Onbekeerd bidden

Je bent bekeerd of je bent onbekeerd. Er zit niets tussen. Als je onbekeerd bent heb je in principe een afkeer van God. Hoe kan het dan zijn dat er in vergaderingen/op scholen e.d. onbekeerde mensen in gebed voorgaan (terwijl zij eigenlijk niet van God houden; want er zoekt niemand uit zichzelf God, zelfs niet één). Soms heb ik het gevoel dat we met elkaar een cultuurtje in stand moeten houden en dat dit niet bespreekbaar is. Je kunt toch niet een beetje bekeerd zijn? Hoe doen al die mensen dat? Wat wordt er vanuit God van mij verwacht als onbekeerde naar mijn medekerkmensen? Schijnheiligheid?

Beste vraagsteller,
 
Hartelijk dank voor je vraag. Ik heb het gevoel dat dit niet alleen maar een theoretische vraag is, maar dat je er zelf mee zit. Je bent misschien onderwijzer of je moet wel eens voorgaan in gebed, maar je vraag je af: mag ik dat eigenlijk wel doen?

Ik ben nog onbekeerd en hoe kun je oprecht tot de Heere bidden als je Hem niet liefhebt maar haat. Van nature zijn we toch haters van God en haters van onze naaste. Niet openlijk natuurlijk, maar wel diep in je hart.
 
Nu is het een bevel van de Heere: "bidt zonder ophouden" en "de Heere wil er de huize Jakobs om gebeden zijn", en op vele andere plaatsen in de Schrift. Dat zegt de Heere niet alleen tot bekeerde mensen. Tot heel het volk Israel zei Hij dat. We worden allen, bekeerd en onbekeerd, geroepen om tot God te bidden. En je kunt alleen maar Gode welbehagelijk bidden, wanneer je dat met je hart doet. De Heere ziet het hart aan. Hij zegt van Zijn volk Israel: "zij naderen met de lippen tot Mij, maar hun hart blijft verre van Mij." De Heere walgt van zulke uiterlijke gebeden. En toch moeten we bidden. Daar ligt nu de spanning. Je moet bidden en je kan niet bidden. Je kunt alleen maar met een waarachtig geloof tot God gaan en je hebt geen geloof. Je bidt met je lippen maar niet met je hart. Je kunt alleen maar bidden als je de Heere liefhebt, maar je haat de Heere omdat je nog onbekeerd bent. En dat is erg.
 
Dan kun je twee dingen doen. Je kunt zeggen: ik kan niet bidden en daarom houd ik er maar mee op. Dan kan ik ook de Heere geen verdriet meer aandoen. Maar dat kan je ook in de nood brengen. Het kan je ook tot de Heere uitdrijven en zeggen tegen de Heere: Heere, nu word ik geroepen om te bidden en ik kan niet bidden zoals U dat van mij vraagt. Bekeer me toch! Wilt U mij dat geloof geven dat ik nodig heb om tot U te bidden. Vouw maar je handen en zeg het de Heere maar, dat je niet kunt bidden. En als je het niet anders kunt dan met je mond, doe het dan maar met je mond en vraag of de Heere het geven wil dat je het met je hart mag doen. Niemand bidt van nature met een gelovig hart, maar daar mag je ook om vragen. Zo wil de Heere je al biddende bidden leren. De Heere doet het. Hij zegt: "Op uw noodgeschrei doe Ik grote wonderen."
 
Hartelijke groeten,
Ds. B. de Romph

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. de Romph

• Geboortedatum:
  17-07-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Noordeloos
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven