Vrouwenbroek (on)belangrijk

De vraag waarom een vrouw geen broek aan mag is bekend. Maar het antwoord is er nog steeds niet. Ds. Van Vlastuin heeft er wel eens iets over geschreven -een goede traditie- en de rubriek in Terdege van Ds. Kater was verhelderend. Om kort te zijn, wij wonen in een klein dorp waar dit onderwerp ongeveer het eerste en grootste gebod (of liever verbod) lijkt te zijn. Als dit onderwerp niet zo belangrijk is, zoals predikanten vaak zeggen, waarom bemoeien al die dominees zich daar dan toch mee?

Waarom bemoeien predikanten zich met de vraag of een vrouw een broek aan mag of niet?

In de eerste plaats omdat er vragen over komen. Of je het nu belangrijk vindt of niet, dan moet je wel een antwoord geven. In dat antwoord kun je zeggen hoe belangrijk je de kwestie wel of niet vindt. In mijn geval: In het antwoord zeg ik dat ik het zie als een
waardevolle traditie.

In de tweede plaats bemoeien predikanten zich met deze vraag opdat men de vraag zelf in het juiste licht zal plaatsen. Noch het afschaffen van tradities noch het vasthouden aan tradities is een kenmerk van het ware geloof. Zo is deze kwestie een invalshoek om een onderscheid tussen hoofd- en bijzaken aan te brengen.

In derde plaats kan de achtergrond van deze vraag zijn dat de vraagsteller oprecht vraagt welke kleding nu het meest tot eer van de Heere is. Dat is toch geen onzin? Als ons geweten een teer geweten is, gaan we immers in de kleinste dingen vragen: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal? Het is dan wel erg goedkoop om als antwoord te geven dat de zaak te onbelangrijk is om erover na te denken. Ik meen dat Paulus de gemeenteleden ook niet heeft afgescheept als het ging om de vragen van het wel of niet eten van vlees.

In de vierde plaats kan een reden voor predikanten zijn om zich hierover te buigen, dat men inhoudelijk over het thema een uitgesproken mening heeft. Stel dat het geweten van een predikant zegt dat het dragen van een broek voor Gods aangezicht niet verantwoord is, dan zal hij er toch behoefte aan hebben dit toe te lichten.

Ten vijfde moeten er nu eenmaal besluiten worden genomen over de orde die je wilt in een gezin en in een gemeente. Ook als vader en moeder in het gezin, als ambtsdragers in een gemeente heb je keuzes te maken over niet-wezenlijke dingen. Wat is de orde die we handhaven? Welke normen stellen we voor de concrete gang van zaken? Kan een vrouw met een broek aan het avondmaal komen? Waarom wel? Waarom niet?

Dit antwoord is een wat formeel antwoord op een wat formele vraag. Ik denk echter dat er meer aan de hand is. Achter jouw vraag proef ik een andere. Kan het ook zijn dat er zo veel aandacht is voor de levensstijl dat de vraag naar de persoonlijke verzoening met God daardoor op de achtergrond verdwijnt? Dat kan inderdaad! Dan zijn we als de farizeeën. Zij waren ook alleen maar bezig met de regels en de consequenties daarvan zonder dat zij de vraag naar het hart stelden. Zij meenden door het gehoorzamen aan de regels voor God aangenaam waren, zonder dat zij hadden ontdekt dat zij van binnen vol van dorre doodsbeenderen waren. Dat is een grote verleiding.

De duivel vindt het ook niet erg als we deze diepste nood van ons leven voorbij gaan. Integendeel, het is een van zijn vele listen. Hij is erg listig. Hij kan ons door de regels van de diepste levensvraag afhouden. Hij kan ons ook oppervlakkige troost bieden. Hij kan je ook een Christus verkondigen die heel ruim klinkt, die ruimte geeft aan het vlees, maar een Christus Die je hart niet van binnenuit vernieuwt. Of je nu ter rechterzijde of ter linkerzijde afwijkt, is de boze om het even. Of je nu uit reactie op de ene ontsporing vervalt in de andere, maar hem weinig uit. Als je dan bedenkt dat je zelf net zo blind bent voor je eigen eenzijdigheden en dwalingen als een ander voor de zijne, wordt het wel heel spannend nietwaar? Dan mag het jouw en mijn vurige bede wel zijn: Leid mij niet in verzoeking? Zodat we geen stap zonder Jezus kunnen zetten en Hem in de kleinste dingen nodig hebben en waakzaam zijn tegen alles wat de tere verhouding met Hem zou kunnen verstoren. Zo'n leven wens ik je toe. Dan heb je een nauw leven en een ruim hart. Dan heb je zelfs liefde voor farizeeën. En je acht ze uitnemender dan jezelf. Wat een geheim he?

Ds. W. van Vlastuin.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Vlastuin

• Geboortedatum:
  06-03-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Wezep
• Status:
  Inactief

78 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven