Moeizame relatie met moeder

Ik ben 38 jaar, ongetrouwd en sinds 1998 een wedergeboren christen. Ik heb een zeer moeizame relatie met mijn moeder. Al meer dan twintig jaar doet zij mij veel verdriet. Ik ben emotioneel verwaarloosd. Mijn verleden heb ik nog steeds niet verwerkt. Ik bleef soms twee dagen van huis weg en had zelfmoordneigingen. Het feit dat ik als enige in mijn familie in Jezus geloof, zit mijn moeder blijkbaar dwars, omdat ik een ander levenspad bewandel. Zij wil mij zo niet aanvaarden en minacht mij. Als er onenigheid tussen ons is en wij niet met elkaar om kunnen gaan, stookt zij mijn broers en zussen tegen mij op. Van mijn depressies trok ze zich nooit iets aan. Op een dag ben ik zelfs door haar liefdeloos op straat gezet. Ik heb de keuze moeten maken om afstand van haar te nemen, haar los te laten. Ik kan de pijn en het verdriet niet meer dragen. Hoe kan ik mijn moeder eren?

Het is geen eenvoudige vraag die je me stelt. Het is een verdrietig verhaal wat je schrijft, wat moet het moeilijk voor je zijn. Heb je professionele hulp gehad bij het leren omgaan met je depressie en met de moeite die je ervaart in de relatie met je moeder? Dit zou ik je wel aanraden! Zoekt een goede hulpverlener, het liefst een christelijke.

Begrijp ik dat je belangrijkste vraag is, hoe jij je moeder kan eren? Moeilijk hé, je moeder te eren terwijl je er zoveel verdriet aan beleeft. Heb je aan de Heere God verteld hoe het is tussen je moeder en jou en hoe jij dat ervaart? En dat je niet weet hoe haar volgens het vijfde gebod te eren? Is er een gesprek mogelijk met je moeder? Eventueel met iemand erbij? Ben je aangesloten bij een kerk? Misschien dat er van daaruit iemand jou kan helpen in het voeren van een gesprek. Weet je, als de Heere alles van je weet en je vraagt Zijn hulp en het verbetert niet dan, zou je "een soort van" moeten leren berusten in het feit dat het zo moeilijk is tussen je moeder en jou. De Heere ziet jouw hart aan. Toen David de tempel wilde bouwen, mocht hij dat niet doen, maar de Heere zei wel; het is goed dat het in je hart geweest is!

Soms wordt het niet beter, ook al doe je nog zo je best. Soms kom ikzelf ook niet verder dan: we moeten ons realiseren dat we buiten het paradijs leven, na Genesis 3. Blijft wel dat je voor je moeder moet bidden! Volhard in het gebed en dan misschien niet of het goed mag komen maar wel om de bekering van je moeder, dan komt het mogelijk toch goed.

Misschien helpt het als je wat meer afstand neemt zonder het contact helemaal te verbreken.

Heb je naast je familie goede contacten met vrienden/vriendinnen? Heb je een werkkring en weet bijvoorbeeld een van je collega’s hoe de relatie met je moeder is? Probeer je blik te verruimen en je moeite met andere mensen te delen. Het gevaar bestaat dat dit je zo in beslag neemt dat je nog eenzamer wordt. Het feit dat je je moeder, terwijl zij nog in leven, zo moet missen zorg misschien al dat je je eenzaam voelt.  En als je geen hulp hebt raad ik je zeker aan die wel te zoeken. Sterkte toegewenst!

Met vriendelijke groet,
Ria van der Leer

Dit artikel is beantwoord door

Eleos

• Kerkelijke gezindte:
  Divers
• Woon/standplaats:
  Nieuwegein
• Status:
  Actief

112 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven