmaals, overdenk e.e.a. nog eens. Blijf in gesprek met je ouders, met je vriendin en probeer ook een positieve zaken te noemen in je eigen kerkverband.

Met hartelijke groet van een meelevende, meedenkende vader, die probeert jou te laten zien, dat er aan een zaak twee kanten zijn. Bekijk het ook eens van de kant van je ouders.

B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven