Pubers loslaten

Hoe kan ik mijn pubers loslaten? Ontzettend moeilijk heb ik het. Misschien vindt een ander het onzin, maar regelmatig moet ik huilen als mijn twee pubers van 13 en 14 naar school gaan. Niet dat er iets is gebeurd of dat er klachten zijn van school o.i.d. Integendeel, maar ik ben gewoon de controle kwijt over mijn jongens. Wat doen ze onderweg naar school, op hun mobiel, bij hun vrienden enz.  Wat moet/kan ik er aan doen dat ik niet zo loop te piekeren wat er allemaal mis kan gaan nu en in de toekomst?

Dag mevrouw,

U bent echt niet de enige die hier mee loopt. En mooi toch dat de toekomst van uw zoons u aan het hart gaat. Naast alles wat ze kunnen uitspoken, kunnen ze ook nog verongelukken. Geen prettige gedachten voor een ouder. Ik kom tot drie opmerkingen.

1. De Heere spreekt in de bergrede: "Wie toch van u kan, met bezorgd te zijn, een el tot zijn lengte toedoen? Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden. Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad." Ik lees uw moeite om de Heere te vertrouwen. Hij is toch hun Schepper, de Heere die Zijn trouw beloofde bij hun doop? Als we zien op onszelf en de omstandigheden, dan is er veel te piekeren. Maar de blik moet echt naar boven (ik hoor het mezelf zeggen, maar ik ben ook vader hoor).

2. Ik hoop dat uw zoons het nodige uitspoken en uitproberen. De mening van je moeder overnemen is niet gezond. We leven in een cultuur en tijd waarin ze gedwongen worden tot eigen standpunten. De oudste zoon uit de gelijkenis is in feite de verloren zoon die als oppassende jongen geen liefde tot de Vader had. Ik hoop dat u uw zoons niet manipuleert met uw tranen, maar de Heere vraagt om een wonder van bekering in hun leven.

3. Als u vanuit de vorige twee punten meer ontspanning kunt vinden is het helemaal niet verkeerd om veel toezicht en invloed te houden in het leven van uw zoons. Om te weten waar ze zijn en wat ze doen. Mogelijk kan hun vader daar een belangrijke rol in spelen?

Met vriendelijke groet,
Rien Geluk