Opnieuw contact zoeken

De laatste tijd zit ik met het volgende: zelf ben ik een jongen van 18 jaar en al in de tijd dat ik in groep 8 zat had ik al contact met een bepaald meisje (van nu 17 jaar). Toen ik in havo-3 zat, kregen we weer contact en heb ik zelfs een afspraakje met haar gehad. Destijds zat ik psychisch niet echt goed in mijn vel en ik ging haar daar al heel vroeg van alles over vertellen, een grote fout van mijn kant. Het contact is stukgelopen. Nu wilde ik al langer het contact weer aanboren, maar ik heb heel sterk het idee dat God het niet wil. Inmiddels ben ik, ondanks de twijfel, het contact weer aangegaan. Toch weet ik niet of God dit wil. Vaak heb ik het Hem gevraagd en het lijkt er door allerlei ervaringen qua gedachten en dergelijke sterk op dat God het niet wil, terwijl ik het wel graag wil. Toch weet ik niet zeker of het van God was. Mijn moeder zegt: je mag in principe met iedereen contact opnemen. Toch twijfel ik; ze is niet-christelijk, of althans: niet praktiserend zover ik weet. Of ik verkering met haar wil weet ik nog lang niet, daar ken ik haar ook te slecht voor en waarschijnlijk ben ik daar nog lang niet klaar voor, want ik ben nog steeds nogal instabiel (psychisch). Ook is het zo dat ik, toen het contact stuk liep (2010), met God contact heb gezocht en toen heb ik een soort van vrede ervaren dat het goed was zo: geen verkering. Maar nu knaagt het. Destijds heb ik misschien ook aan God beloofd geen contact meer aan te gaan, maar dat weet ik niet zeker, dat ben ik goeddeels vergeten. Misschien is het zo dat God mij ervoor wil behoeden dat ik een relatie aanga met een ongelovige, misschien vindt Hij contact zoeken wel goed als ik alleen voor een vriendschap ga. Daar wil ik in eerste instantie ook wel voor gaan, maar misschien later wel meer, je weet het niet. Wat is wijsheid in deze situatie?

1. Je vraag is lang met heel wat informatie over je gevoelens. Toch is het moeilijk voor me een duidelijke raad te geven. Aan de ene kant ben je impulsief, aan de andere kant vol twijfel.

2. Wat wil je eigenlijk: alleen maar vriendschap of toch heimelijk meer? Nog belangrijker: wat wil zij met de vriendschap met jou en wat verwacht ze? Verliefdheid is op jezelf gericht, liefde denkt vooral aan de ander, wat goed is voor de ander. Stel dat jullie formeel alleen maar vrienden zijn en één van de twee ziet het opeens beter zitten met een ander.

3. Dat zij niet “praktiserend christelijk” is maakt het nog veel moeilijker. Wil ze en gaat ze met je mee naar de kerk? Zo niet, wat wil je dan verder met haar? Te vaak worden problemen vooruit geschoven en kan er plots iets geforceerds opduiken.

4, Wanneer je kennelijk nog zo vol twijfel zit is er in feite toch maar één antwoord: ga niet verder op die vage weg. Jullie zijn alle twee nog jong en zoekend.

5. Vanouds is er een spreekwoord: “bij twijfel, niet doen” (in dubiis abstine). Dat geldt in het verkeer, in het gebruik van allerlei middelen, maar ook bij vriendschap en verkering. En zelfs heel speciaal bij de vraag of iets als christen goed of verkeerd is.
 
6. Wanneer je, zoals je schrijft, ervaring hebt in de omgang met God, mag je Hem ook vragen om je nu te wijzen wat goed is. Geen direct antwoord is een aanwijzing dat je moet afwachten en geen overijlde stappen moet nemen.

Veel sterkte toegewenst!

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven