Dwang tot vergeving

Verschillende keren ben ik op HeartCry-conferenties geweest. Wat me opvalt, met name en vooral in de nazorg, is de dwang tot vergeving. Je moet echt nu vergeven, want anders word je een wrak, enz. Ze gebruiken vooral het boekje van Neil Anderson: Zeven stappen op weg naar bevrijding in Christus. Er staan waardevolle punten in dit boekje, echt waar. Vorige week hoorde ik echter een prachtige preek van ds. Van Campen over vergeving, n.a.v. de Heidelberger Catechismus. Dat was voor mij een ware en diepe bevrijding. De dominee haalde zo duidelijk en steeds opnieuw aan dat hij grote moeite heeft met "moeten vergeven". Het is ten alle tijde een proces en de dominee bedoelde dat niet als achterover in je stoel gaan zitten en afwachten, absoluut niet. Ik vind het verwarrend... Ik vraag me af waarom HeartCry zo'n, in mijn ogen, extreme druk legt op het direct vergeven. Er zijn zulke diep ingrijpende situaties waarin je in een weekendconferentie absoluut niet met je hart kunt vergeven... Er is vaak zoveel pijn, zo'n diepe wond. Hoe zit het eigenlijk?

Beste vraagsteller,
 
Vergeving is een diep, diep onderwerp. We kunnen hier gemakkelijk over spreken, maar de werkelijkheid hiervan beleven kan door ‘merg en been’ gaan. Toen ik je vraag las, moest ik denken aan Corrie ten Boom. Zij sprak ook over de geweldige noodzaak van vergeving, omdat het niet alleen je leven ziek kan maken, maar ook omdat het in verband staat met de vergeving van God naar ons toe. En zij kón hierover meepraten. Zij heeft in de Tweede Wereld Oorlog in kamp Ravensbrück gezeten, samen met haar zus Betsie. Haar zus heeft dit niet overleefd. Na de oorlog trok Corrie ten Boom de wereld over en getuigde van haar geloof in Jezus Christus. Tijdens één van die bijeenkomsten in Duitsland kwam er een man naar voren, waarin ze de kampbewaker uit Ravensbruck herkende. Je begrijpt het… ze stond perplex! De kampbewaker vroeg haar om vergeving, van wat hij haar aangedaan had. Wat denk je dat er toen in Corrie om ging? Ze was geweldig geschokt, maar besefte dat ze hier voor de realiteit van de vergeving stond. Nu, direct. Maar ze kon het niet. Ze heeft het in haar hart uitgeroepen tot God om hem te kunnen vergeven. En op het moment dat ze met haar verstand de daad stelde om te vergeven, kwám de vergevingsgezindheid jegens deze kampbewaker in haar hart. En dit is het geheim. Niet het móeten vergeven is het geheim, maar het wíllen vergeven, vanuit de vrijwillige gehoorzaamheid aan God, dat maakt je waarlijk vrij!

In juli 2011 heeft Stichting Heart Cry een prachtig boekje uitgegeven: "De veranderende kracht van vergeving" van Philip Nunn. In dit kleine boekje verkent de auteur het onderwerp "vergeving" vanuit Bijbels perspectief. Bovendien corrigeert hij een aantal veel voorkomende misverstanden die echte vergeving kunnen belemmeren. Hij wil niet alleen dat zijn lezers de grote vergeving van God ontvangen, maar ook dat ze van harte hen vergeven die tegen hen gezondigd hebben. Hij leidt zijn lezers zorgvuldig stap voor stap bij deze ‘ketenen van slavernij’ vandaan, zodat zij kunnen genieten van de vrijheid die Christus hen heeft geschonken. En dat is de boodschap die Heartcry uit wil dragen en gebruikt in de pastorale zorg. Er is bevrijding van ketenen van onvergevingsgezindheid! We willen de vraagsteller aanmoedigen om dit boekje aan te schaffen en al biddend te lezen. Vergeving gaat niet gedwongen, want dan kom je in nieuwe ketenen van verplichte vergevingsgezindheid. Het gaat om vrijwillige overgave aan God, zoals Corrie ten Boom het noemde. "Geef het oordeel over iemand uit handen aan God, Die rechtvaardig oordeelt."
 
Hartelijke groet,
Namens Stichting Heart Cry
Evangelist Arjan Baan

Dit artikel is beantwoord door

kand. A. C. (Arjan) Baan

• Geboortedatum:
  26-05-1973
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht
• Status:
  Inactief

5 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven