Vraag
Een aantal jaren geleden is de Heere God in mijn leven gekomen, terwijl ik naar Hem niet vroeg. Blijdschap, liefde en vrede voelde ik in mijn hart en ik voelde me zo gelukkig. Ik heb Zijn liefde geproefd, Zijn glans ervaren. Ik kan nooit meer zonder die lieve Heere God. Het laatste jaar is alles anders. Nog steeds weet ik dat God van mij afweet. Maar ik heb zo'n last gekregen van hoogmoed, bij alle goede dingen die ik doe, denk ik: God zal wel blij met mij zijn. Ik doe gelukkig nog een hoop goede dingen, ik leef netjes voor God. En ik weet diep in mijn hart heel goed dat een mens tot niets in staat is, dan alleen kwade dingen. Maar ik kan me gewoon niet heel zondig voelen. Steeds denk ik nog veel te goed van mezelf. Ik weet dat veel dingen verkeerd zijn die ik doe, maar voel geen werkelijk berouw tegenover God. Ik zou willen dat ik meer zondebesef had, dat ik me meer kon vernederen voor God. En dat ik me niet meer zo hoogmoedig voelde. Ik heb er al veel om gebeden, maar het lijkt steeds erger te worden. Ik voel me zo ontzettend verdrietig hierdoor. Het lijkt alsof ik de enige ben die dit heeft. Ik wil er zo graag van verlost worden. Wat moet ik doen? Ik kan nooit meer zonder de Heere Jezus en ik ben zo bang dat ik door dit geen kind van Hem kan zijn. Daardoor heb ik het zo vreselijk benauwd...
Antwoord
Beste vriend,
Wat er jaren geleden gebeurde was heel bijzonder. Zal het niet altijd de belijdenis zijn dat we van God gevonden zijn terwijl wij niet naar Hem vroegen. Het zou mooi zijn als je daar nog eens wat meer over kon schrijven. Maar de ervaring van Gods genade heeft altijd ook de bijkomende ervaring dat we onze zonden juist meer gaan ervaren als een last. De strijd tegen de zonden wordt dan pas reëel die er voor eigenlijk niet bestond. Dus je ervaring van hoogmoed en zondigheid is op zich geen vreemde ervaring. Hoe meer Gods genade mag worden ervaren, hoe meer wij ons juist zondig voelen en daar ook mee worstelen. Hoe dichter we bij het Licht leven, hoe meer we de donkerheid ervaren. Dat zal een levenslange ervaring blijven. Zo spreekt Paulus ook over zichzelf.
Toch schrijf je ook tegenstrijdig. Je hebt last van de "zonde van hoogmoed" en toch "ik kan me gewoon niet heel zondig voelen." Je worstelt met de hoogmoed maar "je doet toch gelukkig nog een hoop goede dingen en leef netjes voor God." Dan schrijf je weer over "ik zou willen dat ik meer zondebesef had" en later schreef je "ik voel me zo ontzettend verdrietig hierdoor." Het zal zo inderdaad wel ervaren worden. Door al die ervaringen die je beschrijft wordt een ding toch wel heel duidelijk. Als het zalig worden op jouw steunt en op jouw ervaring en goede dingen, dat zal het altijd onmogelijk blijven. We hebben in alles de Heere Jezus nodig en het is alleen door Hem dat wij verlost kunnen worden van de oude mens die strijd met de nieuwe mens.
De verlossing waar jij naar zucht en zoekt zal ervaren worden als Christus ons als zondaren thuis haalt uit deze wereld. Was dat ook niet de adventsroep van Paulus in Rom. 7? Hij verlangde immers naar het komen van de Heere Jezus om hem uiteindelijk verlossen van de 'ellendige mens.'
De strijd met de zonde de je beschrijft is herkenbaar. Het lijkt voor jezelf alsof je de enige ben die hier last van heeft. Maar dat is niet zo. Een ieder die Gods genade ervaren heeft blijft in zichzelf altijd een "arm en ellendige zondaar." De ware rijkdom is niet IN ons maar IN Christus! God in Zijn wijsheid laat ons tobben met onszelf, zodat we Hem ook altijd nodig blijven houden.
Ik wens je goede dagen in de komende weken als we denken aan de komst van de Zaligmaker in de armoede van ons leven.
Warmly,
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Om behouden/gerechtvaardigd te worden tellen de goede werken absoluut niet mee en vóór het geloof kan hij ook helemaal geen goede werken doen. Hebr.11:6.
Maar eenmaal tot geloof gekomen is het juist de bedoeling dat we goede werken doen.
Het geloof zonder de goede werken is dood staat er in Jakobus 2.
Natuurlijk is het niet goed om hoogmoedig te zijn als je iets goed hebt gedaan, maar daarom moet je niet meteen alles afdoen als zondig!
Belijdt het verkeerde wat er in je goede werken was en weet dat God dat vergeeft. 1Joh.1:9.
Het is niet zo dat een gelovige onbekwaam is tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Rom. 7-8
Hij heeft een nieuwe natuur ontvangen en de Heilige Geest woont in hem. 1 Kor.3:16.
Door de Geest kunnen zij de werkingen van het vlees doden Rom.8:13.
Door de Geest zijn gelovigen in staat het goede te doen, al is het helaas wel zo dat we allen in veel opzichten struikelen. Jak.3:2.
Vóór het geloof was het helemaal niets met de mens, maar we doen Hem te kort als we zeggen dat het daarna hetzelfde blijft want nu leeft Christus in ons.Gal.2:20.
Al zijn onze goede werken met zonde gemengd, toch zal Hij het goede belonen. 1 Kor.3:14.
En het zondige wat daarin is daar heeft Jezus voor betaald, dat is vergeven.
Ef.2:10 Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.
En God is er zeker blij mee als Zijn kinderen goede werken doen: Kol.1:10 zodat u wandelt op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behaagt, in elk goed werk vrucht draagt en groeit in de kennis van God.
We doen geen goede werken om iets te verdienen, dat heeft Jezus gedaan, maar we doen die werken uit liefde door de kracht van de Heilige Geest.
En de kroon die we ontvangen, zullen we aan Zijn voeten leggen Opb. want het was alles door Hem.
