Vraag
Ik heb een moeilijke tijd achter de rug. Zowel in privéomstandigheden als geestelijk. Door bepaalde omstandigheden is het contact met naaste familie weinig. Daar heb ik veel verdriet van. Daardoor is ook mijn geestelijk leven anders dan voorheen. Dat vind ik heel erg. Ik ben erg moedeloos en ongelovig. Ik kan niet meer bidden tot de Heere, terwijl ik dat wel zo graag wil. Ik heb geen hoop en moed meer. Zoals dat in Psalm 27 staat. Die Psalm die zo vaak tot troost is geweest, kan mij niet meer troosten. Als ik tot de Heere wil bidden, kom ik niet ver. Ik kom ook niet meer regelmatig in de kerk. Om hier met iemand over te praten durf ik niet en zal ik ook niet doen. Het verdriet waar ik nu in zit probeer ik weg te stoppen. Probeer vrolijk over te komen. Terwijl ik vaak, als ik alleen ben, dat totaal niet ben. Zelfs de Heere heeft mij verlaten. Dat kan ik maar niet begrijpen. Ook ben ik bang dat iemand die de Heere vreest mij niet begrijpt. De aanvechtingen of het wel waar is in mijn leven, komt iedere keer weer terug. Dat is een grote zonde dat ik twijfel en niet geloof. Ik ben dan bang dat, als ik mijn twijfel uitspreek, ze mij niet begrijpen. Daardoor ben ik erg eenzaam in het geestelijk leven. De vaak zo goedbedoelde woorden kunnen mij niet helpen. De Heere alleen kan mij nog helpen. Vaak denk ik dan: "waarom Heere, waarom verlaat U mij in deze moeilijke omstandigheden?" Hoe moet ik toch verder?
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Wat een donkere omstandigheden! Je hebt betere tijden gekend. Maar door familieomstandigheden is je geestelijk leven "anders dan voorheen", zo schrijf je. Je bent moedeloos en ongelovig. Je kunt niet meer bidden. David zingt: "Zo ik niet had geloofd dat in dit leven, mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou, mijn God! Waar was mijn hoop, mijn moed gebleven?" Maar jij hebt geen hoop en moed meer. Voor de buitenwereld kun je stand ophouden. Je vrolijke masker camoufleert je treurende hart. Het tekent je eenzaamheid. Een eenzaamheid die versterkt wordt, omdat je je twijfelmoedigheden, je wanhoop, je aanvechtingen niet durft te delen met kinderen van God. Je verwacht onbegrip in plaats van begrip. "De Heere alleen kan mij nog helpen", lees ik in je vraag. Er is geen enkele verwachting meer van jezelf. Troost je, je moet het verwachten door niets van jezelf te verwachten, schreef de grote denker Blaise Pascal (1623-1662).
Ik neem je even mee naar een andere psalm van David. De dertiende. Vier bange vragen spreekt David uit. Hoelang vergeet U mij? Hoelang verbergt U Uw aangezicht voor mij? Hoelang...? Hoelang...? David –en jij!– ervaart wat de Dordtse Leerregels (5,13) verwoorden: "De aanschouwing van het aanschijn van een verzoend God is de godvruchtigen zoeter dan het leven, maar de verberging daarvan is bitterder dan de dood." Samuel Rutherford schrijft in een van zijn brieven: de stilte van mijn God is voor mijn ziel een hel. God verbergt Zich! Als dat in ons leven zo is, hebben we ons af te vragen of er een zonde in ons leven is, waarom God Zich terugtrekt (denk aan Psalm 32).
Toch kan de HEERE Zich ook verbergen in het leven van Zijn kinderen als er geen sprake is van een bepaalde zonde. Waarom toch? Niet om te plagen! God leidt Zijn kinderen wonderbaar. Iemand schreef over zo’n periode in zijn leven eens het volgende: "Ik geloof dat ik meer over God geleerd heb in de periodes van Zijn stilte dan in de periodes toen Hij Zich niet stil hield. In tijden van stilte heb ik meer geleerd over Zijn soevereiniteit, Zijn heiligheid, Zijn majesteit en ja, ook over Zijn genade. In tijden van stilte heb ik geleerd wat een wonder het is dat ik niet vernield ben."
Hoe moet je verder? Ik mag je wijzen op Gods goedertierenheid. In Psalm 13 is dat het enige houvast voor David. Hij heeft niets meer, dan Gods goedertierenheid. Zijn goede, getrouwe hart, dat waakt over Zijn kinderen. Al wanhoop je aan alles van jezelf, wanhoop niet aan Hem. Jij zit in duisternis en je hebt geen licht. Vertrouw op de naam van de HEERE en steun op je God. En put moed uit Wie God is. Een God Die Zijn Zoon uit genadige liefde overgaf aan een verloren wereld. Hij van God verlaten, opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden. Als je daar oog voor krijgt, kan het lijken alsof God je met de ene hand wegduwt, terwijl Hij je met de andere hand naar Zich toetrekt (J. Calvijn). Laat het je genoeg zijn dat jij die voor jezelf een raadsel bent door God tot in je diepste wezen gekend wordt. Voor Hem licht de nacht als de dag, de duisternis is als het licht (Ps. 139:12b).
God geve jou veel van Zijn genade en Geest om met ds. J. L. L. ten Kate (1819-1889) te zingen:
Als God, mijn God maar voor mij is,
Wie is er dan mij tegen?
Dan werken druk en droefenis
Mij nochtans tot een zegen;
Dan waakt alom een eng’lenwacht,
Dan zie ik sterren in de nacht
En bloemen op mijn wegen.
En wat er dreig’, of wie er woed’,
Mijn Herder blijft mij leiden.
Geen donker dal van tegenspoed
Kan van Zijn staf mij scheiden.
Hij blijft mij overal nabij,
Naar stille waat’ren voert Hij mij
En liefelijke weiden.
Ik heb mijn God, dat is genoeg,
Ik wens mij niets daarneven.
Veel meer dan ’t meeste, dat ik vroeg,
Is mij in Hem gegeven:
Mijn hoogste goed, mijn troost in smart,
Het enig rustpunt van mijn hart,
Mijn eeuwig licht en leven.
Ds. A. A. F. van de Weg,
Soest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A.F. van de Weg
- Geboortedatum:09-03-1984
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Beste vragensteller/ster, in 1pet.5:8-9 staat:
Wordt nuchter(!) en waakzaam(!). Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond
-ALS-
een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden.
- Wederstaat hem (!),
- vast in het geloof (!),
wetende, dat aan uw broederschap in de wereld - hetzelfde lijden - wordt toegemeten.
een tekst ter verduidelijking voor uw gemoedstoestand.
Want in alles, PROBEERT de duisternis een mens die God zoekt of raadpleegt te vertroebelen, te vereenzamen, te verdelen OPDAT je het op een gegeven moment ook niet meer weet of niet meer overziet! Zo raken mensen depressief, lamgeslagen of in hopeloze ellende.
Alsof God er niet is ....alsof je alleen lijdzaam moet ondergaan...
Maar het is als een wurggreep van een slang die een prooi probeert te verslinden. Kom er Daarom tegen in opstand. Wees goed verontwaardigd, probeer eens korte metten te maken en roep het eens gewoon uit naar Jezus Christus. Want Hij ziet je, Hij kijkt naar je....
Strek je handen uit en roept onderstaande tekst gewoon uit:
HEERE JEZUS HELP!
Ik heb u hulp zo hard nodig,
Kom met uw Heilige Geest en raak mij aan
Ik wil met U, alle angst weerstaan,
Ik wil U alleen nog maar horen spreken,
Kom met Uw waarheid, want ik wil vrij ZIJN!
Versterk mijn geloof, versterk mij met Uw intenties
Raak mij aan in mijn Hart, want ik wil uw liefde aandoen
Ik wil niet meer worstelen, ik heb genoeg van alle verdriet!
Wilt u al mijn ellende en moedeloosheid wegnemen
Wilt u mij reinigen en vullen met Uw kracht
Zing Christelijk liederen, zo Ds. ook stelt. Het is een machtig wapen tegen gedachten en strijd. Het verdrijft een negatieve atmosfeer en helemaal als het lofprijsliederen zijn.
Zet je geluid maar gewoon op 10, het dak er af, moet je maar denken, want er is geen plaats voor een negatieve en duistere atmosfeer.
Ter bemoediging 2 liedjes
(Ik aanbid U) http://www.youtube.com/watch?v=vMqqUITZrtA
(God regeert) http://www.youtube.com/watch?v=IStFN7YE9Ag&feature=related
Houdt dan aan, biddend. En leg jouw ongeloof en verdriet voor Hem neer. 'Wie Hem nederig valt te voet, zal van Hem Zijn wegen leren.
En denk niet te snel dat anderen jou niet begrijpen. Zelfs David kende deze strijd.
Heel veel sterkte!
Het lijkt alsof de Heere je verlaten heeft, maa dat is echt niet zo.......
Terwijl ik je vraag las, kwam dit lied in me op, hopelijk bemoedigd het je, om toch weer naar Hem te gaan... en hoe het ook lijkt, ik denk dat je een lieve broeder of zuster in Christus nodig hebt.... die samen met jou naar het kruis gaat.
Als de nacht, valt in je leven,
en je voelt je kil en koud.
Zou er iemand om je geven,
is er 1 die van je houdt.
En je weet niet waar je heen moet,
met je zorgen en je pijn,
weet niets beters te verzinnen,
dan hier maar alleen te zijn.
't Is de Heer van dood en leven,
die je moeilijkheden ziet.
Hij heeft alles eens gegeven,
staat je bij ook in 't verdriet
ja op Hem kun je vertrouwen, Hij blijft altijd jou nabij
't Is de Rots om op te bouwen, Hij wijkt nimmer van je zij.
Ik bid voor je.
Voetstappen in het zand
Ik droomde eens en zie ik liep
aan 't strand bij lage tij.
ik was daar niet alleen, want ook
de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door
en lieten in het zand
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek
zag, langs de hele baan
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan...
Ik zei toen: "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had;
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van mijn pad."
De Heer keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen 't moeilijk was,
toen heb Ik je gedragen."
Ik begrijp het wel!
Door enkel Genade mag ik weten geborgen te zijn in Christus.
Maar dan ook alleen enkel en alleen door Genade meis.
In mij niets goeds. zo voelt het vaak.( ik heb zelf veel mee moeten maken)
Verlizen geleden en veel meer, maar ik ga niet over mijzelf praten. maar denk niet te gauw dat iemand jou niet begrijpt hoor. ik begrijp je verwarde gevoelens heel goed. zou graag met je willen praten, je mag mij gerust mailen ejrtenbrinke@hotmail.com
Heel veel sterkte ik zal voor jou bidden, de heere zal zelf zorgen dat jou geloof niet ophoud. dat belooft Hij in Zijn Woord en dat is geheel betrouwbaar net als Hij zelf.
Beroep je maar aan Zijn voeten op Zijn belofte. en zeg maar Heere ik kan niet eens meer geloven, zoveel mee gemaakt alles wankelt op zijn fundamenten, maar U blijft toch dezelfde, U bid toch voor mij als ik het (even) niet kan? liefs en ik hoop tot mails.
