Geen zorgen voor morgen

In Mattheus 6:26 staat dat vogels niet verzamelen in schuren. Geen zorgen voor morgen dus. Maar hoe zit dat dan met de vlaamse gaai? Die stopt in de herfst overal eikels in de grond om die in de winter op te eten!

Beste vraagsteller/vraagstelster,

Ik begrijp je vraag. Toch wil ik je op twee dingen wijzen, alvorens ik in aansluiting op de tweede opmerking  in een paar trekken de strekking van de woorden van de Heere Jezus teken.

In de eerste plaats merk je op dat in Matth. 6:26 staat dat vogels niet verzamelen in schuren en daarvan merk je vervolgens op, dat het instinctmatig gedrag van de vlaamse gaai daar niet meer in overeenstemming is. Echter staat in Matth. 6:26 niet dat de vogels niet in schuren verzamelen! Er staat: “Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien, noch maaien, noch verzamelen in de schuren, …” De Heere Jezus zegt dus, dat wij eens goed moeten letten op deze dieren, die niet die totale arbeidsgang vanaf het zaaien van het zaad tot en met het binnenbrengen van de oogst volbrengen (een taak waartoe de mens van Godswege geroepen is!) en die desondanks door Gods trouwe zorg onderhouden worden. Het gaat dus om de totale arbeidsgang en niet om een onderdeel ervan! Ik bedoel dat niet als muggenzifterij, maar dat zul je begrijpen. Het is de eenvoudige, natuurlijke uitleg van deze tekst. Als de Heere al zorgdraagt voor deze schepselen, die niet een taak tot het bebouwen en bewaren van de aarde hebben, zoals die er wel is voor de mens, hoeveel te meer zal de Heere zorgdragen voor de mens, schepsel bij uitnemendheid want naar Gods beeld en gelijkenis geschapen, hoewel tegelijkertijd onuitsprekelijk diep gevallen, voor wie die taak er wel is. De dagelijkse arbeid wordt door de Heere Jezus hier niet ter discussie gesteld.

Dat brengt mij bij het tweede. Naar mijn smaak is je conclusie: “Geen zorgen voor morgen dus”, iets te voorbarig, want is dat eigenlijk wel de strekking van de woorden van de Heere Jezus? Ik denk namelijk dat dat niet de strekking van deze woorden is. De Heere Jezus zegt in Matth. 6:25 in aansluiting op het voorgaande dat een mens geen twee heren tegelijkertijd kan dienen (“gij kunt niet God dienen en den Mammon”): “Daarom zeg Ik u: Zijt niet bezorgd voor uw leven, wat gij eten en wat gij drinken zult, noch voor uw lichaam, waarmede gij u kleden zult. Is het leven niet meer dan het voedsel, en het lichaam dan de kleding?” Het gaat daarbij niet om het onbezorgd zijn in afwijzing van het al te overbezorgd zijn of het angstig, krampachtig zorgdragen voor de dagelijkse levensbehoefte. Het gaat al helemaal niet om een afwijzen van het jagen naar luxe, immers  eten en drinken alsmede kleding vormen de basisbehoeften van een mens. Wanneer de Heere Jezus zegt, dat het leven meer is dan het voedsel en het lichaam dan de kleding, dan zegt Hij daarmee dat de waarde van het leven en het lichaam uitstijgt boven deze primaire levensbehoeften. Met andere woorden: Ons leven en ons lichaam behoeven iets wat meer is, wat belangrijker is dan de primaire levensbehoeften. Nog anders: je kunt je als mens druk maken (en terecht) om die eerste levensbehoeften en tegelijkertijd juist daardoor dat wat pas werkelijk leven is, niet vinden. Behalve het brood is er het Brood des Levens. Behalve water is er het Water des Levens. Wie daarvan eet en drinkt zal tot in der eeuwigheid niet hongeren of dorsten. Want al zouden wij alles hebben wat ons hart begeert, zodat wij aan geen ding op deze aarde gebrek lijden, behalve dan dat wij onverzoend staan tegenover de Heere? De rijke dwaas zegt bij zichzelf: “Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren; neem rust, eet, drink, zijt vrolijk” (Luc. 12:19). De Heere zegt echter iets anders: “Gij dwaas, in deze nacht zal men uw ziel van u afeisen; en hetgeen gij bereid hebt, wiens zal het zijn?” (Luc. 12:20).

Dat is het kader waarbinnen de Heere Jezus het voorbeeld van de vogels noemt. De vogels worden gevoed, hoewel zij vreemd zijn aan de menselijke inspanningen die gepaard gaan met de landarbeid. Door Wie worden zij gevoed? “Uw hemelse Vader voedt nochtans dezelve”, zegt de Heere Jezus. Vaderlijk zorg voor Zijn kinderen is dat. Vaderlijke zorg die zich uitstrekt over hen jegens wie Hij Zich als Vader gedraagt, omdat Hij hen omwille van het offer van Zijn Zoon aannam tot Zijn wettige kinderen en erfgenamen. Door hen aan te nemen tot Zijn kinderen, is Hij onlosmakelijk aan hen verbonden en zal Hij hen Zijn zorg nimmer onthouden. Zij kunnen en mogen daarvan genadig verzekerd zijn. Als deze Vader de vogels al voedt, hoeveel te meer voedt Hij dan wel niet Zijn kinderen. Bovendien kan ons zorgen ons op zichzelf helemaal niets aanbrengen zonder Gods zegen daarover. Daarom voegt de Heere Jezus eraan toe: “Wie toch kan met bezorgd te zijn één el tot zijn lengte toedoen?”, waarop Hij een tweede voorbeeld uit de natuur laat volgen (namelijk: de leliën des velds). Denk in dit verband ook eens aan Ps. 127. Daar wordt gezegd: “Zo de HEERE het huis niet bouwt, tevergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan; zo de HEERE de stad niet bewaart, tevergeefs waakt de wachter. Het is tevergeefs, dat gijlieden vroeg opstaat, laat opblijft, eet brood der smarten; het is alzo, dat Hij het Zijn beminde als in den slaap geeft” (vers 1 en 2).

Echter, als dat alles waar is, dan is het meer dan noodzaak in zulk een betrekking te komen tot de Heere Zelf. Dan bezitten wij immers alles voor dit leven en voor het toekomende leven. Daarom zegt de Heere Jezus: “Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden” (Matth. 6:33). Die noodzaak is de richting waarheen dit Schriftgedeelte wijst. Die noodzaak is tegelijkertijd de grootste rijkdom, een geborgenheid in God de Drie-enige. Die geborgenheid is gewaarborgd door Gods onveranderlijke trouw en geen macht ter wereld kan ons dat ontnemen.

Ontvang een hartelijke groet en Gode in alles bevolen,
Ds. G. J. Blankers

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.J. Blankers

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven