Vraag
In 1 Koningen lezen we hoe de Heere tweemaal aan koning Salomo verscheen en hoe koning Salomo later toch verviel in polygamie en afgoderij. Het lijkt hier eigenlijk een beetje alsof Salomo van zijn geloof is afgevallen; er staat nergens dat Salomo berouw had van zijn zonden, zoals we dat zien bij koning David wanneer die in zonde is gevallen. Er staat zelfs in hoofdstuk 11 vers 6 "Alzo deed Salomo dat kwaad was in de ogen des HEEREN; en volhardde niet den HEERE te volgen, gelijk zijn vader David." Ik heb altijd geleerd en geloofd dat iemand met een waar zaligmakend geloof dat niet kan verliezen: volharding der heiligen. Maar van koning Salomo staat er, dat hij niet volhardde. In 1 Johannes 2:9 lezen we immers: "Zij zijn uit ons uitgegaan, maar zij waren uit ons niet; want indien zij uit ons geweest waren, zo zouden zij met ons gebleven zijn; maar dit is geschied, opdat zij zouden openbaar worden, dat zij niet allen uit ons zijn." Is koning Salomo van zijn geloof afgevallen? Maar wat dan van de volharding der heiligen. Heeft koning Salomo nooit een waar zaligmakend geloof gehad, maar een tijdgeloof? Maar de Heere is wel tot twee keer toe aan hem verschenen; als zelfs Salomo, die zo gezegend was en die de Heere heeft mogen zien, niet behouden is, hoe kunnen wij dan enige zekerheid van ons behoud hebben? Ik heb immers niet zo veel wijsheid van de Heere mogen ontvangen, en de Heere is ook nooit aan mij verschenen. Is Salomo dan ondanks zijn zonden behouden naar Gods uitverkiezing en genade? Maar waar zijn dan de vruchten van Salomo's geloof, hij volhardde immers niet... Ik kom er niet helemaal uit, zoals u ziet. Hoe zit het nu met het behoud van Salomo? Ik hoop dat u mij daarmee kunt helpen.
Antwoord
1. Al zit je erg met deze vraag, je zult het wat moeten loslaten. De Bijbel vindt zulke vragen over andere personen niet zo belangrijk. En daarom vind je ook weinig antwoorden op dergelijke vragen. Iemand vroeg aan Jezus: “Heere, zijn er ook weinigen, die zalig worden?” (Dus: worden er veel of weinig mensen zalig?). De Heere ging nauwelijks op deze vraag in, maar zei: “Strijd om in te gaan door de enge poort.” Pas op het laatst, gaf Hij nog een kort antwoord op de vraag: “Er zullen er komen van oosten en westen en van noorden en zuiden” (Lukas 13). Toen Petrus vroeg naar de toekomst van Johannes, zei de Heere: “Wat gaat het u aan? Volg gij Mij!” (Johannes 21:22). Het is voor ons niet belangrijk om te weten of Salomo wel of niet van zijn geloof afgevallen is. Maar laten wij zelf gewaarschuwd zijn: verlaat de eerste liefde niet, blijf in hetgeen gij hebt, wordt niet bij het ouder worden gemakzuchtig, volhard tot het einde. Zorg dat jij behouden wordt en bij het geloof blijft!
2. Toch is het moeilijk voor te stellen dat Salomo helemaal van het geloof afgevallen is, of zelfs nooit een ware gelovige is geweest. Je noemt zelf 1 Johannes 2:9. En zo zijn er meer teksten. Al lezen wij niet over Salomo’s berouw, dat wil nog niet zeggen dat het er ook niet was. Hoe reageerde hij op de bestraffing door de profeet? Wij weten het niet. Hij kan diep berouw hebben gehad. Volgens sommigen schreef hij het boek Prediker als een terugblik op zijn leven, en proef je daarin het besef dat hij op menig punt gefaald heeft. Salomo wordt in de rest van de Bijbel met ere genoemd als de bouwer van de tempel. Je leest geen verdere kritiek achteraf. De psalmen en boeken die hij schreef kunnen toch moeilijk van een man zijn die uiteindelijk een huichelaar was. Als Bijbelschrijver hoort ook hij bij de “heilige mensen van God”, die door de Heilige Geest gedreven gesproken hebben (2 Petrus 1:21). Bij alle geloofshelden in Hebreeën 11 staan verschillende mensen die grote zonden gedaan hebben ook al dienden zij de Heere. Denk alleen aan Simson die niet bij de hoeren weg kon blijven (vers 32). De schrijver noemt de naam van Salomo niet, omdat hij vooral voorbeelden uit de eerste boeken van de Bijbel noemt. Maar mijns inziens had Salomo’s naam ook in deze rij gepast.
3. Het moet ons niet ontgaan dat de HEERE in genade met Salomo omgaat. Hij krijgt niet het volle oordeel te dragen (zie 1 Koningen 11:12-13). Het zal niet tijdens zijn leven gebeuren. Waarom niet? Niet om zichzelf, maar om wille van een ander, zijn vader David. God had aan David beloofd dat zijn koninkrijk blijvend zou zijn. Hier ligt een lijn naar het Nieuwe Testament. Het evangelie wijst ons op genade die er is voor zondaren: niet om onszelf, maar ook om een Ander. Dat is Jezus Christus, de grote Zoon van David. Zo kunnen gelovigen -ondanks ernstige zonden en diep falen, die absoluut niet goed te praten zijn- toch behouden worden.
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
