Grenzen respecteren
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 10-08-2011| 12:00
Vraag
Wij zijn een stel van half in de dertig. Waar ik mee worstel is dat mijn lieve man graag ook orale seks wil. Ik vind dit geen probleem, maar hoe ver mag je hierin gaan? Hij respecteert mijn grenzen, maar als het aan hem ligt is niks te gek. Klopt het dat hij zover kan gaan? Dit is niet gebeurd, maar hij wil dit wel. Zoals ik al zei respecteert hij mijn terughoudendheid; hij zegt dat we geen dingen moeten doen die we samen niet willen. Maar schiet ik hierin niet tekort in zijn behoefte? Ik vind het lief dat hij mij respecteert, maar tegelijkertijd ook wel eens moeilijk voor hem. Graag een gepast antwoord.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe ver mag je gaan? Tot de grens bereikt is. Als hij jouw grenzen respecteert is het toch genoeg? Wanneer hij -op welk terrein dan ook- over jouw grenzen heen gaat dán ontstaat er een probleem. Ik zeg vaak genoeg "liefde is geven", maar liefde is niet jezelf weggeven in de zin van het overschrijden van jouw levensgrenzen! Dat voelt immers nooit goed? Je hebt een wijze man, als ik dat zo lees! Ga je niet schuldig voelen over "hem tekort doen", want zo ervaart hij blijkbaar jullie seksleven niet.
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vraagstelster, lees het boek Hooglied eens zoals het in eerste instantie bedoeld is. Daarin lees je hoe man en vrouw elkaar voortdurend vergelijken met vruchten die ze kunnen eten. Wat een mooie symboliek zit daarin. Blijkbaar 'mag' je zo vertrouwd zijn met iemand dat het proeven en eten van elkaar je (liefdes)vitaminen en mineralen oplevert. Ik zie er in ieder geval totaal geen kwaad in.
Neem wel lekker de tijd, zeker omdat je nu nog wat onwennig bent en aarzelt. Maar volgens mij komt dat bij jullie wel goed ;-).
Daar is toen ook op Refoweb een discussie over geweest. De conclusie was dat het - enige - onderzoek waarop die theorie gebaseerd was, aan alle kanten rammelde en dat de wetenschappelijke onderbouwing zo goed als ontbrak. Dat is dus een gerucht dat nog nooit bewezen is!
Dat gezegd hebbende: volgens mij is dit veel meer een persoonlijke kwestie. Met Waldboy en Gerteke ben ik het eens, maar het antwoord van mw. Rots is ook waar, vind ik.
