Vraag
Ik zit met een groot probleem. Rond mijn veertiende jaar (ik ben nu 25) kreeg ik gevoelens voor een vrouw. Dit werd, denk ik, mede veroorzaakt doordat ik thuis weinig liefde ontving en die vrouw wel aandacht aan mij gaf. Vanaf dat moment heb ik steeds periodes dat ik gevoelens ervaar voor een vrouw. Ik kan hier gewoonweg niet mee omgaan! Ik heb verschillende relaties met een man gehad, maar kon ze niet volhouden, omdat ik geen echte gevoelens voor die mannen had. Ik dacht: het gevoel komt vanzelf wel, maar het bleef bij vriendschappelijke gevoelens. Mijn leven voelt aan als een puinhoop. Ik kan mijn geaardheid niet accepteren, want het komt niet overeen met mijn geloof. Er zijn periodes dat het redelijk met me gaat, maar zodra ik weer gevoelens krijg voor een vrouw is het weer een puinhoop; mijn geloof komt weer op een laag pitje te staan en ik voel me erg beroerd. Ik zit erover te denken om de stap naar de hulpverlening te nemen, maar ik vind dit toch wel een hele moeilijke stap. En wat zou ik hier mee oplossen? Het probleem zal altijd blijven bestaan, hoewel ik weet dat ik zo niet door kan gaan. Naast het feit dat dit natuurlijk een gevoelig onderwerp is, heb ik ook nog een erg gesloten karakter, dus eigenlijk zie ik de stap naar de professionele hulpverlening niet zitten. Ik heb het er erg moeilijk mee, maar wil dit toch op de één of andere manier uiten, vandaar dat ik jullie een mail stuur.
Antwoord
Lieve jonge vrouw,
Heel fijn, dat je deze vraag per email aan Refoweb gestuurd hebt! Uit je brief krijg ik heel sterk het gevoel dat je nog nooit met iemand over je gevoelens voor een andere vrouw gesproken heb. Je schrijft er namelijk niet over, maar je geeft ook duidelijk aan een erg gesloten karakter te hebben. Dat noem je ook als belangrijkste reden waarom je tot nu toe afgezien heb om naar een hulpverlener te gaan. Toch juist dat laatste maakt het wel heel urgent om zó beslist niet langer door te gaan. Vanwege je erg gesloten karakter is het belangrijk dat je hier niet alleen mee blijft tobben. Ik hoop ook echt dat deze mail aan Refoweb de eerste stap zal zijn van een aantal stappen om met je probleem aan de slag te gaan.
Je aarzeling is mede ingegeven door het feit dat je denkt dat er toch geen verandering in je gevoelens komen als je hulp zoekt. Daar ben ik het niet mee eens! Het is waar dat slechts een klein deel van de (jonge) mensen met homofiele gevoelens deze gevoelens door therapie zien verbleken en zich uiteindelijk naar het andere geslacht kunnen uitstrekken. Veel belangrijker is dat je door de begeleiding jouw lesbische gevoelens een plek in je leven weet te geven, waardoor ze je leven niet meer verder beheersen. Dit is echt een zoektocht en een lange weg ‘door de woestijn’, die je alleen met Gods hulp en genade kunt gaan, in diepe afhankelijkheid van Hem. Ik kan me heel goed voorstellen dat je een grote spanning voelt tussen je homoseksuele/lesbische gevoelens aan de ene kant en geloof in God aan de andere kant. Het kan je innerlijk zelfs helemaal verscheuren. Dat blijkt ook wel uit je verhaal, maar laten we niet vergeten voor de Heere God zijn geen problemen te groot. Als je aan Zijn genade blijft vastklampen, dan zal Hij je niet loslaten. Ik mag het zelfs anders zeggen: in je worsteling mag je juist ervaren dat het de Heere Zelf is, die jou vasthoudt. Jou dicht bij Zijn barmhartige Vaderhart houdt. De hele Schrift getuigt juist van Zijn opzoekende liefde en genade. Met name de Evangeliën waar het gaat over de rondwandeling van de Heere Jezus op deze aarde en Zijn ontmoetingen met mensen in de gebrokenheid van hun bestaan leggen daar een machtig getuigenis van af!
Welke christelijke hulporganisatie het beste bij jou past hangt helemaal van je achtergrond en je exacte situatie af. In dat verband wil ik graag de namen van Eleos, De Driehoek en Different noemen. Via de link naar hun websites kun je daar via internet de nodige informatie vinden. Bovendien als je bij een organisatie jouw hulpvraag neerlegt, vindt er toch altijd eerst een intakegesprek plaats. Dit om te kijken of hun begeleiding aansluit bij jouw hulpvraag. En je hoeft je daar echt niet te schamen om je verhaal te doen. De mensen daar horen dagelijks dit soort levensgeschiedenissen. Het is nu eenmaal hun werk om medechristenen te helpen bij hun lesbische/homoseksuele gevoelens.
Ik wens je heel veel sterkte bij je zoektocht en boven alles de genade en zegen van de Heere Jezus voor het verdere van je levensweg!
Met een hartelijke broedergroet,
Ds. J. Noordam, Drachten.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Noordam
- Geboortedatum:11-09-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:-
- Status:Inactief
