Verkering aan en uit

Ik mail jullie omdat ik echt niet meer weet wat ik moet doen. Ik ben 16 en heb al elf maanden verkering. Daarvoor heb ik ook al vier maanden met diezelfde jongen verkering gehad. Alleen, dat is toen uitgegaan. Dit is dus de tweede keer dat we verkering hebben. De eerste maanden ging het goed, maar daarna begon ik gigantisch te twijfelen over van alles en nog wat. Het zit ook een beetje in m’n aard dat ik overal diep en lang over nadenk. Maar goed, ik ging twijfelen of ik wel van hem hield, enz. Gelukkig weet ik nu heel erg zeker dat ik heel erg veel van hem hou. Toch gaat het nog steeds heel erg slecht. Hoe het komt... ik weet het allemaal niet. Het is denk ik al twintig keer, of zelfs nog meer, bijna uitgegaan omdat ik het niet meer zag zitten. Maar als het erop aankomt, wil ik toch dat het aanblijft. Ik snap ook werkelijk niets meer van mezelf. Het is zo raar, maar de ene keer dat ik hem zie ben ik helemaal stapelverliefd op hem en wil ik dat hij niet weggaat en de andere keer is hij er en dan zeg ik: nou ga maar weg, ik heb er echt geen zin in. Dan wordt hij boos dat ik zo tegen hem doe (logisch hoor) en dan zeg ik: nou dan is het maar uit, enz.

Ik heb ook al maanden dat ik me heel erg aan hem stoor, wat hij ook doet! Ook al doet hij heel lief, enzo. Dan irriteert hij me gewoon en denk ik: nee, zie je, het kan echt niet goed gaan en het is nooit goed gegaan, het moet uit. En dan zeg ik het: het is beter dat het uit is. En dan loopt hij weg (nadat we gepraat hebben) en dan zeg ik: nee, kom terug. Zo gaat het dus elke keer weer. Maar wat moet ik nou doen? Ik heb het idee dat het niet gaat werken, maar ik wil dat het wel gaat werken omdat ik hem echt niet kwijt wil en omdat ik het zo erg zou vinden als hij met een ander meisje zou zoenen, enzo. Maar ja, zo kan het toch ook niet doorgaan? Ik hoop zo erg dat jullie me kunnen helpen!

Als ik je vraag zo lees, dan lijkt het wel alsof je je alleen maar door je gevoelens van dat moment laat leiden. Als het goed voelt, dan wil je verder gaan, maar als het even tegenzit, wil je het eigenlijk meteen weer uitmaken. Bovendien lijk je me nogal onstuimig in je gevoelsleven, vandaar dat het ook zo heen en weer golft. Het lijkt me dat je hier zelf ook erg moe van wordt en je vriend al helemaal. Het lijkt wel dat wanneer je bang bent dat hij weggaat, je dan ongerust wordt en ineens beseft hoe erg het wel niet is als je hem zou moeten missen en je dus van de weeromstuit erg verliefd wordt op hem. Maar als het al te dik aan lijkt te zijn, voel je je weer beklemd en zou je het juist weer uit willen maken. Misschien heeft het ook wel te maken met het feit dat je nog erg jong bent en het toch wel heel wat is om al zo gebonden te zijn. Dacht je nou werkelijk dat wanneer je verkering hebt, je het altijd even sterk zeker weet en voelt? Natuurlijk niet. Daarnaast heeft ieder mens ook last van stemmingen. Als je wat somber bent, voel je die verliefdheid ook veel minder en als je opgewekt bent, voel je het weer meer.

Verkering hebben is niet alleen een kwestie van gevoelens, maar ook van een verstandige keuze maken. En als je tot de conclusie komt dat je bij elkaar hoort, dan maak je die keuze en dan ga je er ook voor. En natuurlijk erger je je dan ook wel eens aan elkaar, het is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn in een relatie, maar je laat je dan niet meer zo heen en weer golven op je gevoelens van dat moment, maar je gaat samen aan de relatie en de toekomst werken. Ik wens je veel succes.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven