Ongevraagd vergeven

Vergeven doe je niet alleen voor God maar ook voor jezelf. Als de ander niet vraagt om vergeving of zelfs schuld ontkent dan zal diegene er niet mee zitten of je hem/haar vergeeft of niet. Maar als je niet vergeeft ben jíj degene die met rotgevoelens blijft zitten. Je hebt jezelf er dus meer mee dan de ander.

Vragensteller/ster,

Als ik in de Bijbel lees zie ik dat ik 7x70 maal moet vergeven. Er staat echter bij: "als mijn broeder daarom vraagt".
Houdt dat in dat je anderen niet mag vergeven? Nee, als het jezelf oplucht mag dat.
Maar het moet niet. Het kan ook vaak niet.

Ook in de vergeving van God voor mensen dien je je zonden te belijden. Ook aan God moet je vergeving vragen.
Dus als ik jou iets heb aangedaan (al ken ik je waarschijnlijk zelfs niet eens ;-)) moet ik er op terugkomen, excuses aanbieden, vergeving vragen of hoe je het maar wilt noemen. Als ik blijf ontkennen jou iets te hebben aangedaan waardeer ik jou vergeving niet eens...

Met vergeven bewijs je vooral jezelf een grotere dienst dan door het niet te doen, wat let je?
Als je iemand hebt vergeven voel je oneindig meer vrede, dan door eerst op excuses, bekentenis enz. te wachten. De ander kan een te grote drempel voelen om jou om vergeving te vragen, zo kan het een levenslang struikelblok zijn, wie wordt daar gelukkiger van?

@vlokje (wat let je?)

Vergeven betekent dat je de ander bevrijdt van de schuld die hij heeft ten opzichte van jou. Je zet een streep door alles wat er gebeurd is, je neemt hem niets meer kwalijk, je sluit je ogen voor het onrecht waarin hij nog volhardt. Als je hem echt vergeeft, accepteer je hem zoals hij is en handelt. Het logische gevolg is dat hij alle schuldbesef verliest. Dat is namelijk meestal het effect van vergeving en zelfs het doel ervan: vergeving zet een streep door de schuld.
Nadat vergeving geschonken is, is er in feite geen enkele noodzaak meer voor berouw, schuldbelijdenis of bekering door de tegenpartij. De dader weet zich met zijn handelwijze door de tegenpartij geaccepteerd. Voor hem betekent vergeving dan eigenlijk: bevrijding van de plicht schuld te erkennen en zijn verkeerde handelwijze te beëindigen.
Onvoorwaardelijke vergeving kan dan ook nooit in het geestelijke belang zijn van de schuldige. Het blokkeert de weg naar bekering en reiniging. Dat is de reden dat deze vorm van vergeving in de Schrift dan ook niet voor komt.
Vergeving spreekt per definitie de dader vrij van schuld. Een zegen voor degene die schuld erkend heeft en zich bekeert, een vrijbrief voor hem die wil volharden in het kwade.
Wanneer we de ander vergeven, dan moet dat in de hemel kunnen worden overgenomen. "Want al wat we op aarde binden, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat we op aarde ontbinden, zal ontbonden zijn in de hemel." staat er in Mt.18:18.
Maar dat is onmogelijk wanneer onze vergeving niet synchroon loopt met de vergeving van God. We moeten alleen vergeven wanneer God vergeven kan. Pas wanneer er sprake is van erkenning van schuld en loslaten van ongerechtigheid, kunnen we de ander zo vergeven dat God het met Zijn zegen bekronen kan.