Meer ongelovigen dan gelovigen

Voor mijn stage zit ik een jaar in Australië. Ik heb al verschillende internationale contacten gelegd en elke dag kom ik weer nieuwe mensen tegen! Leuk en interessant, want je leert veel over andere culturen. Alleen vind ik het ook verwarrend. Als ik namelijk uitleg dat ik christen ben en vertel dat ik in Jezus Christus geloof, dat God Drieënig is en Zijn Zoon voor onze zonden naar deze wereld is gekomen, staren ze me aan alsof ik ze niet helemaal op een rij heb in mijn bovenkamer. Ze hebben er vaak niks mee en geloven er domweg niet in. Ik dacht dat ik echt geloofde in God, maar soms twijfel ik daar heel erg aan. Ik heb momenten dat ik gewoon niet zeker weet of God wel bestaat, omdat er zoveel mensen zijn die niet in Hem geloven. Ik schaam me vreselijk en bid of God dat ongeloof wil wegnemen, maar het zit me soms zo in de weg. Als ik kijk naar zoveel mensen in één land die niet geloven, dan heb ik het gevoel dat er meer ongelovigen dan gelovigen in de wereld zijn. Die mensen zullen allemaal verloren gaan. Dat kan toch niet!? Hoewel anderen mij beoordelen als een gelovig mens, voer ik een hevige strijd met mezelf. Ik ben in Nederland opgegroeid in een streng gelovig gezin. Eigenlijk leefde ik echt in een zuil. Ik ben daar heel dankbaar voor. Ik zie het als een zegen dat ik in een christelijk gezin ben opgegroeid, reformatorisch onderwijs heb ontvangen en zondags de mogelijkheid had om naar de kerk te gaan. In de toekomst wil ik ook graag een gelovige partner om samen God te dienen. Alleen kom ik hier ook jongens tegen die niet gelovig zijn maar wel heel leuk! Zij laten mij een heel ander leven zien, wat ik niet ken maar wat me wel aantrekt. Ik bedoel te zeggen dat ik zulke jongens aantrekkelijker vind dan degene waar ik zo naarstig op zoek naar ben in mijn 'christelijke leefwereld'. Die zijn het vaak net niet. Toch weet ik dat het geen optie is om het juk met een ongelovige aan te gaan. God kan dat niet zegenen en je kunt geestelijk niet op één lijn zitten. Maar het kost zo'n strijd! Ik leg dit aan God voor, maar soms ervaar ik zo weinig van Hem. Hij spreekt door het woord, maar het lijkt soms een gesloten boek voor me. Hoe krijg ik een levendige, persoonlijke relatie met God? En als ik bid voor zoveel mensen om me heen of ze God mogen kennen, waarom gebeurt er dan geen wonder en zie ik mensen veranderen? En kan ik een teken van God ervaren? Wil hij me dat geven?

Beste vragensteller,
 
Wat een duidelijke en belangrijke vragen heb je en ook fijn en bemoedigend om te lezen hoe je op zoek bent naar antwoorden. Want de werkelijkheid waarin je terechtgekomen bent, heeft duidelijke antwoorden en standpunten nodig. Afgelopen twee weken was ik voor mijn werk op bezoek in verschillende landen in Zuid-Amerika. Terwijl ik daar was moest ik regelmatig aan je nog openstaande vraag denken en werd het me opnieuw duidelijk hoeveel nieuwe indrukken, ideeën, gewoonten, meningen, waarnemingen en daardoor ook verleidingen er op een mens af kunnen komen wanneer je daadwerkelijk in een nieuwe cultuur ondergedompeld wordt. Kijk, als je een dagje in Amsterdam rondloopt, of drie dagen in Londen, dan ben je als bezoeker een voorbijgaande toeschouwer en voor je het weet ben je weer vertrokken. Maar ben je, zoals jij, voor een stage een jaar lang in een andere context, dan zul je veel intensiever in contact komen met andere mensen, denkbeelden en gewoonten en zul je continu nieuwe beslissingen moeten nemen die gebaseerd zijn op de grondslag van je leven. Wat is daarom je grondslag?
 
Is het een veilige zuil die je vanuit huis hebt meegekregen? Is het een christelijke leefwereld met goede gewoonten en uit de Bijbel afgeleide leefregels? Of is het een levendige, persoonlijke relatie met God? Alleen dan heb je een echte basis! Dan moet ik denken aan de gelijkenis van het huis dat gebouwd is op de rots (Mattheüs 7). Toen de slagregen, de waterstromen en de wind tegen het huis aanvielen, bleef het staan! De Heere Jezus vergelijkt dit huis met een echte christen die Gods woorden niet alleen hoort, maar ook daadwerkelijk doet.
 
Daar ligt het grote geheim! Waar? In het doen van Gods wil, in het navolgen van Jezus’ woorden, in het voetstappen zetten achter Hem aan! Bonhoeffer heeft het over: gehoorzamend geloven en gelovig gehoorzamen. Ook al gebeurt er geen enkel wonder om je heen, ervaar je nauwelijks tekenen van de aanwezigheid van God, beukt de stormwind en de slagregen nog harder tegen je levenshuis aan en is voor je gevoel God oneindig weg (en reken maar dat dat het geval was in het concentratiekamp waar Bonhoeffer verbleef). Weet dat juist dan God zo ontzettend aanwezig is! Wat lijkt dit tegenstrijdig, maar het is de realiteit van een christen die alleen maar Jezus Christus overhoudt. Daar waar ik niets meer voel of zie en mijn omstandigheden hopeloos lijken, daar is God het dichtst bij. God zei tegen Paulus (2 Kor. 12:9): Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.
 
Het echte christenleven in Australië, maar ook in Mexico of Nederland, komt daarom niet neer op een aantal praktische handvaten en adviezen om daardoor weerbaarder te kunnen zijn, om sterker te kunnen staan in het geloofsleven, of om veranderingen bij jezelf en anderen te zien plaatsvinden. Nee, maar het daadwerkelijke en hoopvolle leven vindt plaats als we met Christus verbonden zijn in geloof en gehoorzaamheid. Want: zonder Mij kun je (echt helemaal) niets doen. En: zalig zijn zij, die niet zullen gezien (en gevoeld) hebben, en toch in Mij zullen geloven en vertrouwen (Joh. 15 en 20).
 
Tenslotte, ik herken je verlangen naar een zichtbare hand, een voelbare bemoediging en andere tekenen van Gods nabijheid. Zeker nu je in een ver land woont, met nieuwe omstandigheden, vragen en verleidingen. En weet dat de Heere alle macht bezit om heel Australië te laten weten dat Hij God is en niemand meer. Maar zo handelt Hij niet. Hij vraagt aan kleine nietige en machteloze mensen (christenen genaamd) om Hem te gehoorzamen, op Hem te vertrouwen en om zo Hem te volgen. Dan zul je niet beschaamd uitkomen! Dan zal er een moment aanbreken van vreugde in God. Dan zal je hart de Heere gaan loven. Dan zal Hij laten zien dat je levenshuis vaststaat. Dan mag je genieten van Zijn aanwezigheid in je leven. Dan hoef je zelf geen juk van goede voorwaarden en voornemens mee te nemen en uit te werken. Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal je rust geven (Matth. 11). Volg Hem na, dan zul je Zijn aanwezigheid bemerken. Dan zal Zijn genade je leven versieren en vervullen. Verwacht het daarom alleen van Hem! Spreek goed van Hem, al gaat het soms tegen je gevoel en de omstandigheden in. Spreek, volgens Zijn geopenbaarde wil, met ontzag, respect en verwondering over onze God. Geef Hem de eer van je prestaties, van je leven en van al het goede (inclusief de mooie natuur van Australië) wat op deze aarde plaatsvindt. Dat is het doel van ons leven. Van jou en van mij. In Nederland en Australië: God verheerlijken en onze vreugde en rust vinden in Hem (vraag 1 van de Westminster Catechismus). Elke dag opnieuw.

Ga voor Hem, volg Hem! Zoek daarvoor ook ondersteuning en bemoediging van andere volgers. Je zult zeker al bij een lokale kerk aansluiting gevonden hebben. Probeer dan ook met christenen uit deze kerk of je omgeving je leven te delen zodat je elkaar praktisch en geestelijk tot een hand en voet kunt zijn. De kennis en liefde van Christus vertroost en beschermt ons, maar ook de leden van Zijn lichaam hebben elkaar hard nodig en zijn er voor elkaar gegeven!
 
Dan heb je een goede en gezegende tijd in Australië!
 
Met hartelijke groet,
Raymond Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven