Vraag
Wij zijn twee jaar geleden getrouwd. In die tijd hadden we best goed en leuk/gezellig contact met onze vrienden; een echtpaar. Na ons huwelijk zijn zij verhuisd naar een ander deel van het land. Het viel mijn man al snel op dat de initiatieven tot contact alleen van mijn kant kwamen. Als er mails terug kwamen waren ze altijd erg gehaast geschreven en nooit voelden we oprechte interesse meer in ons, of blijdschap dat ze weer wat van ons hoorden. Bij bellen hadden we helemaal het gevoel van: geen tijd. Het heeft ons erg verward en bezeerd. We hebben wel meer vrienden waar we qua frequentie minder van horen, maar we voelen dan wel altijd: als het contact er is, is er wel écht contact. Ook al duurt het dan 2-3 maanden maar dan is het wel altijd goed en dat gevoel misten we nu precies. Omdat we zelf erg hechten aan trouw doet zoiets heel veel verdriet. Nu zei mijn man gisteren: vertel ze maar iets van onze pijn waar we momenteel mee te maken hebben. Dat is het uitblijven van zwangerschap, de onderzoeksmolen en hoeveel verdriet ons dit geeft. We kregen een mail terug met één woord: Sterkte. Dat gaf ons een enorme klap in het gezicht. Hoe moeten we nu zelf verder met deze vriendschap? Mijn man adviseert om niets meer te doen en zegt: ze zijn je echt niet waard. Als je zelfs in deze nood dit terug krijgt... Als je een echte vriendin bent, dan sta je op de stoep (in welke vorm dan ook). Ik kan het gewoon niet geloven dat iemand zo met je om kan gaan en ook christen kan zijn. Het doet me zoveel pijn, bovenop de pijn van het kinderloos zijn. Hoe kan ik er het beste mee omgaan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Vriendschap is een kostbaar goed. Dat is zeker. Maar soms hebben vrienden -tijdelijk- wat minder contact. Dat kan door allerlei omstandigheden komen. Hoe je daarmee omgaat hangt van het verwachtingpatroon af. Blijkbaar rekent u op medeleven in uw persoonlijke (verdrietige, moeilijke) omstandigheden. Dat is uw goed recht, maar tegelijk ook úw probleem. Wellicht is het éne woord in het gestuurde antwoord oprecht gemeend. Of misschien weten de vrienden even niet wat zij zeggen moeten, maar hebben zij wel metéén gereageerd toen ze uw mail lazen. Ik kan zo een heel scala redenen bedenken die níéts te maken hebben met goede of minder goede vriendschap. Ik kan ook een hele reeks dingen bedenken, die u als reactie zou kúnnen -en misschien wel mógen- verwachten. Maar nogmaals: het gaat niet om de reactie op zichzelf, maar om uw verwachtingspatroon. Én om uw interpretatie van de gegeven reactie.
Schrijf uw vrienden over de gevoelde teleurstelling. Of neem enige afstand van deze vriendschap die blijkbaar niet meer is wat het geweest is. Maak uw vrienden duidelijk wat deze vriendschap voor u betekent. Of laat het na. De keuze is aan u. Maar laat uw gevoelens van teleurstelling niet de overhand krijgen in uw reactie. Want het zou zo maar kunnen zijn dat u méér kapot maakt dan uw bedoeling is! Het kan toch simpelweg zo zijn dat, voor de vrienden die een nieuw leven opbouwen in hun nieuwe woonplaats, er even andere prioriteiten zijn die niet met ú, maar met henzelf te maken hebben?
Kortom: Waar staat ú? Wat verwacht ú? Wat mag of kunt ú verwachten? Uw (vrienden)trouw is te prijzen, maar zegt niets over de ander. Meet uw omgeving niet uitsluitend met úw meetlint!
Nu nog iets over het verdriet van uitblijvende zwangerschap: dat is een groot verdriet. Het is fijn, als u uw moeiten kunt delen met familie, vrienden, bekenden. Maar verwacht niet van ieder (evenveel) medeleven. Dan komt u bedrogen uit. En raakt u vrienden kwijt!
Gebrúík dit verdriet ook niet om medeleven af te dwingen! Het 'gegeven' van kinderloosheid (tot nu toe) is iets wat u beiden raakt. Waarschijnlijk tot in het diepst van uw bestaan. U zult daar met z’n beiden -mét God- moeten zien uit te komen. Ongeacht of daar vanuit de (directe) omgeving begrip voor is!
Ik wens u alle goeds toe,
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar zolang je verwachtingen hebt en ze komen niet uit, blijf je teleurgesteld worden.
Klinkt hard, zo bedoel ik het niet.
Ken je het boekje Vriendschap in het licht van de bijbel van ds. Joppe? Die heb ik pas gelezen en is zo verrijkend... raad ik je echt aan, vooral in deze situatie.
Misschien zitten zij ook in moeilijk vaarwater, moeilijke prive-omstandigheden waar ze op dit moment niet over kunnen/willen praten, dat weet je niet.
Je mag wel voor jezelf een grens stellen en je verwachtingspatroon bijstellen.
Blijf voor hen bidden iig.
Ik wens je sterkte maar bovenal Gods hulp. Indien van jullie kant de wijsheid ontbreekt, begeer het dan van Hem Die een iegelijk mildelijk geeft en niet verwijt.
Wat je andere pijn betreft (kinderloosheid tot nu toe) dat is pijnlijk herkenbaar. Maar ook in die pijn wil Hij als een Vader voor je zijn. Het verdriet is dan niet weg maar wel te dragen omdat Hij het meedraagt.
Er wordt voor jou/jullie gebeden.
