Vraag
Ik ben zelf belijdend lid van een hervormde gemeente op gereformeerde grondslag binnen de Protestantse kerk in Nederland en heb een relatie met een meisje van de Christelijke Gereformeerde Kerk, (Bewaar het Pand). Wij zijn aan het onderzoeken welke kerkelijke gemeente bij ons zou passen. Wij kunnen het beide qua gemeenteleven en prediking beter vinden vinden in de hervormde gemeente, maar vinden het erg moeilijk dat het onderdeel uitmaakt van een kerk die de gereformeerde grondslag niet onderschrijft en onbijbelse uitgangspunten heeft. Wat moet het zwaarst wegen? Onze hervormde gemeente zit aan de rechterkant van de Gereformeerde Bond en heeft een overwegend gereformeerd-bevindelijk karakter, maar toch vreet dit aan m’n geweten, omdat ik wel iemand dan meeneem naar zo'n kerk! Mijn ouders/grootouders zijn overigens ook opgegroeid in de hervormde kerk en aangesloten bij de PKN. Zij zeggen dat zij een taak en verantwoording kennen en moeten instandhouden vanwege hun afkomst in onze kerk. Ik hoop op een helder antwoord wat wij kunnen toetsen aan de Bijbel!
Antwoord
Beste vraagsteller
Je loopt met een moeilijk probleem. En ik kan je eigenlijk geen antwoord geven. Ik vind het niet gepast om als buitenstaander een mening te geven over de grondslag van de PKN. Ik zal dat dan ook niet doen.
Je vertelt iets over de worsteling in je geweten. Maar ik kan geen oordeel geven over iemands geweten. Zeker niet omdat de meningen in deze kwestie zo verdeeld liggen. Voor beide standpunten is bijbels wat te zeggen. Dus je zult dit dilemma biddend aan de Heere moeten voorleggen en vragen of Hij je de weg wil wijzen.
Met vriendelijke groet,
Ds. M. A. Kempeneers
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.A. Kempeneers
- Geboortedatum:05-11-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Katwijk aan Zee
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat je je gebonden weet aan de gereformeerde belijdenis is goed, maar dat mag je ook in de PKN! Andere belijdenissen verwoorden op een andere manier hetzelfde, soms op punten verschillend. Een belijdenis is niet zaligmakend, en zelfs niet van enig (doorslaggevend) belang! Het enige wat doorslaggevend is, is dat je je uit genade het eigendom mag weten van Jezus Christus, Wiens lijden, dood en opstanding we deze week gedenken.
Bevindelijke prediking en waar je hart verklaard wordt is geen norm.
Ons hart is nl. arglistig Jer.17:9 Arglistig is het hart, boven alles, ja, ongeneeslijk is het, wie zal het kennen?
En het bevindelijke is erg persoonlijk gebonden, iedereen is weer anders en God gaat met iedereen een andere weg. Paulus, Levi, stokbewaarder, samaritaanse vrouw, Timotheüs, Ruth, Daniël, Mozes, Elizabeth enz. Ze zullen je allemaal een ander verhaal vertellen.
Een bevindelijke preek leidt de aandacht af van Jezus naar jezelf, of je wel ervaart wat de dominee zegt terwijl God geloof vraagt.
Hij wil dat we geloven omdat Hij het zegt en niet omdat we het voelen of herkennen of de dominee het ook zo zegt of zoiets.
Als je gelooft merk je vanzelf wel wat je erbij ervaart/bevind.
En die bevinding verdiend niets en maken de feiten echt niet anders, je bent er echt niet meer of minder welkom door bij God.
En als je een kerk wilt waar je het 100% mee eens bent vind je er ws nooit één maar als de fundamentele dingen maar kloppen.
Het evangelie moet onvoorwaardelijk zijn en gebaseerd op het Woord en niet op de bevinding. Paulus zegt: Gal.1:8 Maar zelfs als wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie zouden verkondigen, anders dan wat wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt.
