Vraag
Aan ds. Van der Sluijs. Door het lezen van de Bijbel heb ik mezelf leren kennen. De prediking heeft mij verschillende keren geraakt. Jaren geleden heeft er een verandering in mijn leven plaatsgevonden. Ik kreeg met een heilig God te doen. Ik was een ijdel beeld. Vandaag is het niet anders. Ik belijd wat Gods Woord ons leert. Ik ben geneigd tot al het kwaad en onbekwaam tot enig goed. Elke dag mag/moet ik dit opnieuw weer belijden: De driften veel en het hart onrein. Ik kan de toevlucht nemen tot de wet, maar die kan mij niet behouden en het lukt mij niet om mij hieraan te houden ook al belijd ik dat zij goed is. Maar ik kan er toch niets aan doen dat ik in zonde ontvangen en geboren ben? Ik heb niet om het leven gevraagd. Als ik in de Bijbel lees dat God zijn handen naar ons uitstrekt, waarom kan ik dat dan niet gewoon geloven en aannemen? Waarom moet er eerst sprake zijn van hellepijn (Luther), grote benauwdheid of een verloren gaan onder het heilig recht? Waarom moet ik zogenoemd eerst geestelijk dood gaan voordat er sprake kan zijn van geestelijk leven? Waarom moet het eerst "buiten hoop" worden? Nu kan ik me van bovenstaande gewoon niets aantrekken, maar dat helpt me ook niet verder. Ik word er echt niet gelukkiger of rustiger van als ik vanaf nu 'gewoon' ga geloven. Het is nodig dat wij Christus leren kennen in Zijn priesterlijke bediening. Alleen deze kennis kan ik mezelf niet eigen maken maar moet ons geschonken worden. Hier bid ik wel om, maar ik bid niet om grote benauwdheid. En toch zou ik weleens willen dat de nood gevoeld werd omdat dit ons toch uitdrijft naar Christus... Ik kom hier niet uit en ik blijf wie ik ben. Lauw en onbekeerd en toch niet onverschillig! Wat moet ik doen?
Antwoord
Ik dank je voor het vertrouwen dat je in mij stelt. Het is ondertussen niet eenvoudig om je vraag te beantwoorden. Want alle standaardantwoorden zitten je nu juist in de weg. Allemaal waarheden, maar ze leven kennelijk niet voor je. Want dat kan ook niet. Hele kerken en gemeenten sterven wat dat betreft bij het leven. Denkend zo in te kunnen gaan en straks niet te kunnen. Een mens kan het nog te goed weten ook. Met je verstand. En niet met je hart. Maar dit laatste wist je al. Dat is al vast een pluspunt. Want om rechtzinnig te geloven moet je door al je rechtzinnigheid heen zakken. En maak van dat "moet" nu eens een "mag" en je zit bij het Evangelie. Want er zijn hele volksstammen onder ons waar men nooit verder komt dan: "je moet er maar veul om vragen!" En zo houdt men zichzelf in leven. Dit bedrog wordt massaal aangemoedigd van talloze zogenaamde rechtzinnige kansels. Men preekt de wet en het evangelie in een wettische vorm. De dominee is rechtzinnig en blijft rechtzinnig en dat vindt hij zelf vooral. Maar dat er zo tallozen onder zijn prediking verloren gaan, deert hem niet. Als hij maar rechtzinnig is. En vooral als zodanig erkend wordt.
Ik vermoed dat dit soort mogelijk goed bedoelde prediking je dwars zit. En de andere kant –het zo maar aannemen en zo maar geloven– helpt je ook niet. Nee, allicht niet. Dat is alleen maar een spiegelbeeld van het zo maar niet aannemen. In wezen en in werkelijkheid is dit hetzelfde. Je kunt gerust aannemen dat wat ik nu schrijf in onze kerken nauwelijks begrepen wordt. Dat noem ik de nood van de prediking en de nood van het geestelijke leven. Of beter: het ongeestelijke leven. Als ik me niet vergis, heb je daarmee te maken. Ik zie dit weerspiegeld in jouw vraagstelling.
Het woord "ontdekking" ken je natuurlijk maar al te goed. Je vreest zelfs te weinig "ontdekking" te hebben. Tegelijk heb je ontdekt dat dit allemaal kennelijk niet werkt. En wel omdat jij nog te veel werkt. "Maar degene die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid" (Rom. 4:5). Blijf op dit woord eens staren terwijl je tegelijk tegelijkertijd je oog op de gekruisigde Christus slaat. Zoals de door de slangen gebeten Israëlieten op de koperen slang mochten zien. Mochten, ja. Evangelie! Omdat Jezus zijn Vader en zondaren heeft liefgehad als geen ander. En daarmee de Wet heeft vervuld voor ons. Door Zijn dood heen in. "Ik voor u..."
Weet je, het is niet ondenkbaar dat het net nog even te veel om jezelf gaat. We zijn zulke liefhebbers van onszelf. Dat heb je ook al vaak in de prediking gehoord. En het is nog waar ook. Maar ook daar kom je niet verder mee.
Als ik goed luister naar het totaal van je vragen en ik probeer daar door heen te luisteren, dan filter ik daar zo maar een paar woorden uit, en wel deze: "Ik word er echt niet gelukkiger of rustiger van..." So what?! Gaat het je nu om jezelf of om God?! Waar is de eer van God in je leven? Komt deze Hem niet toe in jouw leven? Nou, daar heeft de Zaligmaker voor gezorgd. Hij alleen. En wie in Hem gelooft, zal leven als was Hij ook gestorven (Joh. 11:25).
En nu kan ik je geen kunstje aan de hand doen om in Hem te geloven, maar ik kan je wel zeggen dat het leven met God zo nameloos goed is. Dan gaat het niet om jezelf, maar om Hem. Nu en eeuwig. Dat is wedergeboorte of bekering. Uit genade en door het geloof. Hoe werkt dat? Door de liefde, mijn lieve vriend/in. Door de eeuwige liefde van God voor een arme zondaar die bij lange na nog niet weet hoe arm hij is. Maar die toch zo rijk wordt vanuit die eeuwige zondaarsliefde in Christus. En dan zal Hij je wel leren hoe je wandelen moet. Maar één ding staat vast: je kunt niet meer zonder hem leven, laat staan sterven. En dat laatste kan ook niet, want het leven is je dan Christus. Onverdiend. Door Hem verdiend! "Door U, door U alleen, om ’t eeuwig welbehagen" (Ps 89). Als een wonder van God. En dan moet je maar eens proberen om niet (!) zalig te worden. Dat is de andere kant van jouw verhaal. Als je dát voor elkaar krijgt, dan moet het wel je eigen schuld zijn als je niet zalig wordt. Je zult maar zondigen tegen de liefde van God in onze Heere Jezus Christus in. Dit laatste heet ongeloof.
Snap je? Het gaat niet om jou, maar om Hem!
Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
lieve vragensteller, klamp je met alles wat je heb aan Hem vast, Hij laat je niet los dat heb ik zelf mogen ervaren al was ik nog zo'n slechte hond!
God, enkel licht, voor wiens gezicht
niets zuiver wordt bevonden,
ziet ons bevlekt, met schuld bedekt,
misvormd door duizend zonden.
Der sterren pracht is bij Hem nacht,
hoe hel zij schittren mogen;
en wij, belaan met euveldaan,
wat zijn wij in zijn ogen?
Heer, waar dan heen? Tot U alleen!
Gij zult ons niet verstoten;
uw eigen Zoon heeft tot u troon
den weg ons weer ontsloten.
Ja, amen! Ja, op Golgotha
stierf Hij voor onze zonden,
en door zijn bloed wordt ons gemoed
gereinigd van de zonden.
Wil, U ter eer, steeds meer en meer
't geloof in ons versterken!
Dan zullen wij, gereed en blij,
uit liefde 't goede werken.
Of zoals het in Het wachtwoord der hervormers staat:
Eens was ik een vreemdeling voor God en mijn hart;
Ik gevoelde geen schuld en ik kende geen smart.
Ik vroeg niet:,,Mijn ziele door ziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"
Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaân,
Van 't Lam, met de zonden der wereld belaân.
Ik zocht bij de Kruispaal geen veilige wijk;
'k Stond blind, en van verre, in mij zelve zo rijk.
Ik deed als Jeruzalems dochters weleer;
Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer,
En dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld,
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.
Maar toen mij Gods Geest al mijn schuld had ontdekt,
Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt,
Toen voelde ik wat eisen Godsheiligheid deed;
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!
Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered;
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet;
Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij;
Ik boog me, en geloofde, en mijn God sprak mij vrij.
Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,
Nu neemt mij geen Satan de zegekroon af!
Nu reis ik getroost onder het heiligend kruis,
Naar het erfgoed daar Boven, in het Vaderlijk Huis,
Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn,
,,Gestorven voor mij!" zal mijn zwanenzang zijn!
ds. R. Murray MacCheyne
Het antwoord begrijp ik ten dele, maar het is wel een fijn antwoord.
Het land ten dele. Ik begrijp vraagsteller. Als iemand zegt dat er al betaald is en dat je de Heere Jezus Christus moet aannemen, komt er gelijk een muur van: ja maar eerst moet je dit en dat.
En inderdaad er veul om vragen.
( ja maar betekent eigenlijk : nee want.. Geleerd bij communicatie training)
De gevallen mens wil wel naar de hemel,maar niet langs de enige weg,die de Heere in Christus Jezus ontsloten heeft en waarop de Heere leidt door de onwederstandelijke bearbeiding van de Heilige Geest.
Hij wil wel gelukkig,maar niet eerst ongelukkig worden.
Hij wil wel behouden maar niet eerst een verlorene worden.
hij wil wel alles gewinnen,maar niet al het zijne verliezen.
Hij wil wel vaten overboord werpen,maar niet zelf overboord.
doch de Mond der waarheid getuigt:Zo wie zijn leven behouden wil,die zal het verliezen;maar zo wie zijn leven verliezen zal om Mijnentwil,die zal het gehouden.
Hoe velen stellen in onze dagen de weg naar de hemel in veel lichtere tinten voor,ja zelfs zo,alsof het een plezierreis is.
Men zet zich maar op de wagen van Gods Woord en inzettingen en rijdt vanzelf de hemel in.
o,welk een zielsmisleiding!
Men kan het ver brengen op die wagen,ja zelfs tot vlak voor de poort des hemels,even eens de dwaze maagden,maar langs de hemel poort leidt deze weg naar het eeuwig verderf.
Bunjan zag niet alleen de stad verderf,maar vanaf de hemel poort een weg naar de eeuwige rampzaligheid.
geef de Heere ook u dat te zien. aldus ds leenmans herv.
t,is net wat ds v d sluis zegt,,door U door U alleen,om het eeuwig welbehagen.
als een wonder van God
Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.
Indien gijlieden Mij gekend hadt, zo zoudt gij ook Mijn Vader gekend hebben; en van nu kent gij Hem, en hebt Hem gezien.
Filippus zeide tot Hem: Heere, toon ons den Vader, en het is ons genoeg.
Jezus zeide tot hem: Ben Ik zo langen tijd met ulieden, en hebt gij Mij niet gekend, Filippus? Die Mij gezien heeft, die heeft den Vader gezien; en hoe zegt gij: Toon ons den Vader?
Gelooft gij niet, dat Ik in den Vader ben, en de Vader in Mij is? De woorden, die Ik tot ulieden spreek, spreek Ik van Mijzelven niet, maar de Vader, Die in Mij blijft, Dezelve doet de werken.
Gelooft Mij, dat Ik in den Vader ben en de Vader in Mij is; en indien niet, zo gelooft Mij om de werken zelve.
Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Die in Mij gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook doen, en zal meerder doen, dan deze; want Ik ga heen tot Mijn Vader.
Wat er zo interessant aan deze tekst? Het geeft weer dat Filippus niet wil blijven bij geloof. Filippus wil een echte ervaring. Hij wil God de Vader zien. Hij wil een wonder. En dan zal hij wel geloven. Doet Christus dat? Nee, Jezus gaat tegen Filippus in. Filippus bedroeft Hem. Filippus wil Jezus woord maar niet aannemen in geloof, in vertrouwen dat het goed is en goed komt.
Eigenlijk hebben we allemaal iets van Filippus in ons. We zouden zo graag een stukje bewijs van God willen hebben. Als God ons dat geeft, dan zullen we wel geloven. Het liefst geeft Hij ons er ook nog een prettig gevoel bij. Maar nee, zo hoort het niet. Geloof in Christus om Zijn heilig Woord, Zijn Offer, niet omdat er een gevoel in jezelf ontstaan is. Mensen kunnen zichzelf misleiden, en vooral als je zaken in jezelf zoekt. Je gooit een anker toch niet in je eigen ruim???
@Mieptruus, je zegt: "Als iemand zegt dat er al betaald is en dat je de Heere Jezus Christus moet aannemen, komt er gelijk een muur van: ja maar eerst moet je dit en dat." Besef dat die muur het harde hart is waar Jezus het over heeft. Misschien hoop je dat bekering 100% zekerheid en een nieuw warm gevoel van binnen zou betekenen, maar dat is het niet. Bekering is een gerichtheid: op Jezus: Jezus zegt: Volg Mij! De discipelen gingen meteen op weg toen Jezus het vroeg, en toch stelde Filippus deze vraag; en toch verloochende Petrus de Heere. Maar allang had de Heere zich over hen ontfermt: op het eerste moment dat Zijn oog op hen viel en Hij hen beval: Volg Mij! Toen was hun weg gekeerd, en begonnen ze te leven naar Hem toegericht. Zo moet het ook voor ons zijn: leg alles bij God de Vader neer. Lees Zijn Woord en probeer de Zoon te volgen. De Heilige Geest zal hierbij helpen, want mensen die hun hulp bij Hem zoeken, zal Hij geenszins uitwerpen. De mensen die hun heil in hun eigen hart vinden, die zullen uitgeworpen worden.
Ook vandaag de dag roept de Heere Jezus ons: Volg Mij! Ga je mee op pad?
