Vraag
Wij moeten een beslissing gaan nemen omdat we absoluut niet meer zwanger mogen worden. Hormonen zijn, vanwege een kwaadaardige hormoongerelateerde aandoening, niet aan de orde. Ook is het waarnemen van de cyclus door een medische ingreep niet meer betrouwbaar. We komen, na een lange weg, dan ook uit op sterilisatie. We proberen biddend hierin een weg te vinden maar vinden het erg moeilijk. Stel dat er na sterilisatie toch een zwangerschap volgt (hoewel die kans in percentages uitgedrukt heel erg klein is) dan kan ik me voorstellen dat de vraag op ons afkomt of de keuze voor sterilisatie wel Gods weg was? En als er een zwangerschap tot stand komt wat dan? Moeten we dan hopen en bidden op een wonder of alles goed mag gaan of mag je, omdat een zwangerschap gevaar oplevert voor de moeder, een abortus (ik moet er niet aan denken) laten uitvoeren? We kunnen toch niet zomaar een hele baarmoeder laten verwijderen terwijl daar medisch gezien geen reden voor is? En het is toch ook Gods bedoeling niet dat we de rest van ons huwelijk aan algehele onthouding doen? Of maken we ons teveel zorgen omdat je tenslotte niet alles uit kunt sluiten en ook vertrouwen moet hebben? Kortom, we komen er niet uit.
Antwoord
Beste vrienden,
Jullie staan voor de ingrijpende beslissing om over te gaan tot sterilisatie omdat er zich om medische redenen absoluut geen zwangerschap meer mag voordoen. Dat is, schrijven jullie, een lange weg geweest en jullie zijn er nog niet helemaal uit. Toch denk ik, als ik alles goed lees, dat die beslissing de meest juiste weg is. Jullie zeggen dat zelf ook. Uiteraard hebben jullie dat overlegd met de arts die van de gezondheidsproblemen op de hoogte is. Maar wat mooi is om te lezen: jullie proberen deze weg biddend te gaan. Geldt dat niet alle beslissingen die we moeten nemen, vooral als het ingrijpende beslissingen zijn? Maar nu hebben jullie nog aarzelingen. Jullie schrijven: Stel dat er na sterilisatie toch een zwangerschap volgt, wat dan? Was de keuze voor sterilisatie dan niet Gods weg? En wat moet er gebeuren als er zich toch een zwangerschap voordoet?
Laat ik meteen maar zeggen: dat laatste is nu niet aan de orde. En wat het eerste betreft, ik denk dat een zwangerschap na sterilisatie niet mogelijk is. Je zou dat je arts, om helemaal gerustgesteld te zijn, nog eens kunnen vragen. Maar begrijpelijk is deze vraag wel. Weten jullie wat ik daarop zou willen zeggen: elke beslissing, vooral als het een ingrijpende beslissing is, kan aangevochten worden, ook als je de beslissing biddend neemt. Maar als jullie de beslissing eerlijk en biddend hebben genomen, dan mogen jullie die weg ook gelovig gaan. Zelfs denk ik dat ik moet zeggen: dan moeten jullie die weg ook proberen gelovig te gaan. Gelovig bidden wil zeggen: Je hebt het in Gods handen gelegd, en nu vertrouw je de Heere dat Hij het wèl zal maken. Terecht zeggen jullie dat algehele onthouding voor de rest van jullie huwelijk niet Gods bedoeling kan zijn. Probeer de beslissing dan ook zo te nemen dat dat verder geen spanningen geeft in het omgaan met elkaar, want dat is ook Gods bedoeling niet. Eventueel, als jullie niet helemaal gerust zijn, zouden jullie nog eens aan de arts kunnen vragen of een extra voorbehoedend middel voor de man of vrouw wijs zou zijn.
Jullie vragen ook: "Of maken we ons teveel zorgen omdat je tenslotte niet alles uit kunt sluiten en ook vertrouwen moet hebben?" Ja, dat geldt trouwens in alle dingen: je kunt je in deze tijd van economische teruggang en vergrijzing van ons volk over vele dingen zorgen maken: over je inkomen, je huis, je pensioen(leeftijd), de aow, enz. Zou het hele leven voor een christen geen oefening zijn om van dag tot dag de dingen in Gods handen te leggen? Ik denk aan antwoord 28 van de Heidelbergse Catechismus: "...dat wij in alles dat ons nog toekomen kan, een goed toevoorzicht (vertrouwen) hebben op onze getrouwe God en Vader..." En, jullie proberen de weg biddend te vinden, ik denk aan wat de Heidelbergse Catechismus in het laatste antwoord zegt over het woordje "Amen" achter het gebed: "Mijn gebed is veel zekerder door God verhoord, dan ik in mijn hart gevoel, dat ik dat van Hem begeer." En de woorden van Jezus: "Wees niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad" (Math.6:34). Probeer, beste vrienden, zo tot een beslissing te komen en daarna moedig gelovig-vertrouwend die weg te gaan. God zegene jullie.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Natuurlijk kan het niet Gods bedoeling zijn dat jullie als man en vrouw verder moeten tobben in je huwelijk omdat je beslist niet zwanger mag worden.
Wat ik van sterilisatie van mijn gynaecoloog heb begrepen is dat er altijd veiligheidshalve genoemd wordt dat je nog een miniem klein percentage kans loopt om zwanger te worden, maar dat dit een uit de lucht gegrepen percentage is. In praktijk is de kans vrijwel totaal nihil. En wat dkw ook zegt, kwam ook in mij op, laat je dan voor nog meer zekerheid allebei steriliseren. Het moet wel een wereldwonder zijn wil je dan nog zwanger raken.
In het eerste geval zou ik er absoluut van afraden meteen tot sterilisatie over te gaan, terwijl in het laatste geval sterilisatie een goede mogelijkheid kan zijn. Iedere situatie is anders en ik ben ervan overtuigd, dat angst (of tijdsdruk) een slechte raadgever kan zijn als het om zulk soort emotioneel belastende beslissingen gaat.
Er zijn ook andere mogelijkheden, als zwanger worden gevaarlijk is voor de moeder. Ik wil hier een lans breken voor het... Koperspiraaltje.
Wat, het koperspiraaltje? Hoe kun je dat nu zeggen. Foei DrJ dat had ik nou niet van jou gedacht. Dan pleeg je toch vroege abortus, dan kan het embryo toch niet innestelen?
Ja en nee.
Vroeger werd gedacht dat het spiraaltje zorgt dat een bevrucht eitje niet kan innestelen en dat dat de reden is dat je niet zwanger wordt als je het gebruikt.
Inmiddels weten we, dat de kans dat een eitje uberhaupt bevrucht wordt als het koperspiraaltje in de baarmoeder zit, slechts 4% is van de kans bij geen anticonceptie. Het koperspiraaltje zorgt via verschillende mechanismen dat de spermacellen beschadigd worden en niet meer goed in staat zijn een eitje te bevruchten. Normaal gesproken blijven spermacellen een paar dagen in leven, maar bij het koperspiraaltje zijn er 16 uur na de gemeenschap geen levende cellen meer aanwezig (die paar die het nog zover gebracht hadden zijn dan dus ook dood). Bovendien schijnt er ook nog een ongunstig effect te bestaan op het ei.
Nou ja, DrJ, maar die 4% he, dat is nog altijd 4% te veel.
Daar ben ik het mee eens. Aan de andere kant moeten we bedenken dat van de bevruchte eicellen normaal gesproken slechts de helft het tot een herkenbare zwangerschap leidt.
Dan blijft nog altijd 2% over die dankzij het spiraaltje mogelijk niet kan innestelen en dat is in mijn ogen ook nog steeds teveel. Het koperspiraaltje kent een zwangerschapskans van tot 0,5%, dus ong. 1,5% berust op de abortieve werking.
Maar waarom begin je er dan over?
Omdat ik denk, dat door het toevoegen van een spermadodend middel een nog betere betrouwbaarheid kan worden bereikt. Ik vind Patentex oval goed, wat een zwangerschapskans heeft van minder dan 2% bij het nauwkeurig volgen van de gebruiksaanwijzing.
Als je de temperatuur in de gaten houdt hoef je het ook niet de hele maand te gebruiken.
Gecombineerd blijft dan een kans van minder dan 1 op 1000 over voor een abortieve werking van het koperspiraaltje.
Dat is slechts een heel kleine kans. Ook bij periodieke onthouding gaan er relatief veel bevruchte eicellen te gronde, omdat de bevruchtingen die eventueel optreden door ouder sperma of oudere eicellen vaak niet levensvatbaar zijn. Dit is een natuurlijk proces en dat bij het spiraaltje door de mens veroorzaakt, maar toch.
Natuurlijk moet iedereen zelf met God bespreken of hij of zij dit met hun geweten kunnen verenigen.
Zelf ben ik eerlijk gezegd op dit moment van mening dat als je met de kalendermethode, spermicide en een koperhoudend Spiraaltje je uiterste best doet een bevruchting te vermijden, dat een overblijvende minieme kans acceptabel is.
Deze combinatie is minstens zo betrouwbaar als sterilisatie van de vrouw. Sterilisatie van de man ben ik niet zo enthousiast over, omdat tot 40% van de mannen chronische pijnklachten ontwikkelt. Bovenstaande methoden kunnen overigens ook prima met een eventuele sterilisatie gecombineerd worden wanneer jullie zorgen hebben over de restkans op zwangerschap.
Kort gezegd, je weet niet hoe het in het leven nog loopt en definitieve maatregelen zou ik onder de veertig werkelijk eerst als allerlaatste redmiddel nemen. Jullie kennen jullie persoonlijke situatie het beste en zullen vast biddend een goede oplossing vinden.
Veel sterkte wenst DrJ
