Vraag
Ik ben een man van 30, heb overspel gepleegd in mijn eerste huwelijk. Daarna ben ik hertrouwd (niet in de kerk) met de vrouw waar ik overspel mee heb gepleegd. Wij zouden nu graag ons kind willen laten dopen. Mag dit op bijbelse grond?
Antwoord
In de vraag komen naar mijn gedachte drie punten naar voren toe. Omdat de vraag heel summier gesteld is en geen nadere omschrijvingen omvat is het niet mogelijk heel concreet op e.e.a. in te gaan.
Hieraan vooraf gaat een vraag die ik eerst zou willen stellen en die eigenlijk belangrijker is dan die van de doop. Namelijk: ben je zelf met de HEERE in het reine gekomen na de zonde van overspel? En het feit dat het eerste huwelijk niet is voortgezet (ik weet dus niet waarom) maar dat de relatie met je huidige vrouw is verdergegaan heb je daarin vrede voor Gods Aangezicht ontvangen? Dat zijn hele wezenlijke vragen waar je niet aan voorbij mag gaan. Omdat ik geen verdere gegevens heb kan ik er niet dieper op ingaan.
Dan de drie punten waar ik op doelde: Eerste punt is: kan een kerkenraad min of meer erop vertrouwen dat het kindje een christelijke opvoeding krijgt en dat de ouders in Gods weg begeren te wandelen? Tweede punt: komt aan het kindje bijbels gezien de doop toe? Derde punt: als een kerkenraad meent dat het kindje gedoopt kan/behoort te worden, hoe wordt helder dat dit geen goedkeuring van de begane zonde van overspel inhoudt? Het lijkt mij dat er dan in een bepaalde vorm schuldbelijdenis over het overspel gedaan dient te worden en dat dit ook de gemeente bekend gemaakt wordt (of is dat al gedaan?)
Tussen het eerste en tweede punt kan een spanningsveld bestaan. Het kan zijn dat een kerkenraad bij het eerste punt zijn vragen heeft. Op zich zal een kerkenraad uitgaan van wat ouders uitspreken en kan zij niet in het hart kijken, maar de praktijk van de levensstijl kan het uitgesprokene weerspreken. Dan kom je (o.a.) weer bij de vraag: is je huidige huwelijk bijbels gezien geoorloofd?
Tegelijk kan een kerkenraad (tweede punt) ervan overtuigd zijn dat het kindje gedoopt behoort te worden als zijnde een verbondskind. De vraag is dan: aan welke van de twee punten wordt voorrang gegeven, weegt net het zwaarste? De praktijk is dat bij hervormde gemeenten vaak/vaker het tweede punt de doorslag geeft en in andere gemeenten vaak/vaker het eerste. Beiden noemen daarvoor bijbelse argumenten dus ik durf niet te zeggen: volgens de Bijbel mag het kindje absoluut wel/niet gedoopt worden.
Als hervormd predikant ben ik ook geneigd om het tweede zwaar te laten wegen, maar ik blijf zitten met de vraag naar de rechtmatigheid van jullie huwelijk én hoe de gemeente duidelijk gemaakt kan worden dat, als het kindje gedoopt zou kunnen worden, de daad van overspel hiermee niet wordt goedgekeurd (zie boven bij het derde punt).
Ds. D. Breure
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. Breure
- Geboortedatum:30-08-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kockengen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mijn moeder was sterker dan welke kerkenraad dan ook.
Ik ben dus ongedoopt kerkelijk opgevoed.
Elk jaar komen er twee ouderlingen op bezoek, alleen durven ze waarschijnlijk niet. Elk jaar 'zeur' ik weer over het onrecht dat mijn moeder door de kerk is aangedaan.
En elk jaar zeggen de ouderlingen:'zullen we samen bidden'.
Geen antwoord op de vraag, gelukkig is God wel rechtvaardig, ik voel dat Hij de mens lief heeft, zoals ik God liefheb.
Met de kerk heb ik meer moeite.
In principe als een jongen/meisje voor het huwelijk geslachtsgemeenschap gehad (is een huwelijk dus) heeft en toch een ander trouwt later mogen de kinderen ook gedoopt worden, situatie van vragensteller vind ik precies hetzelfde.
Jezus zegt zelf, ga heen en zondig niet meer.
