Zondig huwelijk gesloten

Is het een zonde om een door twee overspeligen gesloten huwelijk te verbreken als ze spijt en berouw hebben en ze mogen geen deel nemen aan het heilig avondmaal omdat ze een zondig huwelijk hebben gesloten. Volgens het boek "Verbonden voor het leven" van Willem Lingeman is zo'n huwelijk voor God niet geldig. Zolang je leeft ben je aan de eerste man of vrouw verbonden. Als we Jezus willen navolgen blijven we toch wachten op herstel? Hosea moest toch ook geen andere vrouw nemen als zijn vrouw ontrouw bleek? Ik wil alleen de mogelijkheid van herstel vragen en dat kan niet als de kerk dit verbreken als zonde ziet. Als mensen in overspel samen leven en deze relatie vastleggen door een huwelijk is het dan geen overspel meer?

Beste vraagsteller,

Ik kan uw vraag eigenlijk niet goed beantwoorden, omdat dit typisch een situatie betreft die in de pastorale sfeer moet worden besproken. Bijna had ik geschreven: moet worden opgelost, maar ik weet niet of dit wel valt op te lossen zolang we in dit gebroken leven zijn. Maar in elk geval: besproken met de eigen predikant en kerkenraad, temeer omdat er een situatie is die kerkelijke tucht met zich meebrengt.

U stelt een aantal vragen achter elkaar waarbij het voor mij als buitenstaander een beetje puzzelen is vanuit welke positie u deze vragen stelt. Ja, het huwelijk wordt voor het leven aangegaan. Ja, overspel is zonde. Ja, God haat de echtscheiding. Het voorbeeld van Hosea gaat echter niet op: iemand die trouweloos verlaten is móet geen ander nemen, maar mag dat bijbels gezien wel. 

Inderdaad is het uitgangspunt dat je aandringt op herstel en blijft wachten op herstel, maar zodra de ontrouwe partij tot een nieuw huwelijk is gekomen, aanvaardt de kerk dat als regel als zijnde een situatie waarin voor de verlaten partij redelijkerwijs geen herstel meer te wachten is. Iemand wiens huwelijk door ontrouw van de andere partij werd verbroken, is dan vrij om eventueel tot een nieuw huwelijk te komen.

Tegelijk wordt de wettigheid van het nieuwe huwelijk van de ontrouwe partij niet zonder meer ontkend, hoewel het ontstaan van dit huwelijk problematisch is, daar het op de ene of andere manier voortvloeit uit een zondige situatie, die dus ook tuchtwaardig is. Vanwege de gebrokenheid van dit leven kan de kerk zich op enig moment (soms na een aantal jaren) neerleggen bij de gegeven situatie en dienovereenkomstig het handhaven van de tucht heroverwegen.

Toch is het principieel ook weer bezwaarlijk om aan een echtscheiding goedkeuring te verbinden ter wille van het herstel van een vorige relatie. Hebben beide partijen in dat ’overspelige’ huwelijk berouw? Zijn beide partijen bereid en in staat om terug te keren tot hun vorige man/vrouw? Zijn die ook op hun beurt weer bereid om de eens verbroken huwelijksband te herstellen? Dat zou allemaal moeten worden meegewogen voordat er een “ja” of “nee” antwoord op uw vraag zou kunnen worden gegeven.

Ik kan mij voorstellen dat achter uw vragen een wereld van verdriet schuilgaat, wanneer het u zelf persoonlijk aangaat of iemand die dicht bij u staat. Ga dan met uw verdriet naar de Schuilplaats van de Allerhoogste. Vertrouwt op Hem te allen tijde, o gij volk; stort uw hart uit voor Zijn Aangezicht; God is ons een Toevlucht (Psalm 62:9).

Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

194 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven