Problemen met collega's

Ik heb vaak problemen met mijzelf. Het liefst praat ik er niet over, maar toch wil ik nu een vraag stellen. Ik denk heel vaak dat mensen over mij praten. Ik ben vroeger veel gepest, maar heb hier nooit over kunnen praten met iemand. Wel leidde dit tot woedeuitbarstingen als ik tot rust kwam. Nu hadden wij afgelopen week een personeelsuitje met partners. Mijn vriend ging buiten roken met een groepje. Daar hebben ze hem erg onder vuur genomen door vragen te stellen of wij gemeenschap hebben voor het huwelijk, enzovoorts. Mijn vriend had hier niets over verteld aan mij, maar een dag later hoorde ik in de pauze van een ander dat dit voorgevallen was. Ik schrok daarvan en heb meteen via msn een bericht gestuurd naar degene die ook wat gezegd had, met de vraag of zij niet wist wat er gezegd was. Zij kwam gelijk in verdediging. Ze had niets gezegd, ik verdacht altijd haar en gaf haar overal de schuld van. Zij heeft dit meteen weer gemeld aan degene die het in de pauze verteld had. Die heeft mij na werktijd woest aangesproken, gaf aan dat hij mij helemaal zat was, dat ik altijd loog en dat hij smsjes had gelezen die God mij nooit zou vergeven. Volgens hem mochten we geen televisie kijken, maar hielden we ons wel bezig met van alles en nog wat. Ook zou ik altijd heel nieuwsgierig en haantje de voorste zijn. Huilend ben ik naar huis gereden en heb op het moment niemand om erover te praten. Ligt het allemaal aan mij?!

Beste vragenstelster,

Er zijn een paar dingen in je 'vraag' die aan de orde komen. In de eerste plaats het pesten van vroeger. Dat is iets dat heel diep ingrijpt en dat je niet gemakkelijk een plaats kunt geven. Dat pesten geeft je een vreselijk gevoel, maar zeker ook de vraag waarom ze jou moeten hebben. Het lijkt me in ieder geval verstandig dat je dit verwerkt. Vaak lukt dat niet alleen en is er professionele hulp nodig om het een plaats te geven. Soms kan het ook (het ligt er aan hoe diep het bij je zit) door er met iemand (een aantal keren) over te praten. Pesten heeft heel vaak te maken met onze eigen onzekerheid. Van binnen stik onzeker, maar naar buiten toe valt dat niet zo op. Je houdt (onbewust) de schijn op dat je zeker bent van jezelf. Op één of andere manier wordt er door anderen vaak op (een nare manier) gereageerd.

Ik weet natuurlijk niet hoe dit bij jou zit. Dat kun jij zelf beoordelen. Je doet in ieder geval niet alles verkeerd, maar je ervaart dat je in een zondige bedeling woont en dat het leven op aarde soms heel zwaar kan zijn. Bedenk dan ook dat er Één is, Die ons is voor gegaan en Die Zelf het zwaarste deel van ons kruis gedragen heeft, Die geleden heeft en voor de overtreders gebeden heeft. En Hij wilde deze smarten dragen om ons ervan te verlossen.

In de tweede plaats schrijf je over je ervaringen van kortgeleden. Of het allemaal aan jou ligt? Lijkt me van niet, maar er zijn wel dingen die je oproept.
Hoe weet je dat ze je vriend 'erg' onder vuur genomen hebben? Je collega wilde natuurlijk zien hoe jij er op reageerde en heeft het kennelijk aardig aangedikt. Het is een goede spreker die een zwijger overtreft. De Heere Jezus zou gezwegen hebben. Je hebt met je bericht via msn niets gewonnen, integendeel. Maar je hebt wel gereageerd zoals de anderen het misschien wel gehoopt hadden. Het zijn vreemde, zondige processen, maar vaak gaat het wel zo. Op één of andere manier is de duivel er altijd op uit om tweedracht te zaaien en onenigheid te stimuleren. Houd daar rekening mee en de beste manier om dat te doen is te bedenken wat de Heere Jezus zou hebben gedaan en hoe Hij zou hebben gereageerd.

Kijk, aan het gedrag van je collega's kun je niets veranderen, dus daar kan ik je geen adviezen voor geven, maar wel aan je eigen opstelling. Zoals je het beschrijft, reageer je erg van onderuit en schiet je meteen in de verdediging. Anderen hebben daar kennelijk plezier in en als je dat weet, kun je er rekening mee houden. Laat dingen die je hoort eerst eens rustig bezinken, leg ze in het gebed voor, slaap er eens een nachtje over en je zult merken dat alles in een ander licht komt te staan en dat je adrenaline al weer aardig gezakt is. Het kan je vaak helpen door te bedenken: waar gaat het eigenlijk over? En: wat wil ik er mee bereiken?

Tenslotte schrijf je dat je niemand had om er over te praten. Ook je vriend niet? Zo iets zou ik wel met hem bespreken. Ik hoop dat je wat met mijn adviezen kunt en dat je je er in herkent. Van harte Gods Zegen gewenst.

Vriendelijke groeten,
J. M. Strijbis

Dit artikel is beantwoord door

J.M. Strijbis

• Geboortedatum:
  16-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

163 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven