Vraag
Ik ben een meisje van 16 jaar en ik ben sinds twee maanden verliefd op een jongen van mijn leeftijd. Hij vond mij eerder dit jaar al leuk, maar ik hem niet. We hebben het nog niet tegen elkaar gezegd, maar hij heeft het op allerlei manieren laten merken en ik trouwens ook. Ik wilde niet afgeleid worden en had er eerst geen behoefte aan, ook al voelde ik me wel aangetrokken tot hem. Maar die behoefte is nu heel sterk gegroeid en ik ben hem eens gaan observeren en eens met hem gaan praten en hij is helemaal mijn type. Hij is christen en is veel bezig met God en de kerk, wat ik zelf ontzettend belangrijk vind. Ik ben verliefd op hem geworden in die twee maanden tijd, maar het is niet zo dat ik helemaal blind en doof ben. Ik zie namelijk altijd gevaren, dus ik ben zeker geen dom verliefd meisje dat niks weet. Ik ben christelijk, op een evangelische manier en wij geloven dat je de zonde kunt overwinnen. Ik word ontzettend vrij gelaten thuis, dat wel. Maar ouders vinden het beter dat ik met een jongen verkering neem als ik volwassen ben omdat dat een leeftijd is waarop je het uit kunt bouwen tot een huwelijk. Als ik verkering met hem zou nemen, dan gaan mijn ouders moeilijk doen en vriendinnen in mijn gemeente doen misschien anders tegen me. Ik denk serieus dat ik met deze jongen een lange relatie zou kunnen krijgen want hij is veel met God bezig en hij is ook helemaal mijn type in (karakter, interesses). Wat moet ik nu doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wat zou je wíllen doen? En ook: wat zou je kúnnen doen? Verkering nemen klinkt alsof het alleen om jou gaat, terwijl liefhebben juist gericht is op de ánder omdat je de ánder gelukkig wilt maken.
Juist omdat je niet dom bent, zou ik m'n ogen en oren open houden en -indien mogelijk- deze jongen wat beter leren kennen. Je merkt dan vanzelf of de aantrekkingskracht blijft dan wel groeit. Misschien wel zó, dat je de bewuste vriend gráág aan je ouders wilt gaan voorstellen (leeftijd is niet persé een criterium) omdat niet alleen "een lange relatie" in het verschiet ligt, maar omdat je samen toegroeit naar een levenslange verbintenis in een huwelijk!
Maar dat laatste kan pas echt als je volwassen bent en minder 'kinderlijk' reageert! Ja, een beetje kinderlijk vind ik je brief wel. Word maar niet boos op me, want er valt echt nog wel wat te leren voor je! Zo zal de verhouding tot je vriendinnen zeer zeker veranderen wanneer er een vriend in beeld komt. Al was het alleen maar omdat je dan minder tijd hebt voor gezellige vriendinnendingen.
Alle goeds toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je schrijft je bent nog maar 16 jaar, als ik je een raad mag geven je bent nog jong geniet nog van je jong zijn.
Je bent in ontwikkeling, stel jezelf de vraag eens is het verstandig om je nu al verbonden gaan voelen.
Je mist ook heel wat, en als je het met de HEERE doet komt het allemaal wel goed, vul het zelf niet in doe het met Hem.
Je ziet het nu misschien niet, maar het is zo mooi om op deze leeftijd jezelf te ontdekken vrij te zijn, en als de HEERE het geeft komt het vanzelf.
Wens je sterkte en wijsheid toe.
Ik was 21 toen ik verkering kreeg. Nooit heb ik er spijt van gehad dat ik er niet eerder aan ben begonnen!
