Bevrijdende liefde

Al een hele tijd vind ik een meisje leuk. We hebben goed contact met elkaar en als ik bij haar ben hebben we het erg gezellig (we knuffelen en zoenen; geen verdere seksuele handelingen). In mijn beleving voelt dit dan ook als een relatie. Zij is helaas niet gelovig, maar weet van mij dat ik christen ben en accepteert dat helemaal. Ze stelt ook geregeld vragen over het geloof, al zijn dat soms ook cynische vragen. Toen we elkaar pas kenden, had ze net een relatie achter de rug. Uit deze relatie heeft ze twee kinderen. Bij elke zwangerschap dumpte haar vriend haar en kwam later terug om haar weer als lustobject te gebruiken. Ze weet dat ze dom heeft gedaan door hier elke keer weer in te tuinen (dit was toen ons contact nog oppervlakkig was). Deze meid heeft een heel moeilijke jeugd gehad, waarin ze naar mijn mening naar echte liefde zocht en daarin steeds weer werd teleurgesteld. Nu ons contact veel closer is geworden en ik echte gevoelens van "houden van" voor haar heb en mij in haar aanwezigheid ook geliefd voel, heb ik al haar misstappen vergeven. Echter... op een dag vertelde ze me via Facebook dat ze weer zwanger was en had besloten abortus te plegen. In de eerste plaats voelde ik verschrikkelijk veel pijn dat ze me bedrogen had, maar daarop zei ze: "We hadden toch geen relatie" (voor mij voelde dit anders). Die avond dacht ik steeds aan het boek "Bevrijdende Liefde", waarin het verhaal van Hosea wordt beschreven, een man die een prostituee moest trouwen van God. Deze vrouw was steeds ontrouw, maar leerde uiteindelijk door de trouw van Hosea God kennen en zo kiest ze voor God Die haar leegte vult. Doordat dit verhaal elke dag in mijn gedachten kwam, kwam bij mij de gedachte op: misschien wil God wel dat je net zo doet als Hosea. Blijf trouw... Ik heb haar vergeven en voelde gelijk dat er liefde in mijn hart voor haar kwam. Alleen voelt ze zichzelf waardeloos. Ik probeer haar een leven zoals God het wenst voor te leven, haar te bemoedigen. Daarnaast houd ik van haar, maar tegelijk heb ik het idee dat ze me erg veel gebruikt. Ik zit in een beetje lastige situatie. De vriendschap verbreken zou pijn doen, omdat ze mij als ik bij haar ben echt een gevoel geeft dat ik geliefd ben, iets wat ik nog nooit eerder zo heb beleefd. Maar echt bij haar blijven geeft me nu soms het idee dat ze me gebruikt. Kunnen jullie me advies geven wat ik moet doen? Tegelijk zit ik een beetje met haar kinderen. Als ze nu verschillende keren andere mannen over de vloer heeft gehad, lijkt dit me geen gezonde situatie voor die kinderen om in op te groeien. Ik heb op het punt gestaan jeugdzorg te bellen, maar dat zou dan weer voelen als verraad. Eigenlijk durf ik over mijn gevoelen met niemand te praten. Ik heb zelfs het idee dat God niet naar me luistert als ik bid en smeek wat moet ik doen. Mijn liefde voor God staat boven alles. Ik hoop daarom echt of jullie me een beetje willen adviseren. Hoe vaak bid ik niet: "Kneed me Heere God, ook als het pijn doet." Maar er komt geen antwoord.

Beste vriend,
 
Bedankt voor de uitvoerige tekening van een situatie die behoorlijk complex is. Het is onmogelijk op alle details in te gaan. Ik wil proberen mijn antwoord toe te spitsen op een aantal hoofdlijnen. Vervolgens wil ik daaraan enkele vragen verbinden die je zelf, heel persoonlijk, moet beantwoorden. Uiteindelijk ben jij het zelf die een beslissing moet nemen en duidelijke keuzes moet maken.
 
Jij schetst de vrouw over wie je schrijft als niet gelovig. Ze stelt vragen over het geloof, maar die zijn ook wel cynisch. Ze heeft twee kinderen van een vriend die ze, ondanks het feit dat hij haar dumpt als zij van hem zwanger blijkt te zijn, toch weer terugneemt. Ze raakt, terwijl ze met jou vrijt (zo noem je knuffelen en zoenen toch; en dat doe je toch alleen met iemand met wie je een relatie bent aangegaan?) opnieuw zwanger van een ander. Zij bericht jou dat nota bene via Facebook en laat nu een abortus provocatus verrichten. Jij ervaart dat als ontrouw, zij niet omdat ze vindt dat ze ondanks het zoenen en knuffelen nog geen relatie met je heeft.
 
Als je dit alles op je laat inwerken, welk beeld verrijst er dan? Voor mij verrijst het beeld van een vrouw die het met (huwelijks)trouw bepaald niet nauw neemt. In tegendeel! Als oorzaak daarvoor kun je erop wijzen dat ze niet kerkelijk is. Met andere woorden: ze is met de Bijbel niet opgegroeid. Maar los daarvan (er zijn immers niet-kerkelijke mensen met een hoge moraal) kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze een uiterst laag normbesef heeft. Want terwijl ze met jou vrijt, gaat ze met een ander naar bed.
 
Het volgende dat opvalt, is dat zij kennelijk ook een laag zelfbeeld heeft. Immers, welk meisje met het nodige zelfrespect gaat verder met de man die haar dumpt als ze van hem zwanger is, en dat tot tweemaal toe?! Buiten het feit dat ze onkerkelijk is en een vage moraal heeft, lijkt ze ook nog eens behoorlijk problematisch te zijn, waarschijnlijk als gevolg van een moeilijke en liefdeloze jeugd, zoals je aangeeft. Wellicht zoekt ze op de manier die je hebt geschetst, naar zelfbevestiging. Een vorm daarvan is wanneer je je door een ander geliefd weet. Naar die liefde zoekt ze, hunkert ze misschien wel, maar daarbij weet ze echte liefde van surrogaat niet te onderscheiden. Dan wordt het nog problematischer en komt ze nog dieper in de problemen dan ze er al inzat.
 
Wat ik na deze inventarisatie jou onder ogen wil brengen is het volgende. Vraag jezelf in alle ernst voor Gods aangezicht af of je met deze vrouw een huwelijk kunt aangaan overeenkomstig wat de Bijbel als norm voor het huwelijk aanreikt (lees bijv. Ef. 5:22vv.). Zoals het nu is, kan dat eenvoudig niet. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je met al je goede bedoelingen een berg moeilijkheden over je heen haalt. De problemen die je schetst, zijn van dien aard dat ze werkelijk niet met een huwelijk zijn op te lossen. Ben jij er echt van overtuigd dat de situatie, zoals je die tekent, een hechte basis vormt voor een huwelijk van levenslange trouw? Dat vraagt God toch van de gehuwden! Die basis kan er alleen zijn als de één de ander hoger heeft staan dan zichzelf.
 
Je noemt het voorbeeld van Hosea die van God de opdracht kreeg om met een publieke vrouw te huwen. Ik ken het boek "Bevrijdende liefde" niet. Het lijkt me echter dat dit boek, althans wat jij ervan weergeeft, geen juiste weergave is van de feitelijke situatie zoals die in het boek Hosea te vinden is. Wellicht is de fantasie van de schrijver met hem op op de loop gegaan. Maar wat belangrijker is: Hosea was een profeet. Dat ben ik niet en dat ben jij niet. Dat betekent dat wij ons niet buiten bet spoor van de Bijbel, de Tien Geboden moeten begeven. Concreet: de buitengewone opdracht die God aan de profeet Hosea gaf, om zodoende de ontrouw van Israel tegenover Zijn God uit te beelden, is inderdaad buitengewoon, uitzonderlijk zelfs. Ik kan me niet herinneren dat de Heere God een tweede keer aan iemand zo'n soort opdracht heeft gegeven. Daarmee is gezegd dat deze opdracht voor ons niet normatief, richtinggevend is. In tegendeel. Ik hoop dat je daarom de gedachte uit je hoofd zet dat jij moet /kunt doen als Hosea. Je zou er de grootste problemen mee over je heen halen.
 
In je betoog geef je tot tweemaal toe aan dat je het gevoel hebt dat de vrouw in kwestie jou gebruikt. Ik denk dat dit gevoel terecht is en dat je dit zeker niet moet wegdrukken. Luister ernaar. Doet deze vrouw dat bewust? Dat kan ik uit de beschreven situatie niet beoordelen. Wel acht ik de kans aanwezig dat ze het niet zo bewust doet. Ze lijkt voortdurend uit te zijn om in haar gevoel van eigenwaarde bevestigd te worden. Als dat zo is, zou ze min of meer onbewust kunnen doen wat ze doet en kan het voor jou voelen alsof ze je gebruikt. Ook al is dat het geval, dan is daarmee het kwaad niet verholpen. Want gesteld dat het is zoals ik vermoed, dan ben jij voor haar niet veel meer dan een gebruiksvoorwerp dat haar belangen dient, net zo lang tot je niet meer voldoet aan haar behoeftebevrediging.
 
Vraag je af of je jezelf met deze vrouw werkelijk gelukkig ziet worden. De situatie die je beschrijft, is zo gecompliceerd dat het ene probleem het andere oproept. Daarom moet je voor jezelf  helderheid scheppen. Ik ga ervan uit dat je bedoelingen met haar zuiver en oprecht zijn. Je geeft aan dat je van haar houdt en je probeert haar een leven voor te leven zoals God dat vraagt. Maar zoals het huwelijk geen therapie is voor mensen met een beschadigde persoonlijkheid, zo is het evenmin een instituut voor evangelisatie.
 
Je geeft aan dat het, als je met haar breekt, pijn met zich meebrengt. Ik kan me ook indenken dat je je afvraagt wat komt er in dat geval van haar terecht. Het lijkt me geen optie om als een goede vriend met haar verder te gaan.Je gevoelens van verliefdheid laten dat niet toe. Toch wil ik je dringend raden niet met haar verder te gaan op de manier zoals het nu gaat. Neem je zelf in bescherming en raad je vriendin aan om professionele hulp te zoeken. Als ze dat wil, zou ik je willen raden om je gevoelens voorlopig binnen de perken te houden en enige afstand van haar houden. Als haar gevoelens voor jou ook oprecht zijn, komt het wel goed. Maar als ze je inderdaad gebruikt heeft, komt dat ook aan het licht. Dat kost je wellicht pijn en doet je verdriet. Maar die pijn en dat verdriet zijn niets vergeleken met een ongelukkig huwelijk waarin je jarenlang opgesloten zit. Of een gebroken huwelijk met alle brokken van dien. De Bijbel zet waarschuwingsborden neer. Negeer die niet. Al je de Heere God bidt om je te kneden, zelfs al doet dat pijn, dan zou deze keuze daar wel eens bij kunnen horen.
 
Wellicht doe je er goed aan deze dingen eerlijk met je vriendin te delen. Adviseer haar dringend om hulp te zoeken voor zichzelf en haar kinderen. Ze kan op de manier waarop ze leeft toch ook niet gelukkig zijn! Als ze serieus op deze mogelijkheid ingaat, heb je een slag gewonnen. Maar dan ben je er nog lang niet. Neem dan ook de tijd om te zien in hoeverre zij daarvan verandert.
 
Gaat ze niet op je voorstel in, dan is dat een duidelijke boodschap van haar aan jou en wat jou betreft dus een duidelijk signaal om elk contact met haar definitief te verbreken. Gods zegen bij al je overwegingen toegewenst.
 
Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven