Vergeving na echte spijt

De Heere wil alle zonden vergeven als wij nederig en van harte belijden.
Maar ik heb gelogen tegen mijn vader en moeder, mijn broer en mijn zus, ben ik er dan vanaf als ik mijn zonden opbiecht tegen God?
Dat geloof ik niet, ik zal ook om vergeving moeten vregen aan mijn naasten.
Door het stof gaan noemt men dat.
Niet ten overstaan in de gemeente, maar wel t.o.v. je naasten.

God vergeeft (bijna) onvoorwaardelijk. De enige voorwaarde is geloof. De man die door het dak was komen zakken vroeg niet eens om vergeving, hij kwam om heel wat anders. En ongevraagd zei Jezus toen, op hun geloof ziende, Uw zonden zijn u vergeven.

We doen alle dagen zonden waarvan we niet eens weten dat we ze doen. En ook die worden ons vergeven. Stel dat alleen onze zonden werden vergeven die we hardop (tegen onze naaste) zouden belijden, dan zou het nooit goed komen met ons. De vraag is dus niet of God onze zonden vergeeft, maar of wij geloven dat Hij dat doet. Als wij dat doen zal de zondeloosheid en het geloof van Jezus Christus ons worden toegerekend.

pldroos

Als ik lieg tegen mijn moeder, mijn vrouw bedrieg dan weet ik wel dat zonden bega.
Natuurlijk moet ik er dan mee naar God, maar ook naar mijn moeder en mijn vrouw.
Ik heb het niet over 'pekelzonden'.
Echte zonden.

Er is geen onderscheid tussen 'pekel' en andere zonden. De kleinste zonde is net zo erg als de grootste. Want, zegt Jacobus, als je één gebod overtreed ben je aan heel de wet schuldig geworden. Het gaat volgens hem niet om het gebod zelf, maar om Degene Die dat gebod gaf. En wie ben ik om Jacobus te betwisten?

Het op één na belangrijkste gebod is dat je je naaste lief moet hebben. Als je je naaste schade zou berokkenen door je zonden te belijden doe je dus iets niet goed. En het is dus zeker geen voorwaarde voor vergeving!

pldroos

Dus volgens jouw is verkrachting en moord net zo erg als het stelen van een rolletje drop.
En dat lees jij in Jacobus?
Dacht het niet.
Die God van jou is een andere God dan de mijne.
Die is barmhartiger en vindt dat ik mijn naaste moet liefhebben.
En dat betekent dat ik ook vergeving aan mijn naasten moet vragen, maar eerst aan God natuurlijk.
Er staat een parel in de bijbel.
Gode bevolen.

Dat lees ik niet in Jacobus dat staat er gewoon, en ik lees er niet omheen: "Want wie de gehele wet houdt, maar op een punt struikelt, is schuldig geworden aan alle geboden. Want Hij, die gezegd heeft: Gij zult niet echtbreken, heeft ook gezegd: Gij zult niet doodslaan. Indien gij nu geen echtbreuk pleegt, maar wel doodslag, zijt gij toch een overtreder van de wet geworden".

Mijn God (er is geen andere) heet JHWH, de jouwe toch ook mag ik hopen? Zijn Zoon heet overigens Jezus. En die zei: "Gij hebt gehoord, dat tot de ouden gezegd is: Gij zult niet doden; maar zo wie doodt, die zal strafbaar zijn door het gericht. Doch Ik zeg u: Zo wie te onrecht op zijn broeder toornig is, die zal strafbaar zijn door het gericht; en wie tot zijn broeder zegt: leeghoofd! die zal strafbaar zijn door den groten raad; maar wie zegt: Gij dwaas! die zal strafbaar zijn door het helse vuur".

Boos zijn op je naaste is net zo erg als hem doodslaan. Als je dan Jacobus niet wilt geloven, geloof je God Zijn eigen Zoon dan wel? En als je nou beseft dat de gedachte aan een zonde, het begeren, net zo erg is als de zonde zelf, en dat dat je allemaal om niet vergeven wordt, maakt dat God niet nóg barmhartiger?

Door je op je eigen mening, en niet op de bijbel te baseren doe je van de grootheid van God af. En hoewel ook dat, ongevraagd vergeven wordt zou ik dat toch niet willen laten gebeuren.

@polderoos

Ik wens u een goed 2012 met een diep religieus leven.

En de de God die ook een beetje in jezelf zit lijkt vaak een beetje op je.
Een streng mens ziet God ook als een strenge God, een liefdevol mens ziet God ook wel als een liefdevolle God.
Ik geloof wel in de God van de bijbel,

Maar boos zijn gaat vaak weer zo over en doodslag is niet terug te draaien.

Verde alle goeds.

En een vrolijk pasen natuurlijk!! :D