Soort robot

God wilde de mens niet als een soort robot laten functioneren, daarom heeft Hij de mens de mogelijkheid gegeven om keuzes te maken. Die heeft de mens helaas niet goed gebruikt. Maar als een mens gered is en eenmaal bij God in de hemel is, kan hij ook niet meer zondigen. Is hij dan niet een soort robot?

Terecht stel je dat God de mens niet heeft geschapen noch bedoeld om te leven als robot of marionet. Wij hadden (in Adam) in de rechte staat de mogelijkheid om God willens en wetens te gehoorzamen. Tegelijk hadden we de keuzevrijheid en het vermogen om ons tegen God te keren. Het proefgebod (niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad) laat zien dat wij geen robots waren. Pas wanneer de slang tussen beiden komt, en twijfel, of sterker nog: wantrouwen gaat zaaien tegenover (de eerlijkheid en bedoeling van) de Heere God, dán pas appelleert hij aan gevoelens die onze keuzevrijheid de verkeerde kant op trekken. Met alle gevolgen van dien.

Het feit dat je iets wel of niet doet, hebt of bent, bepaalt niet mijn keuzevrijheid. Wat ik doe (of wat ik heb, of wat er van mij gezegd wordt) bepaalt niet wat ik ben, maar wat ik ben bepaalt wat ik doe. Het feit dat God uiteindelijk mij het vermogen om te zondigen ontneemt, is geen beknelling (beperking) maar ongekende bevrijding. Nooit meer slaaf van mijn bewuste en onbewuste dadelijke zonden. Nooit meer slaaf van mijn angst en onvermogen (!) om bij tijden te willen en te kunnen zondigen.

Het vraagt weliswaar verlichting met de Heilige Geest om te zien, wat echte vrijheid is. Vooral de vrijheid van de rechte staat voor God: geschapen te zijn door de goede wil en gemeende liefde van God de Vader; verzoend te zijn in het kostbaar bloed van onze Heiland Jezus Christus; en vernieuwd te zijn naar Gods beeld in alle volmaaktheid, zonder vlek of rimpel, door de Heilige Geest. En dat is overigens geen zaak alleen van ‘straks’ in de hemel. “Nabij u is het woord, in uw mond en in uw hart…”

Voor liefhebbers van een dogmatische kanttekening hierbij, noodzakelijkerwijs in het Latijn. Let daarbij steeds op de verschuiving van het woordje non (= niet). (Waarbij posse = kunnen; peccare = zondigen.)

In de rechte staat van de schepping had de mens (Adam) het vermogen om niet-te-zondigen: 1. posse non peccare = in staat om "niet-te-zondigen."

In de gevallen staat (na Genesis 3) is de mens dit vermogen om niet-te-zondigen kwijt geraakt: 2. non posse non peccare = niet meer in staat om "niet-te-zondigen" (kortom: alleen nog in staat om wel te zondigen).

In de verheerlijkte staat (volmaking) kan de mens gewoonweg niet meer zondigen: 3. non posse peccare = niet meer in staat om "te zondigen"

Ik kan er nu al naar uitzien…

Ds. M. F. van Binnendijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.F. van Binnendijk

• Geboortedatum:
  30-11-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Stadskanaal
• Status:
  Actief

170 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven