Vraag
Graag wil ik een vraag stellen aan prof. dr. M. J. Paul. Ik geloof in de schepping. Maar soms wordt je door een opmerking wel eens in verwarring gebracht. Iemand betoogde dat de dood er al was voor de val van de mens omdat de mens reeds de vruchten van de bomen at. Concusie: er was reeds sprake van dood omdat de vrucht reeds stierf. Graag verneem ik uw reactie op deze stelling.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Het is van belang onderscheid te maken tussen verschillende vormen van "dood". In Genesis 1 is wordt de schepping "goed" en zelfs "zeer goed" genoemd (vs. 31). In datzelfde hoofdstuk staat dat het zaaddragende gewas en zaaddragende boomvruchten tot voedsel voor de mens waren. Hoewel dit inhoudt dat een vrucht opgegeten werd, is dit geen vorm van "dood". De voortplanting van zaaddragend gewas gaat via het afvallen van zaden, die daarna ontkiemen in de grond. In Genesis hoort dit niet bij de aangekondigde dood in 2:17 en 3:19. In het Nieuwe Testament kan dit proces wel "sterven" genoemd worden: "Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft het alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort" (Joh. 12:24). Dit is echter symbolisch taalgebruik met een profetische betekenis in de richting van het lijden en sterven van de Heiland. In het kader van de eerste hoofdstukken van Genesis betreft de dood alleen "de levende wezens" (2:19). De planten en bomen behoren niet tot die levende wezens.
Het is omstreden of de dood van dieren bij de schepping al aanwezig was. Sommige uitleggers menen dat dit mogelijk was, maar de profetieën van Jesaja over het Messiaanse rijk gaan over dieren die elkaar niet meer zullen opeten, en over een leeuw die stro zal eten als een rund (Jes. 11:7 en 65:25). Die teksten gaan wel over de toekomst, maar het is ook mogelijk daaruit enige consequenties te trekken voor de situatie in het verleden. Het lijkt waarschijnlijker dat de dieren in het paradijs elkaar geen kwaad deden en elkaar niet opaten. Dat roept natuurlijk weer allerlei vragen op, hoe de aard van de dieren na de zondeval veranderd is, maar dat valt buiten de bovengenoemde vraag.
In ieder geval werd de dood een werkelijkheid voor de mens vanaf Genesis 3. Paulus vermeldt dat in Romeinen 5, maar verwijst daar ook naar de overwinning van de dood door Jezus Christus.
Prof. dr. M. J. Paul
Dit artikel is beantwoord door
prof. dr. M.J. Paul
- Geboortedatum:13-03-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oegstgeest
- Status:Actief
Bijzonderheden:
-Eindredacteur Studiebijbel OT
-Senior docent Oude Testament (CHE)
-Deeltijd hoogleraar OT te Leuven (B)
-Directeur-bestuurder THGB
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Daarvoor at de mens wel van de vruchten, maar dit had niet deze geestelijke dood dood tot gevolg.
Er is ook nog een fysieke dood. Dat is wanneer ons lichaam sterft.
De Bijbel spreekt over de geestelijke dood als de eerste dood en over de fysieke dood als de tweede dood.
Onvoorstelbaar dus, en eigenlijk alleen vol te houden als je accepteert dat de wereld toen totaal anders was dan nu (iets dat ik niet doe). Maar goed, zo anders dus, dat elk argument of gedachte gebaseerd op de wereld nu kan worden afgedaan met 'Toen was het anders, al weet ik niet hoe anders'. Voor mij zou het niets zijn, want het geeft geen antwoorden, maar je wapent je slechts in bewuste onwetendheid) maar het is misschien wel de beste/enige manier om de verwarring waar je last van hebt tegen te gaan.
Het nadeel is dan wel dat er geen pijl meer te trekken valt op de eerste paar hoofdstukken van Genesis, want die beschrijft dan een wereld die op geen enkele manier met de onze is te vergelijken.
Trouwens, dieren doen elkaar niet alleen kwaad om elkaar daarna op te eten. Ik heb toevallig vanmiddag een amateurfilmpje gezien van een safari waarbij de toerist een fataal gevecht tussen een buffel en een neushoorn vastlegt (de neushoorn wint). Maar allebei 100% herbivoor.
