Vraag
Ik heb een vraag aan ds. Heikamp. Ik kom uit een gemeente waar u ook wel eens preekt. Mijn vriend komt een andere kerk, waar ik niet achter alle dingen kan staan hoe het daar gaat. Hij vindt het bij ons niet fijn. We hebben al gekeken naar een middenweg en dan komen we op een kerk uit die op onze kerk lijkt: behoudend en waar de drie stukken gepredikt worden. Maar als wij trouwen, mag mijn kerk dan wel verlaten?Ik doe nu ook belijdenis. Kan dat wel als ik bijna zeker weet dat ik later in een andere gemeente zit? Waarom knaagt dit zo bij mij als ik toch weet dat in die gemeente ook het zuivere Woord verkondigd wordt. Zou dat zijn omdat ik dan uit mijn vertrouwde omgeving weg ga?
Antwoord
Het zijn principiële en wat simpele gevoelens die in je vraag naar voren komen. Het verbaast mij eerlijk gezegd een beetje dat je op de belijdeniscatechisatie zit en dit probleem niet bespreekt met je voorganger. Hij is toch je luisterend oor en raadgever die het beste zoekt voor zijn jonge gemeenteleden.
Het knaagt allemaal een beetje van binnen omdat het niet goed te rijmen valt om in een kerkelijke gemeente waar je toe behoort en na je trouwen naar een andere kerk gaat om een compromis te sluiten met je toekomstige echtgenoot. Nu komt dat vaker voor onder jongeren die samen gaan trouwen en zoeken ze naar een oplossing. Je kunt dan beter wachten met belijdenis doen tot je in de andere gemeente terecht bent gekomen. Misschien kun je dan samen belijdenis gaan doen.
Je denkt zelf aan het weggaan uit je vertrouwde omgeving dat problemen kan geven. Op zich is dat niet vreemd. Dat kennen we denk ik allen wel die bij het trouwen moesten gaan verhuizen uit onze vertrouwde omgeving, kerk en vrienden. Dat hoort er gewoon bij en moeten we niet over gaan dramatiseren. Dat heb ik in de praktijk meegemaakt.
Het is nog maar de vraag of je vriend zich daar, in die nieuwe gemeente, wel thuis zal voelen en het een opstapje is naar een gemeente waar jij je echt niet thuis zal voelen.
Wat is raadzaam? Wel om samen hierover door te gaan praten en bovenal samen te bidden. Ik ben er van overtuigd wanneer je samen je knieën voor God gaat buigen en het Hem voorlegt met de bede: "Heere, wijs Gij ons de weg", dan zal de Heere de weg wijzen.
Vergeet het samen niet: in iedere gemeente is het wat, want we zijn gemeenten buiten het paradijs. Het gaat er ook niet om dat we ons ergens fijn gevoelen, maar of de waarheid recht gepredikt wordt en dat mag je niet verlaten.
Je gaat naar de kerk om Gods Woord te horen, doet dat biddend samen, wie weet, voelt je vriend zich spoedig thuis in je gemeente.
Laat hem je vraag en antwoord vooral lezen. Openheid is erg belangrijk voor een goed huwelijksleven. Dat schenke de Heere jullie uit vrije genade om Christus wil.
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan me erg vinden in de vraagsteller, maar wat me wel verbaasd is een aspect in het antwoord (Een antwoord waar ik me overigens verder goed in kan vinden).
Het betreft het uitstel van belijdenis doen.
Je doet weliswaar belijdenis in een kerkgenootschap, maar daarmee conformeer je je toch aan alle kerken (voor zover ze de belijdenis onderschrijven)?
Het is toch niet zo dat je belijdenis van het Reformatorisch geloof aflegt, maar van het Christelijk geloof?
Ik weet dat het niet gewenst is om te reageren in strijd met het antwoord van de deskundige, maar zou hier toch wel graag antwoord op hebben.
Zelf heb ik jaren geleden voor dezelfde vraag gestaan. Uiteindelijk is mijn vrouw overgekomen naar "mijn" kerk, maar om heel duidelijk aan te geven dat we dat met pijn in het hart hebben gedaan zijn we in "haar" kerkgenootschap getrouwd. Een "middenweg" waar wijzelf rust in vinden, en beide families voelen zich ook niet afgewezen.
Nog een ander aspect: ds. Heikamp zegt terecht 'Je gaat naar de kerk om Gods Woord te horen'. Maar ik vind dat de functie van de kerkelijke gemeente daarmee echt tekort gedaan is. Want als een kerk alleen is om Gods Woord te horen, dan kan ik toch net zo goed thuis blijven?
Ik vind dat naast de (meest belangrijke) Evangelieverkondinging het punt van onderlinge binding en een christelijke handreiking aan onze naaste heel belangrijk is. Dat kun je als kerkelijke gemeente samen organiseren en op die manier ook naar de buitenwacht laten zien wat de waarde van de christelijke gemeente kan zijn!
Het zou ook heel goed andersom kunnen, omdat je, als je biddend een kerk kiest, God je weleens over allerlei bijzaken laat heenstappen....
