Vraag
Pas had ik een gesprek met een hele goede vriendin van mij die niet gelooft. Ik heb haar veel verteld over de steun die ik ervaar van God en dat het geloof veel voor me betekent. Ze vond het heel mooi om te horen en heel fijn voor mij. Pas heb ik haar zelfs een boekje over het geloof gegeven. Ze zag namelijk dat ik het bij me had en wilde het ook graag hebben. Vandaag kwamen we weer op het geloof en toen kwam het er eigenlijk op neer dat ze me vroeg of ik geloofde dat mensen die niet in Jezus geloven naar de hel gaan. Ik stond echt met mijn mond vol tanden. Dus ik zei haar dat ik geloofde dat Jezus de enige weg tot behoud was en dat mensen alleen door het geloof in Hem behouden kunnen worden. Toen zei ze: dus jij gelooft dat als ik vandaag doodga ik in de hel kom? Dus eigenljk zeg je dan nu tegen me dat ik een slecht mens ben en naar de hel ga. Dat Christenen allemaal goede mensen zijn en mensen die niet in God geloven slecht zijn. Toen zei ik tegen haar dat het oordeel aan God is en niet aan mij en dat ik haar absoluut niet het idee wilde geven dat ik haar veroordeel of zo. Maar ze zei dat ik dat al deed omdat ik geloofde dat het waar was wat er in de Bijbel stond. Ze zei dat het haar heel veel pijn deed en ze zei dat het geloof je dus eigenlijk wordt opgedrongen, want als je niet in Jezus gelooft ga ik naar de hel, zei ze, dus eigenlijk dwingt Jezus me dus om in Hem te geloven. En waarom ik nog met haar omging dan als ze toch naar de hel ging. Ik vond het zo vreselijk hard om dit te moeten zeggen, maar ik kon het ook niet mooier maken dan het was. Ik heb wel gezegd dat ik ontzettend veel van haar houd en dat God niet wil dat ze verloren gaat en dat het absoluut niet zo is dat ik niet meer met haar om wil gaan. Ik zei ook dat het Gods genade was dat Hij mij in haar leven had gebracht en dat het nu ook nog de genadetijd is waarin God Zich laat vinden en dat Jezus Zich door een ieder die Hem zoekt zal laten vinden en een ieder die tot Hem om redding bidt gered zal worden. Maar toch vond ze het heel hard en deed het haar pijn, zei ze. Dat het alleen kan door te geloven, dat je niet gewoon ook door een goed mens te zijn gered kan worden. Dat ziet Jezus toch ook dat ik een goed mens ben? Ik vond het echt heel moeilijk en zat er echt mee. Hoe moet je hier nou mee omgaan naar mensen toe die niet geloven?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Eigenlijk vind ik dat je in het gesprek met je vriendin heel wezenlijke punten hebt aangeroerd. Je vriendin stuit op de ergernis van het kruis: in Gods ogen zijn wij inderdaad verdoemelijk. Dat heeft een oorzaak… Het is niet een kwestie van ik vind, of ik denk. Als ze wil weten hoe God over haar leven denkt, kan ze het beste te rade gaan met Gods boek. Daar staat het in.
Had God Zijn Zoon wel naar deze wereld hoeven te zenden als de wereld toch vol is van goede en goedbedoelende mensen? Je vriendin wil graag verder leven als een goed mens, heeft God en Jezus daar niet bij nodig, en zou toch graag zien dat Christus er niet zo over denkt als zijzelf.
Wij stuiten op een grens. Wij kunnen wel getuigen, maar niemand overtuigen. Ik hoop dat ze mag gaan zien dat de liefde van God in Christus zo ver gaat, dat Christus voor haar in de helse smart is geweest. Om ons soort mensen daarvan te kunnen verlossen.
Ik hoop dat je mag volharden in gesprek met en gebed voor je vriendin en dat God haar ogen en hart wil openen!
Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving, Urk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De man die deze moeilijke vraag moest beantwoorden deed dat als volgt:
Voor de burgerlijke wet zijn wij keurige mensen. Wij zijn geen criminelen en hoeven niet de gevangenis in. De wet hoeft en kan ons niet veroordelen. De burgerlijke wet kan ons alleen straffen als we ons in ons GEDRAG te buiten gaan.
Gods wet gaat veel dieper. De Heere moet niet alleen ons gedrag straffen maar Zijn wet oordeelt ook over ons HART. Hij kent onze gedachten en gevoelens. Is zo er EEN mens die wat dat betreft nog nooit heeft gezondigd? In Gods ogen zijn wij allen criminelen (dat is ten diepste de betekenis van het woord zondaar).
Dus de burgerlijke wet oordeelt over de buitenkant. Gods wet oordeelt juist ook over onze binnenkant.
Als een doodschuldige ter dood veroordeeld is kan een rechter twee dingen doen: 1. de straf uitvoeren en de veroordeelde ter dood brengen 2. het recht opzij zetten, de misdaad door de vingers zien en gratie verlenen.
Zo is God niet. Hij is volkomen rechtvaardig. De zonde MOET gestraft worden, OF de misdadiger moet sterven OF er moet een Ander in zijn plaats treden. God moet Zijn recht handhaven. Alleen door het recht kan de Heere gratie verlenen. Dat heeft Hij nu gedaan door Zijn Enige Geliefde Zoon naar de aarde te laten komen om aan het kruis te lijden en te sterven voor de zonden van de Zijnen. Hoe onvoorstelbaar ver gaat Zijn liefde. 'Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een IEDER die in Hem GELOOFT niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.'
Van harte sterkte gewenst en breng je vriendin maar veel in het gebed bij de Heere. Hij alleen kan harten openen.
