Verloving verbroken

Vorig jaar (eind oktober) is mijn verloving verbroken. We hadden een relatie van drie jaar, waarvan tien maanden verloofd. Daarbij komt nog dat we bijna een huis gekocht hadden. De papieren waren er al. Eigenlijk moest alleen de handtekening nog gezet worden. Opeens was het uit en ik had het gevoel alsof de wereld onder mijn voeten vandaan werd gehaald. Hoewel we daarna nog veel gepraat hebben met elkaar, bleef hij bij zijn standpunt, al zei hij wel dat hij altijd veel van mij gehouden heeft, tot het laatste moment toe. Ik heb echt ontzettend veel van hem gehouden en kon dit ook niet begrijpen. Het was tussen ons altijd zo goed geweest. Een paar maanden later (begin januari) had hij alweer verkering met een ander. Een meisje dat hij al jaren kende. Dat deed en doet ontzettend veel pijn, zeker omdat dit voor mij de bevestiging was dat hij nooit echt van mij gehouden heeft. Ik voel me enorm misbruikt en bedrogen, want je hebt zoveel met iemand in vertrouwen gedeeld en iemand weet ook zo ontzettend veel van je. Ondanks dat ik er, dankzij datgene wat ik te horen kreeg van hem, wel achter ben dat hij absoluut niet te vertrouwen is (hij had al veel langer contact met haar), ben ik soms toch jaloers op zijn vriendin. Dat is niet goed en ik wil u vragen hoe ik hiermee om moet gaan. Ik wil afstand nemen, maar mijn liefde voor hem heeft te diep gezeten. Dat blijkt nu wel, want alles is alweer driekwart jaar geleden. Het doet me ook pijn dat ik de overal te horen kreeg dat hij beweert, dat ik eigenlijk degene ben die fout geweest is door hem te dwingen om te verloven en een huis te kopen (en dat terwijl hij al 32 is, vier jaar ouder dan ik!). Ik weet dat dit niet zo is, maar het doet pijn dat hij het uitgemaakt heeft en ik het zwarte schaap ben. Mijn zelfvertrouwen is ook minimaal geworden en ik denk niet dat ik ooit nog van iemand kan houden, omdat ik diegene niet durf te vertrouwen, mezelf beschermend om niet nog een keer zoiets vreselijks mee te moeten maken.

Wat is dit een ontzettend verdrietige ervaring voor je. Ik kan me goed voorstellen dat je daar veel verdriet van hebt. Je bereid je voor op een toekomst samen en ineens gaat alles er weer anders uitzien en moet je weer alleen verder, want zo voelt het wel. Het verdriet wat je hier over hebt, kun je nog het beste vergelijken met rouw. Het is ook goed te begrijpen dat toen hij een paar maanden later alweer een ander had, je je misbruikt en bedrogen voelde, temeer daar hij kennelijk al veel langer contact met haar had. Je hoeft je er echt niet voor te schamen dat je af en toe gevoelens van jaloezie hebt op zijn vriendin. Zij zit immers op jouw plaats, zoiets gaat je echt niet in de koude kleren zitten.

Het heeft echt wel even tijd nodig om hier weer los van te komen. Dat kan niet van het een op het andere moment, je kunt immers niet zomaar een knop omdraaien. Een dergelijk verdriet moet echt slijten. En het is al helemaal niet fair van hem dat hij jou ook nog de zwarte piet toeschuift. Als iemand daar iets over zegt tegen jou, moet je ook eerlijk zeggen hoe het wel in elkaar zit. Als hij leugens over jou verspreidt, dan hoef je dat niet over je heen te laten komen, maar mag je dat in alle eerlijkheid weerleggen. Doe dat wel op een waardige manier, want als je je emotioneel laat gaan, verzwak je daarmee je positie.

Ik hoop van harte dat wanneer je je verdriet wat hebt verwerkt, je toch weer wel open durft te staan voor een nieuwe relatie, want gelukkig zijn echt alle mannen niet zo.

Alie Hoek-van Kooten