Vraag
Ik heb een vraag over het doen van schuldbelijdenis. Ik ben getrouwd en vreemdgegaan. Dit heb ik een tijd lang verzwegen voor mijn man, maar uiteindelijk toch verteld omdat mijn geweten me aanklaagde. Mijn man heeft mij vergeven en wil bij me blijven omwille van ons kindje. Nu blijft de zonde aan me knagen en ik wil graag mijn schuld belijden voor de Heere. Dit heb ik wel gedaan in gebed, maar niet voor de kerkenraad. Ik weet dat dit tussen de Heere en mij in staat en dat de Heere mij deze zonden niet vergeven heeft.
Nu wil ik graag schuldbelijdenis doen, maar mijn man wil niet dat de gemeente (inclusief onze ouders) het te weten komen. Ik weet dat ik het niet verdien, maar ik zou de Heere mijn schuld willen belijden en vragen om vergeving. Als de Heere het mij niet vergeeft kan ik nooit meer bekeerd worden. Kan ik schuldbelijdenis doen alleen voor de kerkenraad als de gemeente er niet van op de hoogte word gesteld, of is de schuld in gebed belijden de enige juiste manier? Niemand weet hier van dan mijn man, ik en de persoon met wie ik ben vreemdgegaan.
Antwoord
Waar je van overtuigd bent, is dat je vreemdgaan zonde was en je weet je daar schuldig over. Je geweten klaagt je aan. Daarom heb je het je man beleden en hij heeft je vergeven. Je hebt het in het gebed ook aan God beleden.
Waar ik blijf steken in je schrijven is, dat je schrijft: "Ik weet dat de Heere me deze zonde niet vergeven heeft." Mijn vraag is: hoe weet je dat? Volgens mij heb je voor dit weten geen goede grond. Ik denk dat je je baseert op een blijvend schuldgevoel. En je doet er goed aan om je af te vragen: waar komt mijn blijvende schuldgevoel vandaan?
Wat je gedaan hebt is erg. Je bagatelliseert dat ook niet. Het is zonde. Wat moet je doen om vergeving te krijgen? Daar kun je en hoef je niets voor te doen. Je verdient ze niet en ze is niet te verdienen. Die vergeving is enkel genade. Christus heeft ze verdiend door aan het kruis te lijden en te sterven. Zo is Hij een verzoening geworden voor onze zonden en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonde van de hele wereld (1 Joh. 2:2). Wat moet je doen om bij die vergeving te komen? Je zonde belijden. En wat nog meer? Meer niet. "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid" (1 Joh. 1:9).
De vraag is: geloof je de Heere, die je zo over vergeving onderwijst? Wij kunnen schuld belijden in het oneindige, maar als we de Heere niet vertrouwen op Zijn Woord, dan komen we niet bij de schuldvergeving terecht. We blijven ons schuldig voelen.
Jij denkt dat je wellicht dichter bij de vergeving komt als je nog maar meer door het stof gaat. Als je aan meer mensen vertelt dat je verkeerd gedaan hebt. Maar dat is een onjuiste gedachte. Niet onze herhaalde schuldbelijdenis en ons nog dieper doorvoelde en langer beleefde schuldbesef brengen ons bij de vergeving, maar het geloof dat Christus, Wien de banden des doods en de angsten der hel getroffen hebben, de vergeving heeft verworven en ze ons uit genade schenkt. Wij vinden het moeilijk om te geloven, we willen het eigenlijk ook niet geloven, maar Jezus onderstreepte Zelf met de vele tekenen die Hij deed, dat de Zoon des mensen macht heeft op de aarde de zonden te vergeven (Mat. 9:6).
Misschien ben je lid van een gemeente waarin een stel dat moet trouwen openbare schuldbelijdenis in het midden van de gemeente moet doen. (Ik zeg niet dat ik daar zelf voor ben, maar ik denk me even in, dat dit jouw setting is.) In dat geval kan ik begrijpen dat je het gevoel hebt dat jij tekortschiet doordat je jouw zonde niet aan de kerkenraad bekend maakt en net als zo'n stel dat moet trouwen openbare schuldbelijdenis aflegt. Misschien denk je daarom ook dat jouw persoonlijk schuldbelijden voor God in het gebed niet het echte schuldbelijden is en dat je daarom ook niet echt vergeving kunt hebben.
Echter: de schuldbelijdenis in het geval van het stel dat moet trouwen is enkel openbaar omdat hun zonde algemeen bekend is (zo werkt dat nu eenmaal vanwege een zwangerschap die niet te verbergen is). In jouw geval is de zonde niet algemeen bekend. Daarmee ben je niet minder schuldig. Evenmin als alle andere gemeenteleden minder schuldig zijn dan een stel dat moet trouwen. Maar net zomin als de andere gemeenteleden openbare schuldbelijdenis hoeven doen voor al hun zonden tegen de verschillende geboden om echt vergeving te ontvangen, hoef jij dat te doen.
Als je persoonlijke schuldbelijdenis echt is, is Gods vergeving er ook echt voor je. En wanneer is je schuldbelijdenis echt? Als je God gelijk geeft als Hij zegt: jij bent Mijn gramschap dubbel waardig, je hebt verdiend dat Ik je wegwerp en als je je aan Zijn genade overgeeft. Dan vergeeft Hij je.
Hopelijk brengt deze hele situatie je verder in het komen tot het geloof dat God om Jezus wil niet alleen deze zonde, maar al je zonden vergeven wil en mag je binnenkort belijden: Nu ken ik een waarheid, zo diep als gewis, dat Christus alleen mijn gerechtigheid is!
Ds. A. de Lange, Dordrecht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zonden die in het geheim gedaan zijn, mogen ook in het geheim beleden worden. Zonden die in het openbaar gedaan werden moeten ook in het openbaar beleden worden. Ik zeg niet dat in het openbaar gelijk voor de kerkenraad is, maar eerlijk naar de persoon toegaan die je tekort hebt gedaan erdoor. Ik denk dat jij je zonde al aan je man beleden hebt en dat is voldoende naar de mensen toe. Je hebt hem tekort gedaan. Daarnaast heb je ook voor God gezondigd, dan is de belijdenis in de binnenkamer voldoende. God vraagt niet van ons om onze zonden aan de vlag te hangen, zodat iedereen kan zien hoe zondig we zijn. Ik heb het idee dat jij denkt dat God het dan een betere schuldbelijdenis vindt als de kerkenraad er vanaf weet. Maar waarom zouden zij het ook moeten weten?? Is deze zonde erger dan andere zonden, die niet aan de kerkenraad worden beleden? Is deze zonde erger dan roddelen, liegen of stelen???
Voor God is er geen verschil, wij mogen naar elkaar toe ook geen verschil maken al zijn de gevolgen van de ene zonde ingrijpender dan andere... daarom is het voor de mens ook zo moeilijk om geen onderscheid te maken. Maar voor God voelen alle zonden hetzelfde aan.
Nog een vraag: je zegt dat je man je vergeven heeft en bij je blijft om jullie kindje. Dat komt mij niet liefdevol over. Als we vergeven dan is er ook weer ruimte voor liefde... als iets vergeven is dan moeten we het kwijt schelden en weer het vertrouwen durven aangaan en de ander niet meer verwijten. Ik hoop dat dat ook het geval is bij jullie.
Veel sterkte en bid maar veel of jullie huwelijk weer hersteld mag worden, ik weet dat Gods vergeving helend werkt en dat zelfs zo'n zonde het huwelijk niet stuk hoeft te maken en dat jullie liefde zich zelfs kan verdiepen.
Maar weet Hij vergeeft het als je je zonden belijd geef je over aan Hem. En tuurlijk doet het pijn als je terug kijkt op die bepaalde zonde...maar blijf niet gebukt onder deze zonde. Investeer in de relatie met Hem!!
En wat is het fijn dat je man het je vergeven heeft. Ik wens je Het geluk toe samen met je gezin.
Groetjes
Schuld belijden doen we in de eerste plaats naar de betrokken perso(o)n(en). Daarmee bedoel, ik dus de mensen en God. Ik zit zelf in de Ger. Gem. en vind het openbare schuldbelijdenis doen altijd wat vreemd. Je gaat schuldbelijdenis doen voor de kerkenraad, voor zonde waarmee zij niets te maken hebben gehad. Zeker als het gaat om zonde tegenover het zevende gebod. Daar heeft een kerkenraadslid niets mee te maken mijns inziens. Persoonlijk vind ik het zelfs een beetje weg hebben van de Rooms Katholieke biecht. Een korte tijd geleden woonde ik een dienst bij in een gemeente van de Ger. Gem. in Ned. Daar ben ik gechoqueerd vandaan gekomen, daar moest een jonge vrouw voor het oog van de gehele gemeente schuldbelijdenis doen. Dat is mijns inziens volledig in strijd met de bijbel. We vragen erom dat zo iemand aan de schandpaal genageld wordt en waarom? Omdat wij beter zijn als die persoon die een bepaalde zonde heeft gedaan?
Terugkomend op wat ds. de Lange citeert uit Johannes, wat een evangelie is dat! "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid" Klem je daar maar aan vast vraagstelster!
God vergeeft niet omdat je jouw zonde belijdt, voor Hem of voor anderen. Hij vergeeft omdat de Heere Jezus de straf heeft gedragen. Hij wil jou vergeven, als jij ze belijdt en laat! Als je dat niet zo voelt, dan betekent het nog niet dat het niet zo is.
In 1 Korinthe 6: 10 en 11 staat het zo mooi: Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen het Koninkrijk Gods beërven. EN DIT WAART GIJ SOMMIGEN; MAAR GIJ ZIJT AFGEWASSEN, MAAR GIJ ZIJT GEHEILIGD, MAAR GIJ ZIJT GERECHTVAARDIGD, IN DEN NAAM VAN DEN HEERE JEZUS, EN DOOR DEN GEEST ONZES GODS.
De kerkenraad kan dan namens God zeggen dat je zonden wel heel erg zijn (kerkenraadleden zondigen nooit) maar dat de kerkenraad het je namens God vergeeft.
Het klinkt mij zo logisch in de oren en als je man of vrouw vreemd gaat vergeven wij refo's het allemaal, wij kunnen vergeven en gaan dan door of er niets gebeurd is.
We knallen er een paar bijbelteksten tegenaan en ............of blijft er dan toch iets knagen.
Ik hou ontzettend veel van mijn vrouw maar als ze vreemd zou gaan zal er iets knappen in mij.
Dus ben ik geen goed christen, ook als ik voor de kinderen bij haar zou blijven.
En mijn vrouw zal ook niet zeggen ik vergeef je het Daniël dat je een beetje vreemd bent gegaan, voor het huwelijk met elkaar naar bed gaan is een nog grotere zonden en we zullen het maar niet hebben over het luisteren naar popmuziek.
( ik kan dat wel begrijpen dat je dat niet zou kunnen vergeven, je vertrouwen is dan beschadigd).
Het kan zijn dat hetgeen je gedaan hebt, jou bezig blijft houden, vooral ook omdatbijna niemand het weet en je er dus ook niet over kunt praten! Dan kan het goed zijn om het aan iemand te vertellen die met en voor jou kan bidden: een goede vriendin/kennis/familielid, dus iemand die jij vertrouwt.
Een geheim kan een mens soms benauwen, zo dat je het gevoel hebt, dat je er bijna in stikt. Het aan iemand vertellen kan enorm opluchten.
Sterkte! Ik zal voor je bidden!
Als je vreemd gaat doe je dat, denk ik, met een bekende niet zomaar iemand.
Zoiets vergeet je niet als je partner is vreemd gegaan.
Vreemd gaan is niet van zand er over en dan weer opgewekt doorgaan.
Voor mij is vreemd gaan erger dan liegen, stelen en bedriegen, dan gaat er iets stuk in het vertrouwen wat er is binnen het huwelijk.
Het huwelijk door God ons gegeven, zo'n mooi geschenk, als zoiets moois misgaat zal ik als laatste aan de kerkenraad denken of die me dan nog kunnen helpen.
Mieptruus, stel je man is vreemd gegaan met de buurvrouw en dan vergeef jij je het je man en die lellebel van een buurvrouw en ze mag op je eerst volgende verjaardag gewoon weer langs komen?
Wat ik dus wilde zeggen is dat het huwelijk niet zomaar iets is, ik kan niet zeggen naar anderen toe van: 'ja erg hoor, maar als de zonde geheim gebleven is' etc.....onzin...als het geheim gebleven zou zijn wist je het niet.
Een predikant of ouderling die “uit de school klapt” moet uit het ambt worden gezet. Geheimhouding is een pijler van het systeem.
Schuldbelijdenis in “het midden van de gemeente” lijkt me bijbels onjuist.
Binnen de beslotenheid van (een deel van) de kerkenraad (of predikant) moet m.i. wel mogelijk zijn.
Er zijn namelijk wel degelijk Bijbelse argumenten ;
Dat zie je al in de traditie van het oude verbond ; Lev. 5 vers 6b ; “ Zo zal de priester verzoening voor hem doen vanwege zijn zonde”.
In het nieuwe testament staan toch wel duidelijke aanwijzingen in deze richting ;
Jac. 5 ; 14 Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden en hem met olie zalven in de Naam van de Heere.
15 En het gelovig gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem weer oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat vergeven worden.
16 Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.
De apostel Paulus zegt ; Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade.
En Joh. 20 ;
21 Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u! Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.
22 En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.
23 Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, blijven ze hem toegerekend.
En
Math. 18 ; 18 Voorwaar, Ik zeg u: Alles wat u op de aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn; en alles wat u op de aarde ontbindt, zal in de hemel ontbonden zijn.
De kerkenraad zal na schuldbelijdenis dan wel volmondig moeten uitspreken ;
“uw zonden zijn u vergeven – ga heen en zondig niet meer”.
AHHK76 heeft gelijk – wat een opluchting kan dit geven.
De man van vraagstelster heeft angst dat de gemeente – incl. ouders – het te weten komt ; als dit waar zou zijn is er iets “goed fout” met deze kerk.
Ik kan wel bedanken wat het doet als iemand vreemd gaat. Maar ik kon niet zo goed jouw gedachten pijlen uit je woorden.
Het ging met name om deze woorden:
@Daniel:
De kerkenraad kan dan namens God zeggen dat je zonden wel heel erg zijn (kerkenraadleden zondigen nooit) maar dat de kerkenraad het je namens God vergeeft.
Het klinkt mij zo logisch in de oren en als je man of vrouw vreemd gaat vergeven wij refo's het allemaal, wij kunnen vergeven en gaan dan door of er niets gebeurd is.
We knallen er een paar bijbelteksten tegenaan en ............of blijft er dan toch iets knagen.
Inmiddels begrijp ik je wel hoor.
Ik vraag mij af wat voor nut het heeft om schuld in het openbaar te belijden als het in het geheim is geschied.Daarnaast sta je enorm te kijk en zo ook je man. Mensen zullen alleen maar wijzen en niet kijken in hun eigen hart, als dit in het openbaar belijd word.
Rotterdam , je laatste zin vind ik ook weer heel pakkend.
Mocht ik een zonde hebben waar ik last van heb, ik zal het niet aan mijn oude kerkenraad vertellen.
Vroeger hadden we ouderlingen die niet boven je stonden maar naast je als mens. Dat mis ik nu.
Gene bij dit onderwerp is namelijk goed. Je wilt niet dat mensen zich goed gaan voelen door al hun zonden openbaar voor de gemeente te gaan belijden. Dan kan het bijna een prestatiemiddel worden. Bovendien moet je bezig zijn met de dingen van boven. Door het alleen maar over zonde te hebben, denk je alleen maar aan de zonde, en doe je uiteindelijk de zonde. De zonde moeten we niet vereren, maar God. Onze blik op Hem richten. Hij is een Heilig God, d.w.z. Hij wil dat we niets anders voor ons aangezicht hebben en eer geven. (ik chargeer hier natuurlijk, want zonden moeten ook niet genegeerd worden natuurlijk; het is een smalle weg)
Vraagstelster, wat heb jij een lieve man. Hij vergeeft je en spaart je. Weet; Het bloed van Jezus Christus reinigt van ALLE zonden.
'Hij vergeeft je en spaart je. Weet; Het bloed van Jezus Christus reinigt van ALLE zonden' schrijft 43843, makkelijk zeggen als je het zelf niet overkomt.
"Mijn man heeft mij vergeven en wil bij me blijven omwille van ons kindje'.
Dat verzin ik niet dat is de tekst in de vraag van vraagstelster, ik vind dat niet vrolijk klinken, wel hoop ik oprecht dat het weer goed komt tussen vraagstelster en haar man
Het is wel mogelijk dat je iemand vergeven kunt en niet alleen vanwege het kindje, nee vergeven door God geholpen, een nieuw begin, elke dag kun je opnieuw beginnen, dan weet je dat God achter, voor je en naast je staat.
