Vraag
Wij hebben een gezin van zes kinderen; jongste 1 oudste 20. Zolang we getrouwd zijn heb ik altijd voor iedereen klaar gestaan. Met een zwakke gezondheid is dat echt een dagtaak, vooral omdat mijn man veel weg is; kerkeraad, schoolbestuur, enz. Kortom, weinig thuis zodat alles op mij neerkomt. Nu krijg ik de laatste tijd regelmatig de opmerking dat ik niet genoeg tijd aan mijn man besteed. Als hij laat thuis komt, alle kinderen zijn overhoord, de kleintjes naar bed, de grote bijna, ben ik echt helemaal op en is er geen energie meer om uitgebreid samen iets op te bouwen. Hoe lossen we dit op, zodat mijn man ziet wat een vrouw allemaal doet per dag en hoe kan ik hem tevreden stellen? Nu is zijn reactie: Waar kan jij nou moe van zijn? Je doet de hele dag niks en ik werk hard op mijn werk...
Antwoord
Ja, een heel erg moeilijke vraag in zekere zin, waar ik even mee rondgelopen heb.
Want eigenlijk heb ik hier maar één ding op te zeggen: laat deze man eens een week lang al dat werk alleen doen wat deze vrouw en moeder allemaal doet! Dan zal hij weten wat hij nu zo maar tegen zijn vrouw zegt. Maar dit verhaal lezend krijg ik niet het beeld van een man, die hiertoe bereid zou zijn, vrees ik. Een andere tip zou zijn: mevrouw, houd eens twee weken lang een tijdschema bij van al uw werk en bezigheden. Zoveel uur daarvoor, zoveel minuten dat gedaan. Zou het helpen om hem te overtuigen?
Want ik wil wel even kwijt, dat ik het verdrietig vind als een man zo reageert en zijn vrouw zo behandelt. Dat is niet wat God vraagt en wat Hij met een huwelijk bedoelt. Ik weet niet wat voor huwelijksformulier u kent, maar in dat van onze kerk staat, dat de man deze belofte aflegt: Bruidegom, heb uw vrouw lief als uw eigen lichaam, zoals Christus zijn gemeente liefheeft: verzorg en bescherm haar. (...). Vrees de HEERE en leef verstandig met uw vrouw en bewijs haar eer.
Dat laatste laat weinig aan duidelijkheid te wensen over. Een hardwerkende vrouw en moeder is de spil van het gezin en de beslissende persoon die de basis legt voor het verdere leven van de kinderen. Dat zij moe is is te begrijpen, met zo'n taak en verantwoordelijkheid. Zeker als je die nog alleen draagt ook. Ik hoop dat deze man zijn roeping als echtgenoot en man verstaat en daadwerkelijk voor zijn vrouw zorgt en haar ondersteunt in plaats van haar te overvragen. Ook als het gaat om de echtelijke gemeenschap is de vrouw je gelijke, mede naar Gods beeld geschapen, en niet een middel om aan jouw wensen als man te voldoen. Pas dan, in dat wederzijdse respect, zal er ruimte zijn om samen de vreugde van het huwelijk in de Heere te beleven.
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat echt van hem is af te keuren is dat hij weet dat u een zwakke gezondheid hebt, maar u nog overal alleen voor laat staan.
Heb zelf 12 jaar in deeltijd theologie gestudeerd, met daarnaast een drukke baan en een ambt als ouderling. Desondanks reserveerde ik een dag in de maand om samen met haar het huis van boven naar beneden schoon te maken en op te ruimen. Later hielpen de kinderen hier ook bij.
Mijn vrouw is overigens ook iemand die heel goed rommel kan negeren en die er voor zorgde dat de kinderen niets te kort kwamen maar het verder wel geloofde, omdat zij ook een baan had/heeft als bejaardenverzorgster.
Bij kritiek van wijlen mijn moeder/haar schoonmoeder wees zij op een wandspreuk die wij hadden gekocht voor dit doel en waarop te lezen stond;
''ONS HUIS IS SCHOON GENOEG OM IN TE LEVEN EN VUIL GENOEG OM GELUKKIG TE ZIJN.'' ^__^
Misschien is het geen slecht idee om eens contact op te nemen met de kerkenraad en hen van uw probleem op de hoogte te brengen. Tien tegen een dat ze hem hierover gaan aanspreken en waarschijnlijk luistert hij beter naar hen dan naar u wat dit betreft. Als ik predikant in uw Gemeente was zou ik hem in ieder geval eens aan zijn mouw trekken.
- 1
- 2
