Vraag
Ik heb sinds zeven maanden een geweldige vriend. Deze jongen sluit in zoveel dingen goed aan bij mij. We kunnen samen gek doen, enorm lachen, maar ook huilen en serieus zijn. Hij heeft ook een grote rol gespeeld in mijn geestelijke groei. Samen kunnen we bidden en zitten we op één lijn. Er is alleen één probleem. Hij is redelijk nuchter in veel zaken en ik ben juist heel gevoelig. Hij begrijpt vaak bepaalde reacties van mij niet, of kan niet meekomen in mijn gevoelens. Hierdoor ontstaan soms ruzies en situaties waarin ik mij onbegrepen voel. Verder heb ik gemerkt beschadigd te zijn door een eerdere relatie. Daardoor ben ik snel geneigd te gaan twijfelen, terwijl dit volstrekt onnodig is. Ik leg te gemakkelijk verschillende linkjes, waardoor een onterecht gevoel ontstaat. Momenteel hebben we een poosje rust om eens goed na te denken over onze situatie. Ik kan niet geloven dat God twee mensen samenbrengt (want dat geloven we) en deze vervolgens ook weer van elkaar gaat scheiden. Wat adviseert u ons? Zijn we dan misschien toch te verschillend, of moeten we beiden leren elkaar te respecteren en proberen elkaar tegemoet te komen? Maar wat als de rek er gewoon uit is?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Mannen reageren anders dan vrouwen. Dan is een bekend verschijnsel. Mijn advies is dan ook: lees tijdens deze rustpauze eens iets over de verschillen die er zijn, over de liefde in het algemeen, over het samen werken aan een relatie. Ik ga geen titels noemen: zoek maar eens in de bibliotheek of op internet wat bij je past (meer of minder wetenschappelijk dan wel populair geschreven, vanuit een bepaald geloofsstandpunt).
Verder: je kent jezelf aardig goed, geloof ik. Dan weet je vast ook wel hoe je jezelf dient “aan te pakken” bij onterechte gevoelens!
Sterkte en groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit is zo'n herkenbaar verhaal voor mij, dat ik echt even wil reageren :)
Het had mijn vraag kunnen zijn zo'n 2 jaar terug. Inderdaad, op bijna alle gebieden het geweldig met elkaar hebben. Alleen hij heel nuchter en jij zo gevoelig, zo gevoelig dat je jezelf "gek kan denken".
Volgens mij ligt de "oplossing" hierin: zie het niet als iets negatiefs dat je zo verschillend ben, maar als iets positiefs. Klinkt eenvoudig, maar zie het als een uitdaging. Je houdt van elkaar zoals die ander is, toch? Heerlijk, zo nuchter als hij de dingen kan zien. En voor hem: een aanvulling dat jij gevoeliger bent.
Heel veel praten met elkaar. En dan niet in de vorm: ja, maar ik...! Maar beiden aan elkaar vragen: hoe ervaar/voel jij dat dan? Dat voorkomt ruzie! En geeft openheid, wederzijds respect, je veilig voelen bij elkaar. Dàt zijn wel echt wezenlijke dingen die aanwezig moeten zijn. Aspecten die je je nu misschien, in deze tijd van rust, moet afvragen: hebben we (genoeg) geduld/respect met elkaar?
En die verschillende linkjes met elkaar leggen, dat heb ik ook veel te vaak gedaan. Gelijk vertellen aan hem hoor, hopenlijk vind hij het niet erg. En net wat Marijke Rots zegt "pak je zelf dan ook aan", laat je niet gek denken, maar vraag de bevestiging die je nodig hebt van je vriend en laat je overtuigen!!
Inmiddels hebben wij 3,5 jaar een relatie waarvan 1,5 jaar getrouwd en zijn heel gelukkig. Ik wens het jullie ook toe. Veel geluk, veel geduld, veel liefde.. en vergeet niet te genieten van alle mooie momenten.
Ik wens je toe, dat jullie relatie weer goed komt, en je er over een aantal jaar ook zo tegen aan kan kijken.
Misschien ligt de oplossing wel allermeest hierin: wat me opvalt aan je vraag is: 'Hij (..) kan niet meekomen in mijn gevoelens (...) waarin ik me onbegrepen voel etc.
Je bent veel bezig met wat jij voelt. Te veel. Misschien is de grootste les voor een goede verkering, huwelijk wel de les van zelfverloochening. Zodra het je enig verlangen wordt niet je eigen geluk te zoeken, maar dat van je vriend, zul je loskomen uit je kramp van je eigen gevoelens. Misschien voelt je vriend zich ook wel heel onbegrepen door jou soms! En paradoxaal genoeg zul je zelf veel meer liefde terug ontvangen als je niet meer gericht bent op je eigen 'goed voelen', maar op het welbevinden van je vriend.
Inderdaad, een hele moeilijke les. Een les die je alleen van God door genade kan leren. Een les die je kunt leren aan de voeten van het kruis, aan de voeten van Christus Die Zichzelf verloochende tot in de dood. De Heere Jezus zegt zelfs tegen Zijn discipelen dat Hij zeer begeerde het Pascha te eten met Zijn discipelen, terwijl Hij al wist hoe ze Hem zouden verloochenen en alleen laten... Dát is liefde.... Laten we Hem om genade bidden deze les te leren!
Sterkte!
En nu is er slechts een probleem. Zou je dan willen dat er geen problemen zouden zijn tussen
vriend en vriendin?
Ja, dat zou je wel willen maar zo zit de wereld niet in elkaar. Kom van de roze wolk af.
Leg al die positieve zaken aan de ene kant van de balans en het probleem aan de andere kant van de balans. Kijk dan maar eens naar welke kant die balans uitslaat.
Ik denk dat er velen zouden zijn die met je zouden willen ruilen.
