Geaardheid en homogevoelens

Iemand met homogevoelens is dus (zo klinkt het om mij heen) anders geaard. Meer en meer vormt zicht het besef dat een homo daar dus zelf niets aan kan doen. Maar een pedofiel, heeft ook niet gevraagd om pedofiele gevoelens. Een bigamist, had misschien ook liever monogaam geweest. Toch zien we dat de politiek het woord geaardheid alleen toepast op homofilie (daarvanuit het accepteert en zelfs promoot). Waarom de andere 'gevoelens' wel veroordeeld worden ontgaat mij volledig.

Beste vragensteller,
 
Allereerst wil ik opmerken dat ik niet helemaal goed begrijp waarom u op deze wijze de vraag stelt. Ik zou eerst een onderscheid willen maken tussen het hebben van gevoelens en het praktiseren ervan. Ik denk niet dat christenen een oordeel dienen te hebben als iemand homofiele gevoelens of pedofiele gevoelens bij zichzelf herkent. We leven immers allen in gebrokenheid en daardoor met onvolkomenheden. Niemand ontkomt eraan. Een ieder is in zonde ontvangen en geboren en daardoor volledig afhankelijk van het genadebrood van Christus. Ook de hetero, homo of pedofiel. Het is dus niet zo dat een pedofiel veroordeeld dient te worden over het zich aangetrokken (ook seksueel) voelen tot kinderen. Maar wat doe je ermee? Vecht je ertegen of zoek je contact met (een) kind(eren).

Laat ik helder zijn. Het is in mijn optiek absoluut te veroordelen als het komt tot een pedofielcontact met een kind waarbij er ook sprake is van seksuele handelingen. Ook is het gelukkig binnen de Nederlandse wetgeving geregeld dat het strafbaar is als het men pedofiele gevoelens seksueel gaat praktiseren. Dan wordt de ongelijkwaardigheid tussen een volwassene en een kind in het aangaan van (seksueel) contact als verwerpelijk en beschadigend gezien voor de ontwikkeling van het kind. Dit geldt niet binnen onze Nederlandse wetgeving voor homoseksualiteit. Daar geldt dat twee mensen in gelijkwaardigheid contact of een relatie aangaan.
 
Het geldt voor de bigamist dat het strafbaar is als hij of zij een huwelijk aangaat met meerdere mannen of vrouwen. In onze wetgeving is het (nog) steeds geregeld dat men slechts mag huwen met één man of vrouw en niet met meerdere. Het is echter niet geregeld binnen de wetgeving als men met met meerdere mensen wil gaan samenwonen. Daarin wordt men door onze overheid vrijgelaten.
 
Dus beste vragensteller(ster), het gaat er juist niet om de genoemde gevoelens te gaan veroordelen. Laten we juist als christenen liefdevol heenstaan om hen die worstelen met dergelijke gevoelens en hen de hand toereiken vanuit het diepe besef dat we ten volle aan hen gelijkwaardig zijn in ons aller gebrokenheid.
 
In Christus verbonden,
Kees den Hamer,
Psychotherapeut/seksuoloog