Vraag
Er zijn al veel vragen gesteld over seks voor het huwelijk. Mijn vriend en ik zijn ook te ver gegaan. We hebben gemeenschap gehad. Ik heb er tegen gestreden, steeds weer. Maar ik ben erachter gekomen dat ik heel zwak ben. Ik geloof in God, ik geloof dat Hij het beste met ons voor heeft en ik geloof en ben ervan overtuigd dat het het beste is om seks te bewaren voor het huwelijk. Wij zijn helaas wel verder gegaan. Bij de vragen lees ik dat je moet breken met je zonde. Ik merk dat ik het zelf niet kan. Ik heb gebeden of God mij wil helpen, gebeden om de Heilige Geest, de wapenrusting aan gedaan, zelfs gevast, maar toch ben ik nog zwak. Mijn vriend kijkt er net iets anders tegen aan: wij hebben seks gehad, wij gaan trouwen, we houden van elkaar en nu moeten we er gewoon van genieten. Ik denk als wij beiden geen seks nu meer zouden willen hebben, dat het dan MISSCHIEN lukt. Ik bid of God hem in dat opzicht wil veranderen, maar soms vraag ik me af: is stoppen met deze verkering misschien de beste weg? Is dat wat God wil? Ik wil graag Gods wil doen, maar als ik dus wil breken met deze zonde dan zou het betekenen dat ik de verkering moet uitmaken. Ik ben gewoon te zwak! Maar ik wil met hem verder, ik houd van mijn vriend. Toen moest ik laatst denken aan David en Bathseba. David had gezondigd, had spijt. God strafte hem, hij raakte zijn kind kwijt. Maar David moest niet zijn relatie met Bathseba aan de kant zetten. En uiteindelijk is toch Salomo koning geworden, een kind van David en Bathseba. Wat moet ik nu doen? Is stoppen de beste weg? Ik bid voor wijsheid voor u, want ik weet het niet. Ik heb schuld beleden. Mag ik aan het Heilig Avondmaal? Ook als ik weet dat ik weer seks zal hebben met mijn vriend? Straft God nu nog?
Antwoord
Beste twijfelaar,
Ik noem je zo omdat je in je vraag voortdurend zwalkt van het ene naar het andere. Je bent een echte twijfelaar. En hoe dat komt, is wel duidelijk. Je hebt de enige vastheid losgelaten die ons mensen gegeven en gebleven is. Dat is: Gods Woord. Nog iets concreter: Gods gebod. Dat is ons niet gegeven om ons de voet dwars te zetten of onze vrijheid te beknotten, maar juist om erdoor te kunnen opleven. Gods geboden dienen ons welzijn. En als je daarvan los bent, ervaar je geen welzijn. Wel kortstondig genot, maar kort daarna dienen zich vragen, twijfels aan die je het leven voortdurend zuur maken. Zodat je van het ene naar het andere geslingerd wordt en tenslotte niet meer weet wat je moet doen. Terwijl de Heere God in Zijn Woord heel duidelijk is.
Vooraf nog dit: ik hoop (en dring er zelfs op aan) dat jouw vriend en jij dit antwoord op je vraag samen lezen. Ik mag er toch van uit gaan dat je vriend weet dat jij deze vraag gesteld hebt? Zo niet, dan moet je het hem maar snel vertellen. Je moet geen geheimen voor elkaar hebben als je met elkaar verder wilt/moet.
Dat laatste woord ("moet") schrijf ik niet zomaar en helemaal niet lichtvaardig. Maar het feit dat jij met je vriend (naar ik uit je vraag begrijp) meerdere keren geslachtsgemeenschap hebt gehad, houdt in dat jij zijn vrouw bent en hij jouw man is. Er blijft maar één weg voor je over: met elkaar trouwen. Want al ben je voor de Nederlandse overheid nog geen man en vrouw, voor God ben je dat wel.
Dring ik er nu op aan dat jullie zo snel mogelijk moeten trouwen om het dilemma "wel of geen seks voor het huwelijk" te boven te komen? Als ik goed luister naar je vraag, denk ik dat het niet wijs is om zo snel mogelijk te trouwen. Ik vermoed dat jullie relatie daar nog niet voldoende voor gerijpt is. De basis van elke (huwelijks)relatie tussen man en vrouw (trouwens ook tussen mensen in het algemeen) is: respect. En tot respect behoort ook dat jouw vriend rekening zou moeten houden met jouw gevoelens ten aanzien van seks voor het huwelijk. Je mag hem nu op dit punt nog weigeren. Anderzijds heb ik de indruk (ik schrijf ook dit met de nodige voorzichtigheid) dat jij zelf je makkelijk door zijn verlangens (misschien ook de jouwe?) laat meenemen.
Ik beweer niet dat het makkelijk is om aan seksuele verleiding weerstand te bieden. Wie is er niet eens een keer in zijn verkeringstijd voor bezweken? Maar het is iets anders als je nu 'gewoon' al als man en vrouw wilt samenleven omdat "je van elkaar houdt en het plan hebt om met elkaar te trouwen." Er kan nog van alles gebeuren. Het kan uitraken. En dan? Er kunnen nog veel ergere dingen gebeuren? Was je getrouwd, dan ben je weduwe als er iets ergs gebeurt. Maar dan? Ze je niet hoeveel complicaties het samenleven als man en vrouw vóór het huwelijk oplevert? Je zult aan een eventuele nieuwe vriend moeten opbiechten dat je met deze vriend als man en vrouw hebt samengeleefd, terwijl je niet met elkaar getrouwd was! Trouwens, in Gods ogen kan er zelfs van een eventueel volgend huwelijk geen sprake zijn omdat je met deze man hebt samengeleefd. Een volgende huwelijk is voor God overspel. Daarover is de Bijbel duidelijk over (zie bijv. Matth. 19:9). Het getuigt dus niet van veel verantwoordelijkheid voor elkaar als je er maar vrij en vrolijk op los leeft, alsof je al getrouwd bent.
Om die reden meen ik te mogen veronderstellen dat jullie relatie verdieping nodig heeft. Die verdieping bereik je niet door met elkaar als man en vrouw te leven onder het motto: we houden van elkaar en we gaan trouwen, dus nu moeten we er maar van genieten. Praat met elkaar uitvoerig over wat de gevolgen van deze manier van leven (kunnen) zijn, zonder het besef van verantwoordelijkheid voor elkaar te kennen. Van elkaar houden, betekent juist dat je je verantwoordelijk voor elkaar voelt. Op dat punt heeft jullie relatie mijns inziens duidelijk verdieping nodig. Daar moet je aan werken. Zolang dat er niet voldoende is, samen met het zo gewenste respect, moeten jullie nog geen trouwplannen maken. Deze verdieping heb je nodig om met elkaar verder te kunnen gaan. Want het huwelijk bestaat uit veel meer dan seks. Het is een duurzame verbintenis waarin verantwoordelijkheid voor en respect voor elkaar belangrijker zijn dan seksuele aantrekkelijkheid
Wie de zonde aan de hand houdt en bidt, zelfs vast, om de zonde los te mogen laten, moet er maar niet op rekenen dat het laatste gebeurt. De Heere is duidelijk in Zijn Woord. Al vanaf het begin (in Genesis 2:24) waar we lezen van de instelling van het eerste huwelijk, is als basaal uitgangspunt gegeven dat een man (1e) zijn vader en moeder verlaat, dan (2e) zijn vrouw aanhangt of aankleeft en vervolgens (3e) één vlees met haar is, d.w.z. geslachtsgemeenschap met haar kan hebben. Dat is Gods Woord/gebod voor het huwelijk. Daar moeten we ons aan houden. Voor ons welzijn. Jullie hebben 3 losgemaakt van 2 en 1. Met alle verdrietige gevolgen daarvan als er iets gebeurt wat ons zomaar kan overvallen. Omdat we broze, kwetsbare mensen zijn. En dan?
De Heere God eist gehoorzaamheid aan het hiervoor genoemde gebod. En als die er niet is, kun je de strijd aanbinden, maar het helpt je niet. Tot het aanbinden van de strijd hoort ook dat je schuld hebt beleden. Je schrijft dat je dat hebt gedaan, maar niet hoe en tegenover wie je dat gedaan hebt. Het is wel nodig dat het gebeurt. Jullie staan samen schuldig tegenover God. Hoe mooi zou het niet zijn om dat ook samen voor God te belijden. Jullie hebben verder ook schuld naar elkaar, omdat je niet het nodige respect voor elkaars integriteit hebt getoond. Ook dat moet naar elkaar worden uitgesproken. En het mooiste zou zijn als je die beide belijdenissen zou uitspreken tegenover een vertrouwenspersoon. Wat ik hiermee zeggen wil, is dat je jullie je eenzame strijd (die nu nog alleen door jou aarzelend wordt gestreden) uit jullie verborgenheid/isolement moet halen. Je moet ermee voor de dag komen. Wat in het duister gebeurt, moet aan het licht komen. Dat is een krachtige manier om ermee te breken. Anders lukt het niet. En in de weg van beperkte openbaarheid hebben de andere wapens van de geestelijke wapenrusting hun plaats en doen ze hun werk
Het zal duidelijk zijn dat vasthouden aan de zonde (welke dan ook, niet alleen deze) beslist niet kan samengaan met de viering van het HA. Daar zou Gods zegen niet op kunnen rusten. Je zou er wel Zijn ongenoegen mee over je heen halen. Je vraagt of God nu nog straft. Jazeker! Hoe? Als we leven onder Zijn ongenoegen en Zijn zegen moeten ontberen.
Samengevat:
1. Volg niet langer de weg van de minste weerstand. Dat heeft negatieve invloed op jullie verhouding. Eventuele 'groei' is in dat geval scheefgroei. Breek dus met het samenleven als man en vrouw. Je verhouding zal dan aan diepte (kunnen) winnen. Omdat je respect voor elkaar moet leren opbrengen en verantwoordelijkheid voor elkaar moet tonen. Die ingrediënten zijn absoluut onmisbaar voor een gelukkig huwelijk.
2. Belijd naar elkaar en belijd samen voor de Heere (het liefst tegenover een vertrouwenspersoon) dat je te ver bent gegaan. Als je de zonden belijdt en laat (!), zul je de weg van vergeving geopend zien.
3. Vul het verdere van je verkeringstijd in door te voorkomen dat je (te) veel samen bent. Zoek het gezelschap van anderen. Ga met wederzijdse vrienden om. Doe leuke dingen met elkaar: ga wandelen, fietsen, bezoek een tentoonstelling etc. Kortom: ga met elkaar om op zo'n manier dat je in het volle leven staat. Daar moet je met elkaar leren omgaan. Doe deze dingen in ieder geval de eerstkomende tijd, nu de geest misschien gewillig, maar het vlees zo zwak is. Met zulke gewone, praktische zaken kun je satan weerstaan. Immers, als je samen besluit om met deze manier van omgang te breken, zal satan het vuur van de verzoeking heter stoken dan ooit tevoren.
4.Wanneer jouw vriend voor deze optie niet openstaat, dus ten diepste geen respect voor jouw gevoelens kan opbrengen, maar je min of meer dwingt om de huidige manier van omgaan voort te zetten, vraag ik me af of je ooit gelukkig met hem kunt worden. Bespreek dat laatste vooral. Het gaat tenslotte niet alleen maar om geen seks te hebben voor het huwelijk (dat ook!), maar om heel wat meer. Gebleken is, dat als men seks voor het huwelijk 'normaal' vindt, er vaak sprake is van grote oppervlakkigheid in een toekomstige relatie. Dat zul je kunnen inzien als je het voorgaande hebt begrepen. Wil je dat? Terwijl diepgang zo hard nodig is. Werk daar dan vooral aan. En besef: vrijen is makkelijker dan praten. Wat jullie nodig hebben, is niet deze makkelijke manier van omgaan, die aan de oppervlakte blijft. Maar met elkaar naar diepgang in jullie relatie zoeken. En daarom veel met elkaar praten. Onder het wandelen. Of tijdens het fietsen. Dan kan de verleiding ook geen vat op je krijgen
Ik besef dat het bovenstaande voor jullie allesbehalve makkelijk is.Maar wat makkelijk is, is niet altijd goed. En deze moeilijke weg is zeker begaanbaar. Slechts op een manier: in radicale en totale gehoorzaamheid aan het gebod van God, zoals ons voor ons bestwil is gegeven vanaf Gen. 2:24. Van harte wens ik jullie deze moed toe. Dan zul je Gods zegen ervaren.
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
