Kruisdragen

Mijn vraag gaat over de volgende tekst: Lukas 14:26 en 27. "Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn. En wie zijn kruis niet draagt, en Mij navolgt, die kan Mijn discipel niet zijn." De kanttekening zegt over "wie zijn kruis niet draagt" het volgende: "Dat is, wie niet gezind en bereid is naar Mijn voorbeeld en om Mijnentwil vervolging en verdrukking te lijden." Vat ik het zo goed op, dat iemand die zijn kruis niet draagt, dus niet bij Jezus kan horen? Stel het volgende: Iemand die zich in een psychisch zwakke situatie bevindt, het zicht op God verloren is (dus niet meer aan God vraagt of Hij wil helpen) die zijn/haar kruis zonder God probeert te dragen, omdat diegene vindt dat God toch niet helpt. Ondertussen is er wel het besef dat Hij bestaat, maar die gedachte dringt hij/zij ver weg. Nu vroeg ik me twee dingen af: Hoe moet je deze tekst aan mensen uitleggen die depressief zijn of door wat dan ook in een psychisch zwakke situatie verkeren, want welk een deprimerende uitwerking kan deze tekst hebben! Hoe kunnen deze personen het zicht op God weer terugkrijgen? Van nature zal niemand zijn/haar 'kruis' gemakkelijk kunnen dragen, maar ik vraag het me af, juist voor die personen die zich in de beschreven situatie bevinden. Zoals u begrijpt gaat het om het volgende: Hoe kan ik zo iemand helpen en Gods troost en liefde duidelijk maken?

De woorden van de Heere Jezus zijn duidelijk. Iets of iemand anders naast of boven Hem gaat niet samen met het volgen van Hem. Wellicht dat het voorbeeld van de gelovigen als de bruid en Christus als de Bruidegom zinvol is: De Bruidegom volgen kan niet zonder kruisdragen. Wat wel belangrijk is: Hij geeft als Bruidegom alles, gaf tot en met Zijn leven voor Zijn bruid, en wil ook krachten geven om Hem te volgen. Het bevel in de tekst is geen zaak van eigen kracht.

In aansluiting hierop over het punt van psychische zwakte: Algemeen: We zijn kleine mensen, juist in zo'n situatie zie je dat. We mogen om te beginnen bidden om goede woorden, ook dat gepaste woorden niet afketsen. Daarnaast dat, als er hulp voor de psychische nood is, deze hulp ook gezegend mag worden. Verder, met het oog nader op het aangesneden punt: Het is waar dat God niet altijd zo helpt als wij zouden willen, en dat doet zeer. Toch is er iets dat onze aandacht wel mag trekken, als we menen: "Waar is God toch? Al deze dingen zijn tegen mij!" Wie gaat zien op wat Christus er voor over had om mensen te redden die vanwege hun zonden alle troost voor eeuwig hadden moeten missen, die ziet dat op zichzelf zo zware kruisdragen in het teken van Zijn liefde staan: Dan heb je reden te bewonderen dat je het vloekdragen aan Hem mag overlaten, het wordt een dragen van het kruis "achter Jezus."

Ds. A. van Wijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Wijk

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven