Vraag
Afgelopen jaar is duidelijk geworden dat ik (jonge vrouw, getrouwd, kinderen) ADD heb. Moeilijk geweest. Voordat ik dit wist zat ik tegen een depressie aan. Anderzijds geeft de herkenning grote opluchting en begrijp ik eindelijk wie ik ben en ben ik eigenlijk blij met dit ‘geschenk’. Waar ik de laatste tijd me in wil verdiepen is het geestelijk leven met ADD. Ik ervaar dat voor mijn gevoel anders dan anderen. Valkuil is misschien wel dat een ADD’er zich altijd anders voelt dan anderen... Motivatie- en disciplineproblemen ken ik uiteraard ook en dat komt bijvoorbeeld sterk naar voren bij het dagelijks Bijbel en dagboek lezen. Ik kan daar heel erg moeilijk motivatie voor opbrengen. Schuldgevoel dus, falen en ook de gedachte: ik houd dus niet genoeg van God, want ik wil niet eens Bijbellezen, ben dus geen echte christen. Nu ik meer over ADD leer, ben ik op zoek naar een juistere beoordeling. Ik merk dat ik dagelijks veel denk aan Hem, ermee bezig kan zijn en meer 'naar behoefte' de Bijbel opendoe. Maar toch is dagelijks stil worden voor Hem heel goed en nodig... Wat is de juiste manier om hiermee om te gaan? Hoe kan ik het voor elkaar krijgen om toch dagelijks de Bijbel open te doen? En hoe kan ik dit aan anderen uitleggen? Bedankt voor uw tijd!
Antwoord
Jammer dat je ADD blijkt te hebben. Goed, dat er een diagnose gesteld kon worden. Mooi, dat je nu probeert om er zo goed mogelijk mee te leven.
In je vraag verzoek je met name om advies bij het Bijbel en dagboek lezen. Vanwege de problemen met motivatie, discipline en concentratie laat je dat er nog wel eens bij zitten. En dat is jammer. Je hoeft niet tegen jezelf te zeggen dat je daarom geen christen bent. Je bent alleen maar een christen die er problemen mee heeft om zo te leven zoals je zou willen. Als zodanig zullen alle medechristenen je in hun midden verwelkomen en je probleem herkennen.
Maar goed, het is voor jou, meer dan voor mensen zonder ADD, een zoektocht naar manieren om toch de Bijbel tot je te nemen. Ik denk aan de volgende dingen:
1. Ik waardeer het positief dat je dagelijks veel aan de Heere denkt, ermee bezig bent en dat je “naar behoefte” de Bijbel open doet. Je bent als ADD’er een denker en ook vaak een doordenker. Daar kun je gebruik van maken. Als je er niet toe komt een heel stuk te lezen, probeer dan in ieder geval een vers te lezen, liever nog te leren, en denk/mediteer erop door. Heel heilzaam! En je zult ervaren dat dit denken ook zomaar bidden kan worden.
2. Een ADD’er is nogal eens iemand die houdt van ‘erin duiken’. Benut dat. Ga met concrete vragen en interesses op de Bijbel af: zoek en pluis alles na bijv. over elk van Jezus twaalf discipelen. Of over Daniel. Of over wat er over het avondmaal geschreven staat. Of alle ins en outs van de brief aan Titus (ik noem maar een paar van de mogelijkheden). Kom je informatie te kort, koop over bepaalde onderwerpen boeken die je verder helpen. Pluis zaken op internet na. Werkelijk, er is zoveel in de Bijbel te vinden.
3. Wat voor manieren er zijn om dagelijks je stille tijd te houden? Plan er een vast moment voor in: bijvoorbeeld ’s morgens nadat je de kinderen aangekleed hebt en een moment rust voor jezelf kunt nemen, ’s middags als je de afwas gedaan hebt, of ’s avonds als je de kinderen naar bed hebt. Of laat je wekker, of je telefoon afgaan: Tijd voor stille tijd! Maar goed: een manier werkt nooit, als je hem zelf niet WILT laten werken. Het is voor elke christen, ook voor jou, steeds weer de vraag: vind je God en de omgang met Hem echt belangrijk? Je zult zeggen: maar dat is nu juist mijn probleem. Inderdaad. Maar sommige problemen moet je onderkennen om er daarna aan bezig te zijn. Maak jezelf niet wijs dat, omdat het moeilijk voor je is om je tot bepaalde dingen te zetten, je het ook niet kunt. Dat kun je wel. Met Gods hulp. Maar dat je Die erbij mag vragen lijkt me wel duidelijk.
Hoe je aan anderen kunt uitleggen waar je tegen aanloopt? Gewoon proberen. Misschien vind je het moeilijk. Misschien heb je het idee dat ze je toch niet begrijpen. Misschien heb je zelfs al wel onbegrip ervaren. Maar als mensen gewoon het hele verhaal horen, hebben ze vaak meer begrip dan je eerst zou verwachten.
Eenzaam voel je je met zulk soort zaken als ADD soms wel. Voor zulke momenten is er een goed Bijbelvers: “Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de HEERE denkt aan mij,” Ps. 40:18a
Veel sterkte!,
Ds. A. de Lange, Dordrecht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Helder antwoord waar goede adviezen in staan.
Voor de Heere maakt het niet uit wie je bent en hoe je bent en wat je ook hebt.
Voor jezelf persoonlijk is dat wel lastig.
Ik moedig je aan om te proberen het uit te leggen aan anderen als je daar specifiek tegen aan loopt. Kan juist zoveel goeds opleveren en duidelijkheid, al kunnen ze je niet altijd volledig begrijpen maar er kan dan wel met je meegedacht worden. (of je moet daar niet op zitten te wachten)
Er zijn veel diagnoses die het geloofsleven moeilijk maken.
Toch is daar heling in, echt waar.
Hij heeft jou gemaakt, en niet zonder bedoeling! Kan een zoektocht zijn, maar is dat het jou waard?!
Gods zegen toegewenst!
Als je ADD hebt kan je ook je hyperfocus aanzetten en dan ben je ergens juist extreem goed in of geconcentreerd. Ik kan preken van vijf jaar geleden bijna letterlijk terug vertellen. Terwijl ik al die jaren daarvoor nooit een woord hoorde in de kerk omdat ik me niet kon concentreren..
Tegenwoordig is het up en down, zegt alles over mij en over hoe ik met geestelijke dingen bezig ben of juist opgeslokt wordt door alle dingen van het hier en nu.
Vraagsteller, als je weet dat je ADD hebt accepteer dan maar dat gestructureerd lezen het niet zal worden. Maar dat je het van de momenten mag hebben. Probeer jezelf niet te veranderen, maar accepteer wat lastig is, ga vooral doen waar je goed in bent en verzin creatieve oplossingen voor de dingen die je niet kan of waar je niet goed in bent.
