Worstelen met het geloof

De laatste maanden worstel ik erg met het geloof. Ik voel me eigenlijk maar schijnheilig. Ik ga elke zondag twee of drie keer naar de kerk en soms doordeweeks ook nog. Alleen ik ga meer voor het uiterlijk vertoon dan voor de inhoud. Ik vind het fijn om uit het woord van God te lezen maar ik heb geen verlangen om een nieuw hart te krijgen. Ik heb al zo lang aan de Heere gevraagd in gebed of Hij mij berouw wil geven over mijn zonde. Dit heb ik nog steeds niet. Ik weet dat ik een nieuw hart moet, maar ik stel het toch steeds uit. Het laatste jaar in mijn leven is heel erg moeilijk geweest en het leek of God ook zo ver weg was en is. Soms kan ik er zo makkelijk overheen leven en denk ik dat het wel goed komt. Soms lig ik er wakker van omdat ik bang ben voor de dood of voor de wederkomst en dat het nog niet goed met me is. Ik lees elke avond in mijn Bijbel en dagboek en vraag daarna ook aan de Heere in gebed of hij het wil zegenen aan mijn hart maar het doet mijn verdriet als dit geen resultaat geeft. Ik weet dat de Heere werkt op Zijn tijd, maar het is voor mij erg moeilijk om het elke avond in gebed neer te leggen als het toch niks gebeurt.

Beste lezer,
 
Mijn eerste reactie is: zou er misschien toch meer verlangen naar een nieuw hart in je leven dan je zelf denkt? Immers, waar komt die onrust vandaan over het sterven en de wederkomst? En waar komt dat gebed om berouw vandaan? En dat verdriet als je geen resultaat ziet? Proef ik daar toch niet een verlangen in? Nee, ik zeg niet dat het dus wel goed zit. Je geeft zelf juist aan dat dat niet zo is. Nu kunnen (let wel: kùnnen, want ik ken jouw hart en leven niet) er verschillende oorzaken zijn waardoor het maar niet verder komt en je op hetzelfde punt blijft steken:

- Houd je aan een bepaalde zonde vast? Is er iets dat je weigert concreet te benoemen voor Gods aangezicht? Zoals David in Psalm 32 laat zien: zolang hij zweeg over zijn concrete zonde had hij geen vrede, maar werd hij innerlijk verteerd. Totdat... de Heere Zelf doorbrak in Zijn leven en hij eerlijk werd tegenover God.

- Kan het ook zijn dat je vooral uit bent op een bepaald gevoel? Nu zeg ik niet dat het gevoel niet meedoet wanneer God ons bekeert. Maar let er  goed op: je gevoel is nooit een grond. Maak je dat er misschien van? Denk je: “als ik nu eerst maar eens een diep gevoel van berouw heb. En dat heb ik maar steeds niet, en dus...” Maar ben je dan niet bezig te bouwen op iets van jezelf?

- Nauw daarmee samenhangend: is de Heere misschien bezig om jou te laten zien dat Hij jou niet zalgmaakt omdat jij zo ijverig naar de kerk gaat, trouw in de Bijbel leest, enz.? Laat Hij je merken dat je eigenlijk jezelf toch wel een redelijk vroom iemand vindt? Kom je er op deze manier achter dat er zo'n Farizeeër in je leeft, die vond dat 'ie toch wel recht had op redding, omdat hij zich zo inspande voor God? Ik denk aan de woorden “uiterlijk vertoon” die je zelf gebruikt. Belijd dat nu eens eerlijk voor de Heere en houd niet langer een stand op.

- Ik weet natuurlijk niet waarom het laatste jaar in jouw leven zo moeilijk is geweest. Er kunnen oorzaken zijn (ook psychisch) die je zo in beslag nemen dat het ene nodige op de achtergrond dreigt te komen. Leg ook dat aan de Heere voor.

- Kan er ook geen list van satan achter zitten om te zeggen: ik doe wel mijn best, maar God wil blijkbaar (nog) niet? Ons hart is zo arglistig en satan speelt daar op in. Het is zo nodig om te erkennen: “Heere, het ligt niet aan U, maar ik ben een vijand van U en van Uw genade.” Maar pleit dan maar op Zijn eigen Woord, dat Hij vijanden met Zich verzoent door het bloed van Christus. Vooral dat laatste wil ik onderstrepen. Zie op Christus:

- als Profeet, Die jou wil onderwijzen in je ellende (zie zondag 2 van de catechismus) en in de weg van de verlossing;

- als Priester, Die het enige offer bracht dat God behagen kan, en dat ook voor jou meer dan voldoende is (zie Dordtse Leerregels, hoofdstuk 2, paragraaf 3 en 5).

- als Koning, Die ook jou wil sterken om te strijden tegen je hardheid, onwil, uiterlijk vertoon, listen van satan, verborgen zonden.
 
Doe één ding niet: stoppen met Bijbellezen en gebed. Dat fluistert satan je wel in. “Houd er maar mee op, want je ziet: God hoort je toch niet.” Gods Woord spreekt anders. “Ik heb de Heere lang verwacht en... Hij heeft Zich tot mij geneigd en mijn geroep gehoord” (Psalm 40:2). En lees ook eens Lukas 11:9-13, en leg daar in je gebed eerbiedig de vinger bij: “Heere, dat belooft U toch Zelf? Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij 't smeekt, mild en overvloedig.” Gods zegen toegewenst!
 
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven