Verbroken relaties een plek geven

Ik ben een jonge, vlotte, zelfverzekerde dame van 18 jaar oud, een echte levensgenieter. Ongeveer twee jaar geleden kreeg ik verkering met een op zich hele leuke jongen. We hebben onze verkering met ups en downs beleefd, iets wat natuurlijk heel normaal is in een relatie. Helaas voelde ik na enige tijd onzekerheid opkomen of hij nog wel van me hield, omdat zijn gedrag anders werd. Hij zei constant dat hij wel van me hield en bij me zou blijven.

Na een jaar werd ik moe van onzekerheid ook mede doordat ik altijd het initiatief moest nemen om af te spreken. Het is toen uitgegaan en hij vertelde me dat hij eigenlijk al een half jaar niet meer wist of hij nog wel van me hield. Pijn, verdriet en angst kwam er in mij op, na vooral het verlossende antwoord voor hem. De weken daarna zat ik in een dip, terwijl ik een paar weken later weer heel positief in het leven stond.

Na enige tijd ontmoette ik echt de jongen van mijn dromen. We kregen al snel verkering en besloten vooral eerlijk tegen elkaar te zijn. Helaas vertelde hij mij na een tijd dat bij hem ”het gevoel” er niet meer was en dan wij dus geen match waren. Weer het gevoel van pijn kwam er bij mij terug.

Ligt het dan toch aan mij? Hoe kan ik ooit een derde relatie beginnen? Ik zal toch altijd angstig zijn en het voelt nu alsof ik heb gefaald. Dit gevoel wil ik niet hebben (ik spreek hem soms nog wel eens, wat best soepel verloopt overigens!). Ik hoop binnenkort te gaan werken, na mijn opleiding vervroegd te hebben afgerond. Ik wil genieten van het leven en vooral fijne, leuke dingen doen.

Mijn vraag aan u is dus, of ik deskundig advies mag krijgen hoe ik dit goed kan verwerken en een paar tips.

Lieve 18-jarige,

Van je zelfverzekerdheid is niet zo veel meer over na twee mislukte relaties, als ik je brief goed lees. Dat is niet erg, tenminste als het tijdelijk is. Want natuurlijk heb je een ‘klap’ gekregen. Tot tweemaal toe zelfs. En moet je dit echt verweven met gedachten aan je toekomst. Ik zeg niét “verwerken”, want je draagt dit met je mee. Ook “een plaatsje geven” vind ik geen goede uitdrukking omdat je deze ervaringen bij wijze van spreken niet naast je neer kunt zetten. Verweven dus: vanaf nu hoort dit bij je, van hieruit moet je verder. Mét een terugblik: de eerste relatie was voor jou zelf ook al aan het wankelen gebracht, voordat hij zich uitsprak. Hoe kwam dat, wat was er gebeurd tussen jullie? Zijn gedrag was anders, het jouwe ook? Analyseer je gevoelens en je gedachten, schrijf ze op zowel de positieve als de negatieve.

Hoe zat dat bij de tweede relatie? Leken beide vrienden (wat karakter betreft) op elkaar? Wat waren jouw gevoelens nadat deze droom in duigen viel? Ik weet niet of het aan jou lag dat beide relaties over zijn. Een gevoel van falen hoeft misschien niet, als er goede redenen waren om een punt te zetten... wellicht ben je over een poosje wel dankbaar dat het zo gelopen is! Ja, nu heb je er verdriet over, maar dat duurde tùssen beide relaties niet zo heel lang, als ik goed lees... natuurlijk kijk je een derde keer wel uit, dat lijkt me heel goed! Enne... drie maal is scheepsrecht, toch?

Misschien kun je met de tweede jongen er eens rustig over praten als je hem toch regelmatig nog ziet en spreekt. Vraag hem hoe hij jou ziet. Ik hoop, dat dat je gevoel van zekerheid weer (een beetje) teruggeeft.

Ga maar genieten van je werk en leuke dingen doen... de ware Jacob kom je vast nog wel tegen!

Hartelijke groeten,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven