Wombtwins

Het is inmiddels even geleden dat Joke Ronner-Wattel mijn  vraag over wombtwins beantwoordde. Toch wil ik er nog graag op terugkomen. Allereerst wil ik Joke Ronner-Wattel dan bedanken voor de moeite die ze heeft genomen om mijn vraag te beantwoorden. Echter, het antwoord bevatte feitelijke informatie die ik al kende en enkele suggesties en bracht me dan ook niet verder. Daarom hoop ik dat iemand die hier enigszins mee bekend is, verder met mij mee wil denken.
Ik (meisje) ben nu 17. Ik ben altijd zoekend geweest naar ‘iets’ in mijn leven dat er niet was. Ik voelde me altijd alleen, té alleen, ondanks alle mensen om mij heen met wie ik een zeer goede band had. Toen mijn moeder van mij in verwachting was, was ik niet alleen in de baarmoeder. Dit is aangetoond middels een vaginale echo in het begin van de zwangerschap.  Onlangs heb ik een het boek “Het drama in de moederschoot” gelezen. Er was bij mij zo heel veel herkenning! Zoveel, dat ik er haast bang van word. Ik heb inderdaad altijd gezocht naar de reden waarom ik me altijd anders heb gevoeld. Op mijn zestiende dacht ik veel te herkennen in het syndroom van Asperger. Ik heb me hier toen erg in verdiept, maar geen officiële diagnose laten stellen.  Op dit moment denk ik, dat het dat niet is, maar dat het alles te maken heeft met het Vanishing Child Syndrome.  Toen ik acht was, hoorde ik voor het eerst van mijn moeder over mijn tweelingbroertje/-zusje. Voor mezelf wist ik toen stellig dat dit een zusje was, en ook wist ik stellig de naam die ze anders gekregen zou hebben. (Later bleek bij de geboorte van mijn broertje, dat mijn moeder die meisjesnaam inderdaad ook had bedacht).  Altijd ben ik hier erg veel mee bezig geweest. Dit bleek onder andere uit een zeer verregaande belangstelling voor tweelingen, waarover ik al op de basisschool zeer uitgebreide wetenschappelijke studies las, die ver boven mijn begrip waren maar waarvan ik hoopte dat ze me dichter bij mijn zusje zouden brengen. Ik schreef hele dagboeken vol, die ik richtte aan mijn zusje.  De term wombtwins kwam ik hierin echter niet tegen, hiermee werd ik pas enkele maanden geleden voor het eerst geconfronteerd.
Ergens zoek ik al jaren en jaren naar mijn zusje, naar heling. Niet op de manier zoals die ook beschreven is in het boek “Het drama in de moederschoot”, maar op een eerlijke en rechte manier. Ik weet dat het normaal is op mijn leeftijd om op zoek te zijn naar je eigen identiteit en naar jezelf. Dat is voor mij niet gemakkelijk, maar het is niet het grootste probleem. Ik worstel met de zoektocht naar mijn zusje en haar identiteit, terwijl ik weet dat ik haar nooit zal vinden. Mijn onderbewuste komt niet los van haar. Zou iemand mij concrete tips kunnen en willen geven, over hoe ik nu het beste verder kan gaan? Niet-christelijke mensen hebben veel baat bij healing; is er voor mij een alternatief? Daarmee bedoel ik niet de weg van kruisdragen maar eigenlijk meer een specifieke oplossing.  Alvast hartelijk bedankt voor uw reactie.

Beste 17-jarige,

Het boek dat je noemt ken ik niet. Deskundig op medisch gebied ben ik niet. Over het syndroom dat je beschrijft heb ik eerst eens even gegoogeld, want het was mij onbekend. Toch wil ik wel proberen om een antwoord te formuleren.

Je bent op zoek naar jezelf en nu blijkt er een “ander stukje zelf” te zijn geweest... daar mag je best verdriet om hebben! Je leven zou er heel anders hebben uitgezien als je werkelijk een tweelingzusje zou hebben met wie je alles had kunnen delen. Waarschijnlijk heeft je moeder er ook verdriet van: ik vind het bijzonder, dat ze je blijkbaar alles heeft verteld.
 
De realiteit is echter dat je geen zusje hebt, met wie je kunt delen. Ik vind het een goed idee, om datgene wat je niet zeggen kunt óp te schrijven. Richt je dagboeknotities maar aan haar, als aan een denkbeeldige vriendin die veel op jou zou hebben geleken en snapt waarom jij bent zoals je geworden bent.

Een ‘oplossing’ is acceptatie. De feiten zijn, zoals ze zijn. Gevoelens van verdriet en een soort van rouw om dat wat had kunnen zijn, horen daar gewoon bij!

Sterkte ermee. Enne... niet alles wat je op internet vindt is op jou van toepassing, zelfs niet als je er dingen in meent te herkennen!

Een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1501 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven