Twijfel in verkeringstijd

Ik ben een achttienjarige meid en heb sinds ruim een jaar verkering met een hele lieve jongen. Onze verkering begon heel verliefd en we waren echt gelukkig. Maar na een paar maanden heb ik mijn vriend mijn problemen uit het verleden verteld. Dit deed ik toen, omdat hij er anders wel op de een of andere manier achter zou komen en ik wilde het hem graag zelf vertellen. Samen hebben we veel over die problemen gepraat en hij heeft me ook erg gesteund in de tijd dat ik hiervoor gesprekken had. De problemen zijn gelukkig verwerkt, maar al met al heeft het bij mij voor een emotionele klap gezorgd. Zo heb ik momenten met minderwaardigheidsgevoelens en vind ik het lastig om mijn gevoelens te uiten. Door al deze dingen zijn er spanningen ontstaan in onze verkering. Ik weet dat mijn vriend zielsveel van me houdt, maar ik twijfel zo vaak of ik wel echt van hem houd. Zo zijn er verschillende dingen waar ik me aan erger. Hij is bijvoorbeeld een erg aanhankelijk persoon, terwijl ik erg zelfstandig ben. Daarom ben ik af en toe ook blij als hij weggaat, omdat hij door zijn afhankelijkheid veel ruimte van me afneemt. Dit merk ik ook in sociale contacten. Sinds we verkering hebben, verwaarloost hij zijn sociale contacten om maar bij mij te kunnen zijn. Maar doordat hij bij mij is, kan ik ook mijn eigen contacten niet meer onderhouden. Dit gebeurt vooral op school. We hebben hier echt weleens over gepraat, maar er veranderde nauwelijks wat. Ik vind het heel moeilijk om op basis van dit soort dingen -dit zijn wel de belangrijkste voorbeelden- te bepalen of ik mijn relatie wel voort moet zetten. De twijfel die ik vaak heb, kan ook aan mijn karakter liggen. Dit is zeker niet de eerste keer dat ik erg twijfel over een keuze, dat maakt het voor mij nog veel lastiger. Ondanks al deze negatieve dingen zijn er gelukkig ook heel veel positieve dingen. Zo staan we bijvoorbeeld op dezelfde lijn wat geloofszaken betreft en kunnen we eigenlijk over alle dingen goed met elkaar praten. Wat moet ik doen? Ik hoop dat u me raad kunt geven.

Beste vraagsteller,

Verkeringstijd is er om elkaar te leren kennen. Daar horen positieve ervaringen bij. Ook negatieve. Soms twijfel. En natuurlijk eveneens momenten van geluk. Je beschrijft dit in je uitgebreide verhaal allemaal. Ja, het hoort er inderdaad ook allemaal bij!

Maar nu... je vindt dat je vriend je soms te dicht op de huid zit, waardoor je het "benauwd" krijgt. Bespreek dit met hem! Ergernis begint klein, maar kan heel gemakkelijk uitgroeien tot heel gróót! En bedenk: dingen verdwijnen niet vanzelf! Je zult er mee aan de slag moeten, wil je de relatie goed houden!
 
Maak heldere afspraken over de tijd die je samen door wilt brengen. Zodat jij ook aan je vriendinnen toekomt. Zodat hij eens met zíjn vrienden iets kan gaan ondernemen. Je hebt niet alleen een leven samen, maar ook heeft ieder apart zijn/haar eigen leven!

Jij noemt hem "aanhankelijk" en "afhankelijk": is dat hetzelfde als claimend gedrag? Geef -indien dit zo is- duidelijk je grenzen aan, want claimen verstikt! Misschien lijkt dit liefdeloos, maar dat hoeft het zeker niet te zijn! Als je tenminste in "ik-boodschappen" aangeeft wat je dwarszit (bijvoorbeeld: "ik vind het fijn als je deze week nog langskomt, maar niet op woensdagavond want dan ga ik naar mijn vriendin") , en niet verwijtend naar hem te werk gaat (bijvoorbeeld: "ja, hoor, nou wil je net precies op de avond komen dat ik met mijn vriendin heb afgesproken... dat kan dus niet!").
 
Je zult dus tact en geduld nodig hebben. En wellicht is het goed om kritisch naar jezelf te kijken: nee, niet met een gevoel van minder waard te zijn, maar jezelf afvragend hóé je houding is naar je vriend – zie de bovengenoemde voorbeelden.  

Ik wens je sterkte!
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven