Haat het kwaad

Aan ds. Breure. Ik las uw antwoord op de vraag over onze wil. Ook luisterde ik gisteravond via internet naar een preek van u met het thema "Haat het kwaad" n.a.v. Efeze 4: 17-24. Geen gehoor geven is altijd ongehoorzaamheid, schrijft u. Wat doet die oproep, dat bevel met ons? Leggen we het naast ons neer, of schuiven we het voor ons uit? Kunnen we ermee blijven leven dat we tegen God in gaan en elke oproep naast ons neer leggen en vijand van God zijn? Of geven we er gehoor aan door te komen tot Christus, schuld te belijden en begeren te gaan strijden tegen de zonde? Ik voel me daarin vaak dubbel. Ik kan soms niet anders dan naar het moeras/drijfzand van de zonde teruglopen, dan zou ik uit m'n lichaam moeten stappen, maar dat kan niet. Een zak chips koop ik niet, omdat ik weet dat die in één of twee avonden leeg is. M'n lichaam kan ik niet ontwijken. Als ik druk bezig ben met andere dingen heb ik er geen last van, maar als ik tot rust kom, naar bed ga, gebeurt het toch weer. Aan de ene kant wil ik het niet doen, aan de andere kant toch weer wel. Haat ik dan wel het kwaad? Soms ging ik het onder het bidden toch weer doen. Met m'n vragen kon ik bij m'n ouders niet terecht, ook al heb ik dat wel geprobeerd; ze hadden zelf een slecht huwelijk. En aan anderen durf ik m'n vragen ook niet meer te stellen. Ik vraag me vaak af: Wat is bekering? Hoe weet je dat je zonden vergeven zijn? Is dat iets wat je voelt? Hoe/wat ervaar je dan?

Graag wil ik proberen enkele gedachten over de vragen weer te geven. Omdat er hele strijd en nood in te proeven is hoop ik dat ik het op een juiste wijze zal mogen doen.

Ik begin achteraan, over vergeving der zonden. Die is er in Christus Jezus. De Heere wil ons door Zijn wet overtuigen van onze verlorenheid en machteloosheid. Zodat we nergens rust kunnen vinden dan alleen in Christus. Omdat de vloek van God nergens te ontlopen is en nergens mee af te wenden is en omdat alleen Christus door Zijn geest kan leren de zonden te haten. Daarbij is het goed om op te merken dat het dan kan beginnen bij één zonde, die ons het meest parten speelt, maar dat dan van lieverlee steeds meer zonden aan het licht komen en we ook begeren dat God ons aan alle zonden ontdekt.

Vergeving ontvangt ieder die zijn zonden belijdt aan de voet van het kruis. Zie Psalm 32  ..."gij naamt die gunstig weg." Dat mag ik geloven omdat de Heere dat belooft in Zijn Woord. Allereerst is vergeving iets wat geloofd mag worden op grond van het Woord. Dan zal de Heere op dat geloof (niet ervoor gewoonlijk) er ook gevoel van geven op Zijn tijd. Gevoel van vrede met Hem, vreugde. Maar dat is vrucht van het geloof.
 
Bekering begint daar waar ik met mijn zonden aan Jezus’ voeten kom. En er komt een wederliefde tot Hem en verlangen Hem geen pijn en verdriet meer te doen. Verlangen naar de heiligheid, maar de geneigdheid tot zonde blijft. Dat geeft strijd. De kracht in die strijd is wederliefde. Dicht bij Christus: schuld belijdend, vergeving gelovend, Zijn lijden overdenkend dat geeft kracht. Maar: satan weet dat ook dus juist dan kan hij proberen je toch tot zonde te verleiden.

Waarom laat God dat dan toe kun je je afvragen. In elk geval is het Zijn bedoeling dat je toch volhardt in de strijd, in het gebruik van de middelen en verkeren aan de voet van het kruis. Op Zijn tijd zal Hij uitkomst geven en zondige gewoonten helpen overwinnen (al kan het wel je zwakke plek blijven waar je in terugvalt). Maar als Hij beproeft doordat Hij niet helpt en geen kracht geeft dan is dat om je temeer te laten bidden en volharden daarin (vgl. Kananese vrouw).
 
Dat neemt niet weg dat we ook geroepen zijn om praktisch met verstand en beleid met dingen om te gaan. Als het, als ik goed begrijp, om eetbuien gaat is het inderdaad verstandig om te zorgen dat het niet in huis is bijvoorbeeld. Het kan ook nodig zijn om hulp bij anderen te zoeken, bijvoorbeeld een huisarts, die misschien kan doorverwijzen naar anderen die juist op dit gebied ervaring en kennis hebben. Dat is een hele stap, maar kan wel de weg zijn als het anders niet lukt! Het zou kunnen zijn, ik zeg niet “het is bij jouw zo dat”, maar het zou kunnen zijn dat er factoren meespelen en onder liggen die op psychisch vlak liggen, zelfbeeld, emoties, beschadigingen, angst voor afwijzing o.i.d. (als je wat googelt met "vreetbuien hulp christelijk" vind je namen en instanties. Ik vond bijvoorbeeld  onder andere "De Brug Midden Nederland".

Wat bekering precies is heb ik hierboven al in door laten klinken. Komen aan Jezus’ voeten als goddeloze en verlorene. Geraakt, gewond door een pijl van Gods wet/oproep terechtkomen bij Christus. Dat geeft leven dat een strijd is tussen vlees en Geest (oude mens en nieuwe mens). Leven waarin het gaat om God niet meer te bedroeven en Hem te mogen eren. En weer: hoe dichter bij christus, hoe duidelijker dat zal zijn. Maar ook leven dat de eindoverwinning in het vooruitzicht heeft.

Afgelopen zondag heb ik in Waarder tweemaal over bekering gepreekt. Nav Mattheus 4:17 en zondag 33 Heid. Cat. Beide preken staan op de website van www.hervormdwaarder.nl  Zowel de luisterversie als de tekstversie staat erop.

Ik wens met name de vraagsteller (en ieder die dit leest) Gods zegen toe. Bij Hem is uitkomst ook in deze strijd!

Ds. D. Breure

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. Breure

• Geboortedatum:
  30-08-1962
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Kockengen
• Status:
  Actief

57 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven